POSTANOWIENIE Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005r, Nr 8, poz. 60 ze zmianami) po rozpatrzeniu wniosku xxx, z dnia 21.05.2005r (data wpływu do tut. urzędu) żądającego udzielenia pisemnej interpretacji przepisów art. 2 pkt 7, art. 19 ust. 7, art. 29 ust. 13, art. 86 ust. 1, art. 106 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późniejszymi zmianami) oraz §37 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 97, poz. 970 ze zm.), Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy podane we wniosku jest prawidłowe.

UzasadnieniePodany we wniosku stan faktyczny jest następujący: xxxx Sp. z o.o. jest stroną transakcji zakupu elementów deskowań i rusztowań systemu xxxx zarówno z Niemiec, co stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz z Ukrainy, co stanowi import w rozumieniu przepisów ustaw podatkowych. Waluta transakcji EURO. Nabyte elementy deskowań i rusztowań systemu xxxx stanowią dla jednostki w momencie zakupu zapasy lub środki trwałe w rozumieniu przepisów prawa podatkowego oraz rachunkowego.

Pytanie Wnioskodawcy: Jaki kurs waluty stosować do rozliczenia transakcji zakupu elementów deskowań i rusztowań z Niemiec, co stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz z Ukrainy, co stanowi import w rozumieniu przepisów ustaw podatkowych. Waluta transakcji EURO.

Stanowisko Wnioskodawcy co do oceny tego stanu faktycznego: Zgodnie z art. 15 ust l Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych z późn. zm. koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Zgodnie z art. 15 ust 4e Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych z późn. zm. „za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszt rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów". Zgodnie z art. 15a ust 7 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych z późn. zm. „za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności." Zgodnie z § 37 ust l Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ż późn. zm. kwoty wyrażone w walucie obcej wykazane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez NBP bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia z zastrzeżeniem ust.2 i 3. Zgodnie z § 37 ust 2. Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z późn. zm. w przypadku, gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony.Zdaniem Spółki, zgodnie z literalnym brzmieniem przepisów obu ustaw oraz rozporządzeń, o których mowa powyżej faktura może zostać przeliczonapo średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego datę wystawienia faktury, gdyż jest to ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień poniesienia kosztu w zakresie wyceny wartości zapasów zgodnie z przepisami podatku dochodowego od osób prawnych po kursie z dnia wystawienia faktury, gdyż jest to kurs ogłoszony i opublikowany w momencie księgowania faktury w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia po kursie dokument SAD w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług w zakresie importu.Zdaniem podatnika, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jedynie w sposób pośredni definiują sposób rozliczenia wartości zakupu zapasów. Ustawa, bowiem definiuje jedynie pojęcie „kosztu", a zapasy z chwilą zakupu takiego kosztu w rozumieniu przepisów nie stanowią.Jednakże, zdaniem jednostki faktury dotyczące zakupu elementów deskowań i rusztowań systemu PERI zarówno z Niemiec, co stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz z Ukrainy, co stanowi import w rozumieniu przepisów ustaw podatkowych powinny zostać przeliczone według zasad dotyczących rozliczenia faktur dotyczących zakupu „kosztów" wyrażonych w walutach obcych tzn:po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego datę wystawienia faktury, gdyż jest to ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień poniesienia kosztu w zakresie wyceny wartości zapasów zgodnie z przepisami podatku dochodowego od osób prawnychpo kursie z dnia wystawienia faktury, gdyż jest to kurs ogłoszony i opublikowany w momencie księgowania faktury w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabyciapo kursie dokument SAD w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług w zakresie importu.Spółka nadmienia również, iż wybrała rachunkową metodę rozliczania różnic kursowych. Wyceny dla celów podatkowych dokonuje zgodnie z art. 9b ust l pkt 2 tj. na podstawie przepisów o rachunkowości, dokonując wyceny na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego.Metoda ta powoduje, iż na koniec miesiąca następuje rozliczenie wartości transakcji po kursie z dnia wyceny lub w przypadku wcześniejszego uregulowania zobowiązań według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym:

Zgodnie z treścią art. 106 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, sposób przeliczania kwot wykazywanych na fakturach, jeżeli na fakturach wykazywane są kwoty w walutach obcych, z uwzględnieniem przepisów w zakresie określania momentu powstania obowiązku podatkowego.

W § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 97, poz. 970 ze zm.) uregulowano sposób przeliczania kwot wykazywanych na fakturach, w sytuacji, gdy kwoty te wykazywane są w walutach obcych. Przepisy te stosuje się do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawę dla której podatnikiem jest ich nabywca lub import usług.

W ust. 1 i 2 § 37 cyt. rozporządzenia postanowiono, że kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza sie na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia. W przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony.W przypadku nie wystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio- ust. 3 § 37 ww rozporządzenia.W związku z powyższym zastosowanie kursu średniego waluty obcej z dnia wystawienia faktury – ogłoszonego i opublikowanego w momencie księgowania faktury w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia – należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ww. ustawy o podatku od towarów i usług przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. W myśl art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem” podlega import towarów. Stosownie do art. 19 ust. 7 ww. ustawy o VAT zasadą jest, że obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego. Zgodnie z art. 29 ust. 13 podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż moment powstania obowiązku podatkowego w imporcie jest ściśle związany z powstaniem zobowiązania do zapłaty cła lub innych opłat. Zapłacony z tytułu importu podatek VAT zgodnie z art. 86 ust. 1 podlega odliczeniu w zakresie, w jakim towar będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy w przypadku importu towarów kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot wynikająca z dokumentu celnego.

Ustosunkowując się do kwestii kursu, według jakiego wycenić zakupy z importu należy wskazać, iż w przypadku importu towarów kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot wynikająca z dokumentu celnego. Wobec powyższego stanowisko Strony, że w przypadku importu towarów do wyliczenia podatku VAT stosujemy kurs z dokumentu celnego SAD, jest prawidłowe.

Pouczenie1.Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.2.Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu zmiany lub uchylenia.3.Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, wniesione, za pośrednictwem organu wydającego postanowienie, w terminie 7-miu dni, licząc od daty jego doręczenia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej)