INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów, w związku z wnioskiem Spółki z dnia 3 stycznia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalania różnic kursowych

stwierdza, co następuje:

W dniu 7 stycznia 2008 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zgodnie z art. 9b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiadomiła w dniu 31 stycznia 2007 roku naczelnika urzędu skarbowego, iż będzie ustalała różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości, a wycena składników aktywów, pasywów i pozycji pozabilansowych wyrażonych w walucie obcej dla celów podatkowych będzie dokonywana na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego. Począwszy od 1 stycznia 2008 roku Wnioskodawca zmienił częstotliwość dokonywania wyceny bilansowej z ostatniego dnia kwartału i ostatniego dnia roku podatkowego na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego, o czym w dniu 3 stycznia 2008 roku powiadomił naczelnika urzędu skarbowego. Ustawa o rachunkowości, jak wskazuje Spółka, nie określa sposobu rozliczania różnic kursowych ustalonych na dzień bilansowy. Spółka może zatem:

1. wystornować różnice bilansowe pod datą pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wyceny bilansowej,
2. obliczać różnice kursowe, przyjmując kurs waluty przyjęty do wyceny bilansowej, czyli średni kurs NBP na ten dzień i kurs z dnia uregulowania rozrachunku,
3. stornować naliczone na dzień bilansowy różnice kursowe dopiero w chwili regulacji rozrachunku i naliczać różnice kursowe przyjmując kurs z dnia powstania i z dnia zapłaty.

Spółka w polityce rachunkowości zapisała, iż będzie dokonywała storna wyceny bilansowej pod datą pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wyceny bilansowej poprzez powtórzenie zapisu na odpowiednich kontach księgowych ze znakiem przeciwnym. Zatem storno wyceny bilansowej księgowane jest na konta rozrachunkowe w korespondencji z kontem kosztów finansowych w przypadku ujemnych różnic kursowych lub w korespondencji z kontem przychodów finansowych w przypadku dodatnich różnic kursowych. Wybrana przez Spółkę metoda stornowania różnic kursowych oznacza powrót do stanu rozrachunków sprzed dokonania wyceny bilansowej. W wyniku tego rozrachunki przestają odzwierciedlać realny swój stan, prezentując wyłącznie dane historyczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy stosowana przez Spółkę opisana w polityce rachunkowości zasada stornowania różnic kursowych pozwala na prawidłowe stosowanie art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z którego wynika, że podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2 zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe m.in. wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej...

Jak wskazuje Wnioskodawca ustawa o rachunkowości w art. 4 ust. 4 zawiera zapis, że jednostka może w ramach prowadzonej polityki rachunkowości stosować uproszczenia, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na realizacje obowiązku jasnego i rzetelnego przedstawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki. Stosowana przez Spółkę zasada stornowania różnic kursowych pod datą pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wyceny bilansowej nie skutkuje powstaniem żadnych rozbieżności pomiędzy rachunkiem podatkowym, a bilansowym. Stąd zdaniem Wnioskodawcy przyjęta zasada stornowania różnic kursowych pozwala na prawidłowe stosowanie art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazuje, że zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3 sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania. Z treści art. 9b ust. 2 wynika z kolei, iż podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Sposób dokonania wyceny reguluje art. 30 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Zgodnie z treścią ust. 1 tego artykułu, nie rzadziej niż na dzień bilansowy wycenia się wyrażone w walutach obcych:

1. składniki aktywów (z wyłączeniem udziałów w jednostkach podporządkowanych wycenianych metodą praw własności) i pasywów - po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski, z zastrzeżeniem pkt 2,
2. gotówkę znajdującą się w jednostkach prowadzących kupno i sprzedaż walut obcych – po kursie, po którym nastąpił jej zakup, jednak w wysokości nie wyższej od średniego kursu ustalonego na dzień wyceny dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski.

Ustęp 2 wskazanego artykułu stanowi natomiast, że wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze należy ujmować w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia odpowiednio po kursie:

1. kupna lub sprzedaży walut stosowanym przez bank, z którego usług korzysta jednostka – w przypadku operacji sprzedaży lub kupna walut oraz operacji zapłaty należności lub zobowiązań,
2. 2) średnim ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na ten dzień, chyba że w zgłoszeniu celnym lub innym wiążącym jednostkę dokumencie ustalony został inny kurs - w przypadku pozostałych operacji.

W przedstawionym stanie faktycznym, Spółka zdecydowała się na przyjęcie rachunkowej metody ustalania różnic kursowych. W dniu 3 stycznia 2008 r. poinformowała również właściwy organ podatkowy o zmianie ustalania terminów dokonywania wyceny składników aktywów, pasywów i pozycji pozabilansowych wyrażonych w walucie obcej dla celów podatkowych na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przyjęta formuła prawna cytowanego przepisu oznacza ścisłą korelację instytucji interpretacji z definicją legalną pojęcia „przepisy prawa podatkowego” – zawartą w art. 3 pkt 2 ww. ustawy – które zdefiniowane są jako przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż unormowania ustawy o rachunkowości, do których w celu ustalania różnic kursowych odsyła ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 9b ust. 1 pkt 2, nie stanowią przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w powyżej cytowanym przepisie art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, tym samym minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnienia do interpretowania tych przepisów w trybie wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, określonych w art. 14b § 1 tej ustawy.

Niezależnie od tego należy jednak przyjąć, że o ile stosowana przez Spółkę zasada stornowania różnic kursowych jako sposób ustalania różnic kursowych nie wywiera ujemnego wpływu na sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy Jednostki zgodnie z art. 4 ust. 4 ustawy o rachunkowości oraz sposób wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej zgodny jest z art. 30 tej ustawy, to mieści się ona w dyspozycji art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.