Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-759/12-2/SP
z 7 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 05.09.2012 r. (data wpływu 10.09.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.09.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego oraz opodatkowania przychodów z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z udziałem większościowym kapitału japońskiego. Według Umowy spółki Prezesem Zarządu jest pracownik udziałowca japońskiego pełniący funkcję na podstawie wskazania – delegowania przez udziałowca japońskiego i powołania przez wspólników. Prezes spółki jest Japończykiem. Posiada kartę czasowego pobytu (przebywa w Polsce od czerwca 2011 r. nie licząc kilkudniowych wyjazdów za granicę, nieprzerwanie) i zezwolenie na pracę. Jako osoba delegowana przez swojego pracodawcę w Japonii na podstawie powołania Zgromadzenia Wspólników pełni funkcję Prezesa Zarządu oraz jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę jako Dyrektor Zarządzający.

Japonia jest krajem, w którym administracja państwowa nie wydaje certyfikatów rezydencji dla osób fizycznych (podobnie jak Francja). W związku z tym Prezes przedstawił dokument z dnia 13.06.2011 r. „Zaświadczenie o zapłaconych podatkach” z Urzędu Skarbowego w Japonii wraz z wypisem z Rejestru Meldunkowego w dniu przyjazdu do Polski.

Z uwagi na fakt „że przepisy ustawy w żaden sposób nie regulują kwestii terminu ważności certyfikatu rezydencji, a uzyskany ww. dokument z dnia 13.06.2011 r. potwierdza istnienie (trwanie) określonego stanu faktycznego – podatnik złożył Wnioskodawcy w styczniu 2012 r. stosowne oświadczenie – zapewnienie o braku zmian co do danych zawartych w pierwotnym zaświadczeniu.

Prezes, obywatel Japonii, pomimo iż przebywa w naszym kraju ponad 183 dni – swoje centrum interesów życiowych posiada wyłącznie w Japonii (stałe ognisko domowe – żona i dziecko przebywające na stałe w Japonii, posiada tam nieruchomości, rachunek bankowy – bez zamiaru stałego pobytu w Polsce).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób opodatkować dochody obcokrajowca, obywatela Japonii posiadającego stale miejsce zamieszkania/zameldowania oraz centrum interesów osobistych w Japonii, pełniącego funkcję Członka Zarządu w Spółce mającej siedzibę w Polsce – pomimo, iż przebywa w naszym kraju ponad 183 dni?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Obywatel Japonii otrzymuje wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji Członka Zarządu Spółki z o.o., na podstawie odpowiedniej uchwały, podjętej zgodnie z uchwałą spółki, tzn. wynagrodzenie nie jest wypłacane na podstawie umowy zawartej między nim a spółką.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 3 ust. 2a Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoby fizyczne, które nie posiadają na terytorium Polski miejsca zamieszkania podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, a w konsekwencji wynagrodzenie z tytułu posiedzeń Zarządu podlegać będzie opodatkowaniu zryczałtowanym 20% podatkiem od osób fizycznych (art. 13 ust.1 pkt 7 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), o ile umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 16 polsko-japońskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – tego rodzaju przychody mogą być opodatkowane w Polsce, a umowa nie określa przy tym żadnych ograniczeń co do stawki podatku, nie odnosi się także do sposobu opodatkowania w Polsce (skala podatkowa albo ryczałt). Na zakończenie roku firma sporządza IFT-1/IFT-1R.

Reasumując, Prezes Spółki ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Japonii (jest rezydentem podatkowym w Japonii) o czym świadczy otrzymany dokument „Zaświadczenie o zapłaconych podatkach” z dnia 13.06.2011 r. oraz poświadczenie podatnika o braku zmian co do miejsca zamieszkania dla celów podatkowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje innego sposobu opodatkowania tego typu przychodów dla rezydentów innych krajów niż kraje Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Szwajcaria.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
   
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
   
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
   
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Główna zasada dotycząca ograniczonego obowiązku podatkowego wyrażona jest w art. 3 ust. 2a ustawy, natomiast ust. 2b podaje tylko przykładowe rodzaje dochodów, które podlegają opodatkowaniu w Polsce i nie jest to wyliczenie wyczerpujące. W uzasadnieniu do projektu zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie art. 3 wskazano, że zmiana ma na celu jedynie „doprecyzowanie pojęcia dochodów”. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest spółką z udziałem większościowym kapitału japońskiego, Według Umowy spółki Prezesem Zarządu jest pracownik udziałowca japońskiego pełniący funkcję na podstawie wskazania – delegowania przez udziałowca japońskiego i powołania przez wspólników. Prezes spółki jest Japończykiem. Posiada kartę czasowego pobytu (przebywa w Polsce od czerwca 2011 r. nie licząc kilkudniowych wyjazdów za granicę, nieprzerwanie) i zezwolenie na pracę. Jako osoba delegowana przez swojego pracodawcę w Japonii na podstawie powołania Zgromadzenia Wspólników pełni funkcję Prezesa Zarządu oraz jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę jako Dyrektor Zarządzający. Prezes, obywatel Japonii, pomimo iż przebywa w naszym kraju ponad 183 dni – swoje centrum interesów życiowych posiada wyłącznie w Japonii (stałe ognisko domowe – żona i dziecko przebywające na stałe w Japonii, posiada tam nieruchomości, rachunek bankowy – bez zamiaru stałego pobytu w Polsce).

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a (tj. osoby posiadającej na terytorium RP ograniczony obowiązek podatkowy), z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Japonii, przychody z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu kwalifikowane są do przychodów określonych w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powołania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Według postanowień art. 29 ust. 2 powołanej ustawy, przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż płatnicy mogą stosować preferencyjne stawki przewidziane w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobierać podatku, tylko pod warunkiem posiadania zaświadczenia o siedzibie lub miejscu zamieszkania osoby zagranicznej (certyfikat rezydencji), której te należności są wypłacane.

W myśl postanowień art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji – oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny – miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że – na moment wydania tego dokumentu, bądź na moment w nim określony – stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu; może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Certyfikat stanowi środek dowodowy (wyłączny) posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia płatnikowi, zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przede wszystkim trzeba uznać, że uzależnienie stosowania opodatkowania przewidzianego w odpowiedniej umowie w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (we wskazanym zakresie), od przedstawienia certyfikatu rezydencji oznacza, że fakt posiadania siedziby dla celów podatkowych na terytorium określonego państwa, nie może być dowodzony w inny sposób, aniżeli za pomocą tegoż certyfikatu.

Bezsporna w sprawie jest okoliczność, iż zaświadczenia te nie stanowią jednolitej grupy dokumentów pod względem formy. Dokumenty z niektórych państw wskazują okres, na który zostały one wystawione lub za który rezydencja jest poświadczana, podczas gdy certyfikaty z innych państw nie zawierają tego elementu.
Natomiast wszystkie certyfikaty określają państwo, w którym podatnik ma siedzibę dla celów podatkowych.

Nie oznacza to jednak, iż jakikolwiek podmiot poza uprawnionym do wystawienia certyfikatu może ingerować w jego treść, choćby poprzez złożenie oświadczenia wykraczającego poza zakres wskazany tym zaświadczeniu
Powyższe oznacza, że realizacja jakichkolwiek uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie w oparciu o certyfikat rezydencji osoby zagranicznej obejmujący sobą dzień dokonania wypłaty.

Jeśli natomiast płatnik nie ma pewności co do rezydencji podatkowej danego podmiotu, w celu dochowania należytej staranności przy realizacji ciążących na nim obowiązków, powinien stosować przepisy krajowe.

Jeżeli zatem do przychodów otrzymywanych przez osobę pełniące funkcję prezesa (członka zarządu) zastosowanie ma przepis art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy, płatnik stosuje stawkę podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobiera podatku zgodnie z taką umową, jeżeli podatnik przedstawi certyfikat rezydencji potwierdzający jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym kraju. W tej sytuacji płatnik nie jest zobowiązany do ustalania zakresu obowiązku podatkowego podatnika. Ocena czy podatnik podlega w Polsce ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu należy natomiast w tym przypadku do organów podatkowych.

Jeżeli jednak podatnik nie przedstawi certyfikatu rezydencji, pobranie przez płatnika podatku na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy w wysokości 20% przychodu powinno być uzależnione od oceny czy podatnik podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jeżeli zatem podatnik przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, to zgodnie z postanowieniami art. 3 ust. 1a ustawy, brak jest podstawy prawnej do zastosowania przez płatnika art. 29 ust. 1 cytowanej ustawy. W tej sytuacji płatnik zobowiązany jest pobrać podatek na zasadach ogólnych.

Zasada ta będzie miała zastosowanie „wstecz”, tzn. po przekroczeniu okresu 183 dni w roku podatkowym przychody otrzymywane przez osoby pełniące funkcję członka zarządu będą podlegały opodatkowaniu na zasadach ogólnych od początku okresu przebywania na terytorium Polski i pełnienia funkcji członka zarządu w danym roku podatkowym.

W przedmiotowej sprawie Spółka (Wnioskodawca) nie jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji zatrudnionego obcokrajowca (członka zarządu).
W sytuacji, gdy podatnik nie przedstawi certyfikatu rezydencji pobranie przez płatnika podatku na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy powinno więc być uzależnione od oceny, czy podatnik podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W przedmiotowej sprawie zatrudniony obcokrajowiec nie przedstawił certyfikatu rezydencji z kraju swojego pochodzenia. Obcokrajowiec przedłożył jedynie dokument z dnia 13.06.2011 r. „Zaświadczenie o zapłaconych podatkach” z Urzędu Skarbowego w Japonii wraz z wypisem z Rejestru Meldunkowego w dniu przyjazdu do Polski, a następnie w styczniu 2012 r. złożył oświadczenie o braku zmian co do danych zawartych w pierwotnym zaświadczeniu. Wobec tego uznać należy, że przychody osiągnięte przez niego podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym Wnioskodawca obowiązany jest do pobrania od wypłacanego wynagrodzenia 20% podatku (art. 41 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), o ile okres przebywania zatrudnionego przez Wnioskodawcę obcokrajowca na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej nie przekroczy 183 dni w roku podatkowym.

Do momentu przekroczenia 183 pobytu na terytorium Polski płatnik zobligowany jest do traktowania ww. osoby jako nierezydenta (chyba, że osoba ta posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych).

W myśl z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1, pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W świetle z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, iż wynagrodzenie osoby fizycznej, mającej miejsce zamieszkania w Japonii z tytułu pełnienia funkcji prezesa (członka zarządu) polskiej spółki, jest opodatkowane 20% zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do momentu przekroczenia 183 dni w roku podatkowym. Ze względu na fakt, iż osoba ta nie przedłożyła płatnikowi certyfikatu rezydencji, po przekroczeniu pobytu 183 dni w roku podatkowym, przedmiotowe wynagrodzenie należy opodatkować na zasadach ogólnych od początku okresu przebywania na terytorium Polski i pełnienia funkcji prezesa (członka zarządu) w danym roku podatkowym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.