INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zarządu Użytkowników Parkingu przedstawione we wniosku z dnia 19.11.2007 r. (data wpływu 21.11.2007 r.), oraz piśmie z dnia 25.01.2007 r., uzupełniającym stan faktyczny na wezwanie nr IP-PB3-423-483/07-2/ER z dn. 15.01.2007 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania działalności podatkiem dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.11.2007 r., został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania działalności podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z wykupem miejsc parkingowych, powstała współwłasność terenu parkingu. Współwłaścicielami są osoby prywatne oraz część miejsc stanowi nadal własność spółdzielni mieszkaniowej. Współwłasność jest częścią ułamkową całości – zawarta umowa notarialna zakupu.

Wykorzystując przepisy Kodeksu Cywilnego – dział IV o współwłasności, współwłaściciele na zebraniu wyłonili spośród siebie przedstawicieli – Zarząd w celu bieżącej obsługi terenu w ich imieniu.

Czynności należących do Zarządu to reprezentowanie współwłaścicieli na zewnątrz przy zawieraniu umów do przesyłu energii, umowy z telekomunikacją oraz inne bieżące sprawy jak opłaty za ww usługi. Zawieranie umów na ochronę – pilnowanie terenu, dbałość o wspólne mienie. Zarząd nie został upoważniony do żadnej działalności , więc nie występują pożytki z tego tytułu. Środkami jakimi dysponuje Zarząd to składki – zaliczki na poczet utrzymania terenu. Wysokością zaliczek współwłaściciele sami się obciążyli uchwałą na zebraniu, a po skończonym okresie, np. roku, należy się z tych wpłat szczegółowe rozliczenie. W przypadku zaistnienia nadpłaty, decyzją współwłaścicieli będzie zwrot lub przeznaczenie na sprawy remontowe. Środki do dyspozycji są zdeponowane na rachunku bieżącym w banku ze względu na bezpieczeństwo oraz wygodną formę opłat. Jeżeli wystąpiłyby odsetki w pierwszej kolejności przeznaczane są opłaty prowizji bankowej. Często koszty prowizji bankowej przewyższają naliczoną kwotę odsetek.

W związku z tym, że nie mamy żadnej osobowości prawnej oraz formy organizacyjnej, jak również nie prowadzimy działalności, Wojewódzki Urząd Statystyczny odmówił nadania numeru REGON.

Nasze wystąpienie o numer NIP powodowane było identyfikacją odprowadzania podatku od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od naszych czynności podlegamy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem wnioskodawcy.

W rozumieniu ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie o którym mowa w rozdziale I, Zarząd uważa, że nie jest podatnikiem tego podatku.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, że stanowisko jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji, zwanych dalej „podatnikami”. Przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych mniemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3.

Jak wynika z przytoczonego przepisu, podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych są między innymi jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej. Z oczywistych względów Wnioskodawca występujący z wnioskiem nie jest ani osobą prawną ani spółką kapitałową w organizacji ani też grupą podatkową. Należy zatem rozważyć czy Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej.

Na mocy art. 331 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, stasuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również Kodeks cywilny nie definiują pojęcia jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Definiując to pojęcie należy sięgnąć do literatury i opracowań prawniczych. Zdaniem Stanisława D za jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej w rozumieniu ustawy uważa się zespół ludzi i składników majątkowych zorganizowanych do prowadzenia określonej działalności, z wyjątkiem spółek prawa handlowego oraz spółek niemających osobowości prawnej Leksykon podatku dochodowego od osób prawnych 2007;, Wrocław 2007).

Wśród przesłanek zastosowania art. 331 na czoło wysuwa się przesłanka zdolności prawnej, czyli możności bycia podmiotem praw i obowiązków zakresie prawa cywilnego. Krąg desygnatów nazwy jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej jest więc – de lege lata – ograniczony. Do tej grupy mogą być zaliczone tylko takie jednostki organizacyjne, którym ustawa ową zdolność prawną przyznaje. Zdolność prawna sprawia, iż uprawnione jest twierdzenie, że osoby te wyposażone są w podmiotowość prawną, choć nie mają osobowości prawnej.

Cechy charakteryzujące jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej:

• jest to grupa społeczna posiadająca organizację (strukturę organizacyjną),
• posiadanie odrębnego majątku,
• zdolność bycia podmiotem praw i obowiązków materialnoprawnych,
• zdolność procesowa,
• odpowiedzialność własnym majątkiem za zobowiązania.
  
  

Niezbędnymi zatem składnikami jednostki organizacyjnej są ludzie, składniki materialne i niematerialne, cel i struktura organizacyjna.

Mając zatem powyższe na uwadze należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że Współużytkownicy wieczyści nieruchomości usytuowanej przy ul. xx nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, ponieważ nie istnieją przepisy prawa, które przyznawałyby Współużytkownikom wieczystym zdolność prawną konieczną do tego aby zostać uznanym jako podmiot praw i obowiązków stosunków nie tylko cywilnoprawnych ale i podatkowych. Ponadto Wnioskodawca nie posiada struktury organizacyjnej typowej dla samodzielnego podmiotu prawa, ani nie posiada wyodrębnionego majątku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Zarząd Użytkowników Parkingu „X”, powołany został na zebraniu współużytkowników wieczystych miejsc parkingowych. Teren parkingu jest terenem, w którym aktem notarialnym, w ułamkowych częściach osoby fizyczne stały się współwłaścicielami wieczystymi z zapisem w księdze wieczystej.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Zatem ze współwłasnością mamy do czynienia w sytuacji, gdy prawo własności tej samej rzeczy służy więcej niż jednej osobie, a przedmiotem wspólnego prawa może być grunt pozostający w użytkowaniu wieczystym.

Powyższe oznacza, że mamy do czynienia z typową sytuacją współwłasności kilku osób do jednego przedmiotu, którym jest prawo użytkowania wieczystego.

Istotną kwestią jest uregulowanie problemu zarządu taką rzeczą wspólną. Pod pojęciem zarządu rzeczą wspólną rozumie się podejmowanie wszelkich rozstrzygnięć i dokonywanie wszelkiego rodzaju czynności dotyczących rzeczy wspólnej, które są niezbędne zarówno w toku normalnej eksploatacji rzeczy jak i w sytuacji wykraczającej poza ten tok. Zgodnie z art. 200 kodeksu cywilnego, każdy ze współużytkowników wieczystych obowiązany jest do współdziałania w zarządzie rzeczą wspólną. Współużytkownicy mogą jednak w drodze uchwały powierzyć zarząd rzeczą wspólną jednemu ze współużytkowników, co wyłącza uprawnienia pozostałych do wykonywania zarządu. Co też miało miejsce w przedmiotowej sprawie. Zarząd powołany przez Współużytkowników wieczystych nie ma cech organu. Zarządca działa w miejsce współużytkowników i w ich sferze prawnej, wykonując w granicach udzielonej kompetencji ich uprawnienia i obowiązki. Relacja miedzy zarządcą nieruchomości, a jej współużytkownikami opiera się na konstrukcji upoważnienia do działania w cudzej sferze prawnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.