INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31.10.2007r. (data wpływu 12.11.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spłatę rat leasingu operacyjnego przejętego w drodze cesji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.11.2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania wydatków na spłatę, pozostałych po dacie przejęcia umowy leasingu operacyjnego w drodze cesji, rat w/w za koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe.

B Spółka z o.o., której podstawowym zakresem działalności jest transport drogowy towarów pojazdami specjalizowanymi, zamierza na przełomie listopada i grudnia 2007r. w drodze cesji przejąć leasingowany ciągnik siodłowy X oraz naczepę do przewozu produktów płynnych B. Obecnie ww. pojazdy wykorzystuje w swej działalności fima W. Firma ta 29 stycznia 2007 r. zawarła z Europejskim Funduszem Leasingowym SA. dwie umowy dotyczące leasingu operacyjnego ciągnika siodłowego X oraz naczepy B. Zgodnie z zawartymi umowami, czas ich trwania wynosi 48 miesięcy.Informacje dodatkowe wynikające z zawartych umów:

1. Ciągnik Siodłowy X

1. wartość ofertowa netto 140 327,87 zł
2. czynsz Inicjalny netto 28 433,97 zł
3. czynsze netto 125 267,04 zł (48 x 2 609,73 zł)
   
   

2. Naczepa do przewozu produktów płynnych B.

1. wartość ofertowa netto 90 000,00 zł
2. czynsz Inicjalny netto 21 600,00 zł
3. czynsz netto 78 234,56 zł (48 x 1 588,22 zł)
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku przejęcia przez B Sp. z o.o. - w drodze cesji – Leasingowanego ciągnika siodłowego oraz naczepy po poprzednim użytkowniku t.j. firmie W, spółka będzie miała prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów, spłatę pozostałych rat czynszu...

Zdaniem Spółki, raty czynszu będą stanowiły dla B Sp. z o.o. koszty uzyskania przychodu, ponieważ:

1. leasingowany sprzęt ( ciągnik siodłowy z naczepa) będzie wykorzystywany do transportu drogowego towarów, z zatem w podstawowej sferze działalności gospodarczej spółki,
2. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymienia się wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów kosztów odpowiadających wartości spłacanych rat leasingowych w przypadku przejęcia cesji umowy.
   
   

W świetle stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle powyższego przepisu warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie przyczynowo – skutkowego związku pomiędzy wydatkiem, a osiągnięciem przychodu. W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych opodatkowaniu stron umowy leasingu poświęcony został rozdział 4 a, który nie zawiera jednak uregulowań dotyczących sytuacji, gdy na skutek umowy cesji uległa zmianie osoba leasingobiorcy.

W związku z powyższym skutki podatkowe cesji umowy leasingu należy wywodzić z ogólnych przepisów prawa podatkowego. Zgodnie bowiem z dotychczasowym orzecznictwem dla podatkowej kwalifikacji przychodów i kosztów decydujące znaczenie ma analiza danego zdarzenia z punktu widzenia obowiązujących przepisów podatkowych, gdyż przepisy innych ustaw nie mogą mieć charakteru podatkotwórczego.

Tym samym fakt, iż w świetle przepisów Kodeksu cywilnego w trakcie trwania umowy leasingu jest dopuszczalna cesja umowy leasingu z leasingobiorcy na osobę trzecią nie może oznaczać automatycznego wstąpienia tej osoby w podatkowe uprawnienia pierwotnego leasingobiorcy.

Chociaż na mocy Kodeksu cywilnego dokonanie cesji umowy leasingu oznacza wstąpienie we wszelkie prawa i obowiązki pierwotnej strony umowy leasingu w ramach tej samej umowy, to nie w każdym przypadku oznacza to, iż umowa ta w dalszym ciągu będzie spełniała warunki przewidziane w ww. ustawie dla podatkowej umowy leasingu zdefiniowanej w art. 17 a) ust. 1 tejże ustawy. Zgodnie z ww. przepisem przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron (finansujący), oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie (korzystającemu), podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty. Ponadto na mocy art. 17 b) ust. 1 powołanej ustawy opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

W przypadku spełnienia powyższych przepisów pierwotny korzystający uzyskuje podatkowe uprawnienie w postaci zaliczania w/w opłat do kosztów uzyskania przychodów. Wspomniane uprawnienie podatkowe nie może jednak w drodze cesji przejść na nowego korzystającego, ponieważ prawo podatkowe nie przewiduje takiej możliwości. Tym samym fakt, iż Kodeks cywilny w przypadku umowy leasingu dopuszcza możliwość przejęcia przez nowego korzystającego wszystkich praw i obowiązków poprzedniego korzystającego bez rozwiązywania umowy leasingowej nie oznacza, iż dokonana cesja będzie miała analogiczne skutki na gruncie prawa podatkowego. Prawo podatkowe nie dopuszcza przeniesienia uprawnień podatkowych z jednego leasingobiorcy na drugiego leasingobiorcę w wyniku umowy cesji, gdyż sytuacja taka nie została przewidziana w rozdziale 14 Działu III Ordynacji podatkowej.

Przystąpienie do umowy leasingu nowego korzystającego oznacza, iż w pełni uzasadnionym staje się konieczność zbadania, czy na dzień cesji umowa ta stanowi dla tego podmiotu podatkową umowę leasingową. Nie można mówić o kontynuacji podatkowej umowy leasingowej w sytuacji, gdy korzystającym został nowy podatnik i przystępuje on do umowy, której okres obowiązywania jest już krótszy, niż w momencie podpisywania jej przez pierwszego korzystającego.

Reasumując, w przypadku, gdy umowa leasingu dotycząca przejmowanego ciągnika siodłowego X oraz naczepy do przewozu produktów płynnych B, na dzień zawarcia cesji umowy spełniać będzie warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka będzie miała prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów pozostałe do spłaty miesięczne raty leasingowe na podstawie ww. art. 17b tejże ustawy. Natomiast w przypadku, gdy umowa nie spełnia warunków sprecyzowanych w art. 17b ustawy, raty będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 w powiązaniu z art. 17l ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.