Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-697/12-2/AK
z 1 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2012 r. (data wpływu 6 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 29 czerwca 1982 r. aktem notarialnym Wnioskodawca wspólnie z żoną zakupił nieruchomość rolną siedliskową o powierzchni 2.12,23 ha (…).

Były to grunty orne z ziemią klasy VI. Po zakupie roli okazało się, że na skutek błędu Wnioskodawcy i sprzedającego, nieruchomość nie ma dostępu do drogi. Udało się aktem notarialnym jeszcze w tym samym rok zamienić z sąsiadami kawałkiem gruntu (ok. 400 m²) przez co Zainteresowany wraz z żoną uzyskał możliwość wjazdu na swoja posesję.

W dniu 8 czerwca 2010 r. Sąd Rejonowy, wydał postanowienie, że małżonkowie nabyli na zasadzie wspólności ustawowej, przez zasiedzenie w dobrej wierze w dniu 30 czerwca 2002 roku działkę o nr ew. 318, o powierzchni 680 m² (ok. 3 m szerokości), którą przed zakupem całej nieruchomości pierwotnie mylnie traktowali jako dojazd.

W 1982 r. Zainteresowany wraz z żoną rozpoczął uprawę kwiatów i warzyw. Jednocześnie rozpoczęli budowę domu mieszkalnego, którą ukończyli w 1988 r. Z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego ani Zainteresowany, ani jego małżonka nie byli podatnikami podatku od towaru i usług.

W 1991 r. z uwagi na niską opłacalność zaprzestali prowadzenia działalności gospodarczej. Ziemia od tego czasu nie była uprawiana. Zainteresowany nie udostępniał tego gruntu innym osobom na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia. Małżonkowie znaleźli inne zatrudnienia, przekwalifikowując się zawodowo. Wnioskodawca zwrócił uwagę, że przedmiotem działalności jego i jego małżonki nigdy nie był handel nieruchomościami, a przedmiotowa nieruchomość nie została zakupiona w celu jej dalszej odsprzedaży.

Po 22 latach od zakupu przez Zainteresowanego i jego żonę nieruchomości, uchwałą Rady Gminy z dnia 29 marca 2004 r. zatwierdzono plan zagospodarowania przestrzennego. Bez żadnych starań ze strony Wnioskodawcy, działki o nr ew. 824 i 318 zostały przeznaczone pod tereny zabudowy mieszkaniowej, jednorodzinnej, zagrodowej, wolnostojącej i bliźniaczej z usługami nieuciążliwymi. W związku z powyższym małżonkowie próbowali sprzedać nieruchomość w całości, co okazało się niemożliwe do zrealizowania. Dlatego też postanowili dokonać podziału geodezyjnego na 29 działek - stanowić będą jedność gospodarczą.

Pięć działek o numerach 824/5, 824/16, 824/8, 824/20, 824/24 przeznaczonych jest na drogi.

Zainteresowany wraz z żoną uzyskali już od Wójta Gminy decyzję o zatwierdzeniu wstępnego projektu podziału i oczekują na decyzję ostateczną. Po jej otrzymaniu mają zamiar dokonywać sprzedaży poszczególnych działek. Zainteresowany nadmienił, że ani dotychczas, ani w przyszłości nie zamierza dokonywać żadnych działań, które podwyższałyby wartość nieruchomości, takich jak uzbrojenie, wytyczanie dróg, ogrodzenie itp.

Wnioskodawca poinformował także, że w stosunku do niego i do jego żony nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, ani postępowanie przed sądem.

Zainteresowany wskazał również, że w momencie kupna nieruchomości obowiązywał i nadal obowiązuje pomiędzy nim a małżonką ustrój małżeński wspólności majątkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek, które stanowią majątek osobisty Zainteresowanego i jego żony, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości stanowiącej majątek prywatny Zainteresowanego i jego żony i uzyskane z tego tytułu przychody, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w świetle przepisów ustawy wymienionej w części wniosku E3. Nieruchomość nie została nabyta w zamiarze jej odsprzedaży, a więc jej właściciel dokonujący zbycia, nie może być traktowany jako podatnik podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży np. gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż własnego majątku, który nie został nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. U. UE L 347.1 ze zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest już podatnikiem podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca wspólnie z żoną zakupił w dniu 29 czerwca 1982 r. nieruchomość rolną siedliskową o powierzchni 2.12,23 ha, nr ew. działki 824.

Były to grunty orne z ziemią klasy VI. Po zakupie roli okazało się, że na skutek błędu Wnioskodawcy i sprzedającego, nieruchomość nie ma dostępu do drogi. Udało się aktem notarialnym jeszcze w tym samym rok zamienić z sąsiadami kawałkiem gruntu (ok. 400 m²) przez co Zainteresowany wraz z żoną uzyskał możliwość wjazdu na swoja posesję.

W dniu 8 czerwca 2010 r. Sąd Rejonowy, wydał postanowienie, że małżonkowie nabyli na zasadzie wspólności ustawowej, przez zasiedzenie w dobrej wierze w dniu 30 czerwca 2002 roku działkę o nr ew. 318, o powierzchni 680 m² (ok. 3 m szerokości), którą przed zakupem całej nieruchomości pierwotnie mylnie traktowali jako dojazd.

W 1982 r. Zainteresowany wraz z żoną rozpoczął uprawę kwiatów i warzyw. Jednocześnie rozpoczęli budowę domu mieszkalnego, którą ukończyli w 1988 r. Z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego ani Zainteresowany, ani jego małżonka nie byli podatnikami podatku od towaru i usług. W 1991 r. z uwagi na niską opłacalność zaprzestali prowadzenia działalności gospodarczej. Ziemia od tego czasu nie była uprawiana. Zainteresowany nie udostępniał tego gruntu innym osobom na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia. Małżonkowie znaleźli inne zatrudnienia, przekwalifikowując się zawodowo. Wnioskodawca zwrócił uwagę, że przedmiotem działalności jego i jego małżonki nigdy nie był handel nieruchomościami, a przedmiotowa nieruchomość nie została zakupiona w celu jej dalszej odsprzedaży.

Po 22 latach od zakupu przez Zainteresowanego i jego żonę nieruchomości, uchwałą Rady Gminy zatwierdzono plan zagospodarowania przestrzennego. Bez żadnych starań ze strony Wnioskodawcy, działki o nr ew. 824 i 318 zostały przeznaczone pod tereny zabudowy mieszkaniowej, jednorodzinnej, zagrodowej, wolnostojącej i bliźniaczej z usługami nieuciążliwymi. W związku z powyższym małżonkowie próbowali sprzedać nieruchomość w całości, co okazało się niemożliwe do zrealizowania. Dlatego też postanowili dokonać podziału geodezyjnego na 29 działek. Zainteresowany wraz z żoną uzyskali już od Wójta Gminy decyzję o zatwierdzeniu wstępnego projektu podziału i oczekują na decyzję ostateczną. Po jej otrzymaniu mają zamiar dokonywać sprzedaży poszczególnych działek. Zainteresowany nadmienił, że ani dotychczas, ani w przyszłości nie zamierza dokonywać żadnych działań, które podwyższałyby wartość nieruchomości, takich jak uzbrojenie, wytyczanie dróg, ogrodzenie itp.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawcy, tj. wystąpienie z wnioskiem o zmianę przeznaczenia gruntu rolnego na budowlany, uzyskanie zezwolenia na budowę, uzbrojenie, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców, itd., które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

A zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę działek stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Ponadto wskazać należy, iż Zainteresowany nie dokonał żadnych aktywnych działań, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, bowiem nie podejmował jakichkolwiek innych następujących po sobie starań mających na celu przygotowanie do sprzedaży przedmiotowego gruntu, tj. uzbrojenie terenu, zmiana jego przeznaczenia, wystąpienie o warunki zabudowy oraz działania marketingowe wykraczające poza zwykle formy ogłoszenia, itp. Zatem, zbywana nieruchomość stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy. Skutkiem powyższego – stosownie do aktualnego orzecznictwa – transakcja zbycia nieruchomości gruntowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż Wnioskodawca przedmiotowy grunt nabył w celu prowadzenia działalności rolniczej, a nie z zamiarem sprzedaży w przyszłości. Wobec tego Zainteresowanego, w związku z zamierzonym zbyciem ww. działek, nie można w odniesieniu do tej transakcji uznać za profesjonalnego handlowca.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowego gruntu podzielonego na działki nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, Zainteresowany, w związku z przedmiotową dostawą będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności sprzedaży gruntu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca jedynie dla Zainteresowanego, a nie dla jego żony będącej współwłaścicielem przedmiotowych działek.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.