POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie koszty uzyskania przychodu – wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych

stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku nie jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka z o.o. dokonuje ulepszeń środków trwałych. W ramach ulepszeń Spółka dokonuje zakupów części peryferyjnych i składowych.

Wątpliwości Podatnika budzi sposób rozliczenia dla celów podatkowych wydatków poniesionych na nabycie części składowych lub peryferyjnych, o których mowa art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Podatnika w sytuacji, gdy Spółka w danym roku podatkowym nabędzie kilka części składowych lub peryferyjnych danego środka trwałego, których wartość jednostkowa nie przekracza 3.500 zł, ale łączna wartość wszystkich części składowych danego środka trwałego w danym roku podatkowym przekracza kwotę 3.500 zł, poniesione wydatki na nabycie tych części mogą stanowić koszt uzyskania przychodów i nie powiększają wartości początkowej środka trwałego, jako jego ulepszenie.

Z kolei w sytuacji, gdy Spółka poniesie wydatki zarówno na ulepszenie (np. 3.500 zł), jak i na nabycie części składowych (np. 3.500 zł), to pomimo faktu, że suma wydatków na ulepszenie środka trwałego i nabycie części składowej lub peryferyjnej wyniesie np. 7.000 zł, Spółka ma prawo zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania wydatek na nabycie części składowej, jak i na ulepszenie, gdyż jednostkowa cena nabycia części składowej lub peryferyjnej jest mniejsza lub równa 3.500 zł, a ponadto suma wydatków na ulepszenie środka trwałego nie przekracza 3.500 zł.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15.02.1992r. jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Na gruncie przepisów podatkowych brak jest legalnej definicji części składowych i części peryferyjnych. Kierując się przepisami ustawy z dnia 23.04.1964r. Kodeks cywilny i rozumieniem tych pojęć w języku potocznym uznać należy, że części składowe to wszystkie, części, elementy, z których składa się dany środek trwały, niezbędne do jego prawidłowego funkcjonowania, a części peryferyjne to te części, elementy, które nie wchodzą w skład danego środka trwałego, ale bez których jego używanie byłoby niemożliwe lub ograniczone.

Jeżeli wydatki polegają na nabyciu części składowych lub peryferyjnych, a jednostkowa cena ich nabycia jest nie wyższa niż 3.500 zł, wówczas zalicza się je bezpośrednio do kosztów podatkowych i nie powiększają one wartości początkowej ulepszonego środka trwałego. Stanowisko to ma oparcie w art. 16g ust. 13 (zdanie pierwsze) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosownie, do którego przy ulepszeniu środka trwałego jego wartość początkową powiększa się o sumę poniesionych wydatków na jego ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł.

Mając powyższe na uwadze tut. Organ podatkowy potwierdza stanowisko Podatnika, iż w sytuacji, gdy Spółka w danym roku podatkowym nabędzie kilka części składowych lub peryferyjnych danego środka trwałego, których wartość jednostkowa nie przekracza 3.500 zł, ale łączna wartość wszystkich części składowych danego środka trwałego w danym roku podatkowym przekracza kwotę 3.500 zł, poniesione wydatki na nabycie tych części mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

Jednocześnie jednak do kwoty rocznego limitu na ulepszenie środka trwałego wlicza się poniesione wydatki na nabycie części składowych i peryferyjnych, jeżeli będą to wydatki mające charakter ulepszenia, powodujące wzrost wartości użytkowej środka trwałego. Z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zdanie drugie) wynika, iż środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Przy określeniu limitu na ulepszenie w wysokości przekraczającej kwotę 3.500 zł przepis ten nie wyłącza zatem wydatków na nabycie części składowych lub peryferyjnych. Stanowisko powyższe wyraziło Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na pytanie redakcji dziennika „Rzeczpospolita”, opublikowanej w dodatku „Dobra Firma” z dnia 14.07.2005r., str. 5.

Mając powyższe na uwadze tut. Organ podatkowy nie potwierdza stanowiska Podatnika, iż w sytuacji, gdy Spółka poniesie wydatki zarówno na ulepszenie (np. 3.500 zł), jak i na nabycie części składowych (np. 3.500 zł), to pomimo faktu, że suma wydatków na ulepszenie środka trwałego i nabycie części składowej lub peryferyjnej wyniesie np. 7.000 zł, Spółka ma prawo zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania wydatek ulepszenie, gdyż suma wydatków na ulepszenie środka trwałego nie przekracza 3.500 zł.

Reasumując w ocenie tut. Organu podatkowego stanowisko Podatnika nie jest prawidłowe.