POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w odpowiedzi na pismo z dnia 23.02.2006r., (wpływ 27.02.2006r.) uzupełnione w dniu 17.03.2006r. w sprawie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w kwestii potraktowania przedawnionego zobowiązania jako przychodu nie podlegającego opodatkowaniu - Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa - Ursynów

postanawia

uznać stanowisko zawarte we wniosku za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Ze stanu faktycznego przedstawionego w piśmie podatnika wynika, że wykazała w zeznaniu CIT-8 za 1999r. należny podatek dochodowy od osób prawnych w wysokości 176.091,00zł, który ze względu na brak środków nie został uregulowany. Postępowanie podatkowe toczące się w sprawie orzeczenia odpowiedzialności osób trzecich za zobowiązanie podatkowe umorzono jako bezprzedmiotowe, z uwagi na brak stosownych unormowań prawnych w zakresie odpowiedzialności członków organów zarządzających m.innymi spółdzielni.

Likwidator wystąpił z zapytaniem Czy w świetle art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatek dochodowy za 1999r. wykazany w rozliczeniu rocznym CIT-8 w kwocie 176.091,00zł można potraktować jako przychód umorzony nie podlegający opodatkowaniu?

Zdaniem przedawnione zobowiązanie podatkowe jako umorzone nie jest przychodem jednostki.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów nie podziela stanowiska Spółdzielni.

Przedstawiony we wniosku stan faktyczny nie odnosi się do powołanej normy prawnej tj. art. 12 ust.4 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), który stanowi, iż do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. W opisanej sytuacji mamy natomiast do czynienia z przedawnieniem zobowiązania podatkowego, a nie z jego umorzeniem.

Przedmiotowe zobowiązanie wynikało ze złożonego przez zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) CIT-8W za rok 1999, w którym jednostka zadeklarowała podatek w kwocie 176.091,00 zł. Z uwagi na brak wpłat tut. organ podatkowy podjął działania mające na celu wyegzekwowanie zaległości podatkowej.

Jednakże postępowanie podatkowe toczące się w wobec likwidatora w sprawie orzeczenia jego odpowiedzialności za zobowiązanie podatkowe, umorzono jako bezprzedmiotowe decyzją nr 1438/DP/421/952/3/GE/2005 z dnia 11.05.2005r., z uwagi na brak stosownych unormowań prawnych w zakresie odpowiedzialności członków organów zarządzających spółdzielni.

Przedawnienie zobowiązania podatkowego jest instytucją prawa materialnego i następuje z mocy prawa, bez potrzeby wydawania odrębnej decyzji organu podatkowego w przedmiocie stwierdzenia przedawnienia. Zgodnie z dyspozycją art. 59 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe wygasa z trzech przyczyn; � w wyniku zapłaty podatku, � w wyniku pobrania podatku przez płatnika lub inkasenta, oraz � w wyniku przedawnienia, a wiec z upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, o czym stanowi dyspozycja art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej.

Pięcioletni okres przedawnienia rozpoczyna bieg od pierwszego dnia roku kalendarzowego następującego po roku, w którym upłynął termin płatności podatku, ustalony w przypadku zobowiązań powstających z mocy prawa przez właściwe ustawy. W rozpatrywanej sprawie pięcioletni okres przedawnienia płatności zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999r. minął z dniem 31 grudnia 2005r.

Zgodnie z regulacją art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności wartości z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy. Wymienione w przepisie zastrzeżenia art. 12 ust. 3 i ust. 4, oraz art. 13 i 14 nie dotyczą zobowiązań przedawnionych. Tego rodzaju regulacja dotyczy okoliczności, gdy podatnik na skutek przedawnienia swych zobowiązań lub ich umorzenia odniósł konkretną korzyść majątkową i dlatego ich równowartość zalicza się do przychodów.

Zgodnie, więc z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dla podatnika przychodem są kwoty przedawnionych zobowiązań. Przychód ten powstaje w dacie przedawnienia. Biorąc powyższe pod uwagę postanowiono jak w sentencji.