INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki P Polska Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 24.10.2007r. (data wpływu 29.10.2007r.), uzupełnionym na wezwanie Nr IP-PB3-423-401/07-02/IK z dnia 11 stycznia 2008 r. pismem z dnia 23.01.2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie art. 3 i 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 5 ust. 1-7, art. 7 ust. 1 i art. 25 ust. 1 lit a) Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.10.2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie art. 3 i 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 5 ust. 1-7, art. 7 ust. 1 i art. 25 ust. 1 lit a) Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie faktyczne.

P Sp. z o.o. (dalej: Spółka) dokonuje dystrybucji towarów (artykuły sportowe) do odbiorców hurtowych na Litwę. W celu rozszerzenia działalności na Litwie planowane jest korzystanie ze wsparcia spółki kapitałowej z siedzibą na Litwie („P Litwa”), której założycielem i udziałowcem będzie spółka P Austria z siedzibą w Austrii. W skład zarządu P Litwa wejdą: osoba zamieszkująca w Polsce będąca jednocześnie w zarządzie P Polska Sp. z o., osoba mająca miejsce zamieszkania w Austrii oraz osoba zamieszkała na Litwie. Spółka będzie korzystać z usług spółki z Grupy „P Litwa” w zakresie: pozyskiwania nowych klientów (pośrednictwo), monitorowania istniejącej sieci sprzedaży, negocjowania warunków sprzedaży (umów, kontraktów), zbierania zamówień pierwotnych, pozyskiwania zamówień wtórnych, wspieranie i doradzanie klientom przy wyborze kolekcji, wspieranie klientów w realizacji zakładanych planów sprzedażowych, wspieranie klientów przy akcjach wyprzedażowych, przecenach, analizowanie sytuacji rynkowej, przygotowywanie planów sprzedaży i rabatów na potrzeby Wnioskodawcy, monitorowanie rynku nieruchomości, negocjowanie umów z deweloperami w zakresie powierzchni sklepowych dla klientów, wspieranie produkt managerów Spółki w zakresie tworzenia cenników na rynek litewski, prezentacji marki zgodnie ze standardami Grupy, działania marketingowe zgodne z wytycznymi Grupy, zwalczanie dystrybucji i sprzedaży produktów podrobionych, dostarczanie klientom informacji i dokumentacji wymaganych przez prawo (instrukcje obsługi, zasady konserwacji, itd). Towary będą sprzedawane i bezpośrednio dystrybuowane do odbiorców na Litwę przez Wnioskodawcę, P Litwa zaś jako pośrednik może jedynie doprowadzić do zawarcia umowy dostawy pomiędzy Spółką a hurtowym odbiorcą litewskim. Ponadto, P Litwa będzie prowadzić na terenie Litwy własne sklepy detaliczne dla konsumentów z towarami P, które nabywać będzie od Wnioskodawcy.

Uzupełniając w dniu 23.01.2008 r. powyższe zdarzenie przyszłe, Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż hurtowa i detaliczna artykułów sportowych w Polsce. Oprócz tego Spółka dokonuje dystrybucji artykułów sportowych do odbiorców hurtowych na Litwie. Działalność P Litwa będzie zaś polegała na świadczeniu na rzecz Wnioskodawcy usług wymienionych we wniosku oraz prawdopodobnie na prowadzeniu w późniejszej fazie również własnych sklepów detalicznych zajmujących się sprzedażą odzieży sportowej. P Litwa będzie podlegać instrukcjom i kontroli ze strony Wnioskodawcy w takim zakresie, jaki jest niezbędny do właściwego wykonania usług przez P Litwa, w szczególności przy założeniu, że usługi muszą uwzględniać określone standardy i wytyczne obowiązujące w Grupie P. Będą to zatem instrukcje, czynności kontrolne oraz dostarczanie informacji konieczne do prawidłowego wykonywania umowy zlecenia przez Zleceniobiorcę (np. wyjaśnienia i informacje dotyczące zakresu zlecenia oraz niezbędne do prawidłowego przebiegu realizacji zlecenia, kontrola jakości wykonywania zlecenia itp.). Z pisma wynika, że wynagrodzenie za usługi świadczone przez P Litwa na rzecz Wnioskodawcy będzie ustalane: metodą koszt plus, co oznacza, iż Spółka będzie pokrywać koszty usług wykonywanych przez P Litwa powiększone o marżę zysku, bądź też wynagrodzenie to będzie uzależnione od wartości realizowanych zamówień. Wnioskodawca podaje, że powyższe kwestie nie zostały jeszcze ostatecznie ustalone, jednak bardziej prawdopodobne jest zastosowanie metody koszt plus.

Spółka podaje, że umowy z odbiorcami hurtowymi na Litwie będą zawierane bezpośrednio przez Wnioskodawcę w Polsce. Żadne osoby z P Litwa nie będą upoważnione do zawierania umów w imieniu P Polska Sp. z o.o. Warunki umów zawieranych z ostatecznymi odbiorcami hurtowymi będzie określała P Polska Sp. z o.o. Zamówienia, o których mowa we wniosku, będą składane bezpośrednio przez klientów litewskich i będą rejestrowane w systemie Wnioskodawcy. Fizyczne dostawy towaru będą realizowane z magazynu Spółki, zlokalizowanego u operatora logistycznego, bezpośrednio do klienta litewskiego. Wraz z wysyłką towaru wystawiany będzie dokument wydania zewnętrznego, a w ślad za nim faktura sprzedaży na klienta litewskiego. Należność za towar będzie przysługiwać Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z korzystaniem z usług spółki P Litwa, u Spółki P Polska Sp. z o.o. powstanie zakład na Litwie w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polska a Litwą, a w konsekwencji czy dochody ze sprzedaży przez Wnioskodawcę towarów na Litwie na rzecz hurtowych odbiorców litewskich podlegają w całości opodatkowaniu w Polsce, mimo pośrednictwa przy zawieraniu umów świadczonego przez P Litwa na Litwie...

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzenie sprzedaży towarów przez Spółkę na Litwie przy korzystaniu z usług spółki z Grupy (P Litwa) nie prowadzi do powstania zakładu Wnioskodawcy na Litwie, a w konsekwencji całość dochodów uzyskanych ze sprzedaży przez Spółkę towarów na Litwie, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce. W uzasadnieniu wniosku Spółka powołuje się na art. 3 ust. 1 oraz art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych a także na postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Litwą.

Według Spółki, zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. umowy zyski przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu w państwie siedziby (rezydencji), chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim państwie przy użyciu zakładu. W opinii Spółki, zgodnie z art. 5 ust. 7 powyższej umowy, sam fakt posiadania spółki zależnej w drugim Państwie, nie prowadzi do powstania zakładu, gdyż dla celów podatkowych taka spółka stanowi niezależną jednostkę prawną. Taką samą niezależną jednostkę stanowi, zdaniem Wnioskodawcy, spółka z Grupy, zatem działanie w drugim państwie poprzez taką spółkę nie prowadzi automatycznie do powstania zakładu w drugim Państwie. Zdaniem Spółki, w przedmiotowej sprawie zaistnieje sytuacja opisana w art. 5 ust. 6 powyższej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, wg którego nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w umawiającym się państwie tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym państwie czynności przez maklera, generalnego komisanta albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem, że osoby te działają w ramach swojej zwykłej działalności. W rozumieniu tego ustępu nie można uznać za niezależnego przedstawiciela osoby, która całkowicie lub w części prowadzi działalność na rzecz przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca uzasadniając swoje stanowisko, powołuje się na Komentarz OECD do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, zgodnie z którym osoba nie stanowi zakładu przedsiębiorstwa, na którego rachunek działa, tylko wtedy, gdy: a) jest niezależna od przedsiębiorstwa zarówno prawnie jak i ekonomicznie i b) działając w imieniu przedsiębiorstwa działa w ramach swojej zwykłej działalności.

W opinii Spółki, przy niezależności ekonomicznej bierze się pod uwagę fakt poddania niezależnego agenta szczegółowym instrukcjom lub całkowitej kontroli ze strony przedsiębiorstwa, jak również istotne jest czy ryzyko przedsiębiorcy ponosi ta osoba czy przedsiębiorstwo, które ona reprezentuje. W niniejszej sprawie, zdaniem Wnioskodawcy, spółka P Litwa będzie działać niezależnie pod względem ekonomicznym i na własne ryzyko. Jeśli chodzi o kryterium zależności prawnej, to według Spółki, przyjmuje się, iż kontrola sprawowana w ramach Grupy, np. przez spółkę zależną, nie stanowi o zależności prawnej w rozumieniu art. 5 ust. 6 ww. umowy. Zatem, fakt zasiadania w zarządzie P Litwa przez osobę będącą jednocześnie członkiem zarządu P Polska Sp. z o.o., nie przesądza o braku niezależności ekonomicznej i prawnej, co potwierdza art. 5 ust. 7 cytowanej umowy.

Zdaniem Spółki, również warunek z punktu b) w przedmiotowej sprawie będzie spełniony, gdyż P Litwa działając jako pośrednik w imieniu Wnioskodawcy, będzie działała w ramach swojej zwykłej działalności. Przy rozstrzyganiu, czy dana działalność mieści się w zwykłych granicach zakresu działalności przedstawiciela należy bowiem, według Spółki, badać działalność gospodarczą wykonywaną zwyczajowo przez maklera, generalnego komisanta albo każdego innego niezależnego przedstawiciela. W ocenie Spółki, przedmiot świadczonych usług przez P Litwa na rzecz Wnioskodawcy mieści się w zakresie działalności, jaką wykonuje generalny agent czy przedstawiciel w rozumieniu art. 5 ust. 6 umowy ww. umowy. W opinii Spółki, według Komentarza do OECD nie można uważać, że osoba wykonuje zwykłe czynności, jeżeli prowadzi ona działalność, która ekonomicznie należy raczej do zakresu działalności przedsiębiorstwa niż do zakresu jej własnej działalności. W przedmiotowej sprawie, zdaniem Spółki, działalność P Litwa na rzecz Wnioskodawcy w zakresie przedstawionym we wniosku nie należy do podstawowego zakresu działalności P Polska Sp. z o.o., lecz stanowi typową działalność przedstawiciela, maklera bądź generalnego komisanta w rozumieniu art. 5 ust. 6 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wnioskodawca zajmuje się bowiem dystrybucją towarów, nie świadczy usług w zakresie pośrednictwa w sprzedaży tych towarów, również prowadzenie przez P Litwa własnej sieci detalicznej nie spowoduje powstania zakładu, gdyż sprzedaż towarów dla konsumentów przez Wnioskodawcę na rzecz P Litwa jest prowadzone bez posiadania stałej placówki na Litwie.

W konsekwencji, z uwagi na spełnienie warunków określonych w art. 5 ust. 6 umowy ww. umowy, przychody ze sprzedaży towarów przez Wnioskodawcę na Litwie na rzecz hurtowych odbiorców litewskich, przy korzystaniu z usług pośrednictwa P Litwa, będą w całości podlegać opodatkowaniu w Polsce, gdyż nie powstanie z tego tytułu zakład P Polska Sp. z o.o. na Litwie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 26 ww. ustawy osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy, są zobowiązane, jako płatnicy, pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 3) ww. ustawy wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

Rozpatrując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zadanego we wniosku pytania, należy sięgnąć do pojęcia zagranicznego zakładu, zdefiniowanego w art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym zagraniczny zakład oznacza:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 20 stycznia 1994 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 51, poz.277, dalej: umowa polsko – litewska) zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane:

1. takiemu zakładowi lub
2. sprzedaży w tym drugim Państwie dóbr lub towarów takiego samego lub podobnego rodzaju za pośrednictwem takiego zakładu lub
3. innej działalności gospodarczej, prowadzonej w tym drugim Państwie, takiego samego lub podobnego rodzaju, jak prowadzona za pośrednictwem takiego zakładu.
   
   

Stosownie do postanowień art. 5 ust. 1 i 2 określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa, a w szczególności obejmuje:

1. miejsce zarządu
2. filię,
3. biuro,
4. zakład fabryczny,
5. warsztat i
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
   
   

Natomiast, zgodnie z art. 5 ust. 4 ww. umowy określenie „zakład” nie obejmuje:

1. placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa,
2. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania,
3. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo,
4. utrzymania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa,
5. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym,
6. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek połączenia rodzajów działalności, o których mowa w niniejszym ustępie od litery a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.
   
   

Stosownie do postanowień art. 5 ust. 6 umowy polsko – litewskiej nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności przez maklera, generalnego komisanta albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności. Jednakże w rozumieniu tego ustępu nie można uznać za niezależnego przedstawiciela osoby, która całkowicie lub w części prowadzi działalność na rzecz przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 5 ust. 7 ww. umowy fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby którąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki.

W sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę, działalność prowadzona przez spółkę P Litwa polegającą na świadczeniu na rzecz Wnioskodawcy usług wymienionych we wniosku, będzie w opinii organu wydającego interpretację stanowiła czynności wykonywane przez niezależnego przedstawiciela Wnioskodawcy na Litwie.

Stosownie do Komentarza OECD do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, wersja skrócona 15 lipca 2005r. (Dom Wydawniczy ABC, Oddział Polskich Wydawnictw Profesjonalnych Sp. z o.o., 2006r., dalej: Komentarz OECD) osoba jest objęta postanowieniami ust. 6, tzn. nie stanowi zakładu przedsiębiorstwa, na którego rachunek działa, tylko wtedy, gdy:

1. jest niezależna od przedsiębiorstwa zarówno prawnie jak ekonomicznie i
2. działając w imieniu przedsiębiorstwa, działa w ramach swojej zwykłej działalności.
   
   

Spółka wskazuje we wniosku, że P Litwa będzie podlegała instrukcjom i kontroli ze strony Wnioskodawcy tylko w takim zakresie, jaki niezbędny jest do właściwego wykonania usług przez P Litwa w ramach umowy zlecenia. Jeżeli więc P Litwa będzie odpowiadała wobec Spółki za wyniki swojej pracy, przy czym sposób, w jaki wykonuje pracę, nie podlega kontroli, spółka litewska będzie stanowiła niezależnego przedstawiciela Wnioskodawcy. Z wniosku wynika, że zamówienia będą realizowane z magazynu Wnioskodawcy, zlokalizowanego u operatora logistycznego, bezpośrednio do klienta litewskiego, należy więc sądzić, że ryzyko z tytułu dostaw nie będzie ponosić P Litwa, lecz bezpośrednio Wnioskodawca.

Z wniosku wynika również, że działalność Spółki polega jedynie na hurtowej i detalicznej dystrybucji towarów w Polsce oraz sprzedaży hurtowej na Litwie, nie zajmuje się zaś świadczeniem usług w zakresie pośrednictwa w sprzedaży tych towarów. Wynika więc z powyższego, że usługi, które będzie świadczyła P Litwa na rzecz Wnioskodawcy w ramach umowy zlecenia, o której mowa we wniosku, nie będą mieściły się w granicach podstawowego zakresu działalności przedsiębiorstwa.

Zatem, działalność P Litwa w zakresie wykonywania na rzecz Wnioskodawcy usług wymienionych we wniosku, nie będzie stanowiła zakładu Spółki na Litwie w rozumieniu art. 5 umowy polsko – litewskiej.

Odnośnie zaś sprzedaży detalicznej towarów, prowadzonej przez P Litwa na Litwie za pomocą własnych sklepów detalicznych, jeżeli działalność ta nie będzie poddana szczegółowym instrukcjom i nie będzie podlegać całkowitej kontroli ze strony Wnioskodawcy to P Litwa będzie mogła być uznana za niezależnego od Wnioskodawcy przedstawiciela (Komentarz OECD do art. 5, pkt 38). Oznacza to, że działalność P Litwa w zakresie sprzedaży detalicznej towarów na Litwie, nabywanych od Wnioskodawcy, nie będzie stanowiła zakładu Spółki na Litwie w rozumieniu art. 5 umowy polsko – litewskiej.

Zatem, w świetle powyższego, należy stwierdzić, że dochody ze sprzedaży towarów, dokonywanej przez Wnioskodawcę nas Litwie na rzecz hurtowych odbiorców litewskich podlegają w całości opodatkowaniu w Polsce.

Należy jednak przy tym zauważyć, że inna niż przedstawiona byłaby ocena skutków podatkowych w sytuacji gdyby, P Litwa, świadcząca na rzecz Wnioskodawcy usługi wymienione we wniosku, posiadałaby rzeczywiste uprawnienia do zawierania kontraktów, jeżeli ubiegałaby się i zbierała zamówienia (lecz ich nie realizowała w sposób formalny), które następnie byłyby przesyłane bezpośrednio do składów, skąd towary byłyby dostarczane, podczas gdy Spółka jedynie aprobowałaby transakcje w sposób rutynowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.