POSTANOWIENIE Na podstawie art.14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005r Nr 8, poz.60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku XXXX z dnia 13 kwietnia 2007r (data wpływu do tut. urzędu) żądającego udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów art.5 ust.1, art.7 ust.1, art.13 ust.1 i 3, art.20 ust.1 i 2, art.42 ust.1, 3, 4 i 11, art.106 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz.U. z 2004r Nr 54, poz.535 ze zm.)

NACZELNIK TRZECIEGO MAZOWIECKIEGO URZĘDU SKARBOWEGO W RADOMIU stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE-treść pytania: dotyczy uznania czynności przemieszczenia towarów z Polski do magazynu własnego w Hiszpanii za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i powstania z tego tytułu obowiązku podatkowego.

-stan faktyczny podany we wniosku: „Zamierzamy wynająć od specjalistycznej firmy logistycznej magazyn położony w Hiszpanii. Do magazynu będziemy przemieszczać nasze towary tj. papier. Zgodnie z informacją jaką uzyskaliśmy od naszego przedstawiciela handlowego w Hiszpanii, jeżeli towary będą przechowywane w magazynie krócej niż 60 dni a także będzie jeden odbiorca nie będziemy mieli obowiązku rejestracji na podatek VAT w Hiszpanii.
Wywożąc towar do naszego magazynu w Hiszpanii wystawimy fakturę pro-forma, odbiór towaru na dokumencie przewozowym CMR potwierdzi nam magazynier w miejscu odbioru. Klient jeśli będzie chciał pobrać z magazynu określoną partię towaru przyśle do nas zamówienie, po naszej akceptacji pobierze towar, po czym przyśle do nas dokument rozliczeniowy. Na tej podstawie XXXX wystawi fakturę VAT z zerową stawką przyjmując, że dopiero w tym momencie zostaną spełnione warunki do uznania dostawy za wewnątrzunijną dostawę towarów.Zgodnie z artykułem 42 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług będziemy dysponowali następującymi dokumentami:1. dokumentem przewozowym od przewoźnika z potwierdzeniem odbioru towaru w naszym magazynie w Hiszpanii, 2.kopią faktury, 3.specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku, 4.potwierdzeniem odbiorcy o odebraniu określonej ilości towaru w określonym asortymencie.”

-stanowisko wnioskodawcy wobec powyższego stanu faktycznego: „Uważamy, że wywóz towarów do własnego (wynajmowanego) magazynu nie spełnia przesłanek do uznania tej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów o której mowa w art. 13 ust. w.w. ustawy o P.T.U.- nie następuje bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel na przyszłego nabywcę. Prawo to, nabywa odbiorca dopiero w momencie pobrania towarów z magazynu po wcześniejszej naszej akceptacji.Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług od opisanej transakcji powstanie po wystawieniu przez nas faktury VAT a najpóźniej 15 dnia następnego m-ca po pobraniu towaru przez nabywcę zgodnie z art. 20 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.Obowiązek podatkowy nie powstanie natomiast po wywozie towarów do "naszego" magazynu - towar stanowi bowiem nadal naszą własność.”

-ocena prawna stanowiska wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym:

W myśl art. 5 ust 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)- zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;2. eksport towarów;3. import towarów;4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Przepis ust.1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest: 1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe zharmonizowane które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą; 4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, z zastrzeżeniem ust. 2-4.W przypadku gdy przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury - ust.2. Jeżeli przed dokonaniem dostawy, o której mowa w ust. 1, otrzymano całość lub część ceny, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej otrzymanie całości lub części ceny - ust. 3.Zgodnie z art. 42 ust. 1, 3, 4 i 11 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że: a.) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów; b.) podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Dowodami, o których mowa powyżej są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju: 1.dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), 2. kopia faktury, 3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku. Natomiast w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej: 1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów; 2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy; 3. określenie towarów i ich ilości; 4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego. W przypadku gdy dokumenty, o których mowa wyżej, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności: 1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie; 2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu; 3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania; 4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W momencie przemieszczenia towaru z Polski do magazynu typu call-off stock w Hiszpanii, możemy mieć do czynienia z dwoma sytuacjami, w zależności od tego jakie regulacje prawne w tym zakresie przewiduje ustawodawstwo hiszpańskie. Zaznaczyć bowiem należy, że tak jak wyjaśnia Komisja Europejska, a dokładnie Dyrekcja generalna d/s podatków i unii celnej w piśmie z dnia 11 listopada 2004 roku, skierowanym do Ministerstwa Finansów, a odnoszącym się m.in. do umów typu "call off stock" - stosowane uproszczenia w tym zakresie różnią się w zależności od poszczególnych państw członkowskich i są często związane z zasadą wzajemności.
Niektóre państwa członkowskie traktują dostawę towarów w ramach tej umowy jako WDT na rzecz klienta w innym państwie już w momencie wysyłki, ale taką zasadę można stosować jedynie wtedy gdy państwo członkowskie, w którym klient - nabywca towaru posiada siedzibę, przewiduje zwolnienie z obowiązku rejestracji dostawcy i jednocześnie traktuje przekazanie rzeczy na mocy umowy "call off stock" jako WNT dla ich odbiorcy.
Zakładając, że ustawodawstwo hiszpańskie taki uproszczony system przyjęło, przekazanie towaru do magazynu w Hiszpanii skutkować będzie wystawieniem faktury. Przy spełnieniu pozostałych określonych przepisami art. 42 ustawy o VAT warunków, polski podmiot będzie mógł do tej transakcji zastosować stawkę podatku w wysokości 0%, traktując to zdarzenie jako WDT.

Natomiast w przypadku, gdy przepisy prawa podatkowego w Hiszpanii regulują kwestie WNT z magazynu typu "call off stock" w ten sposób, że dopiero w momencie odbioru towaru przez nabywcę z magazynu rodzi to dla niego określone skutki czyli obowiązek rozliczenia transakcji WNT, należy przyjąć, że w tym samym czasie dla polskiego podatnika powstanie obowiązek potraktowania takiej transakcji jako WDT. Za takim stanowiskiem przemawia chociażby fakt, że w chwili przekazania towaru do hiszpańskiego magazynu podmiot hiszpański nie nabywa prawa do dysponowania towarami jak właściciel (zakładając tak jak wyżej, że WNT dla tego podmiotu następuje w momencie odbioru towaru z magazynu), w związku z tym wywóz towaru z Polski nie następuje w wykonaniu czynności określonych art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.Mając powyższe na uwadze oraz zakładając, że ustawodawstwo hiszpańskie przewiduje zwolnienie z obowiązku rejestracji dostawcy, przy jednoczesnym traktowaniu przekazania rzeczy na mocy umowy "call of stock" jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dla ich odbiorcy, należy stwierdzić, że w przedmiotowym przypadku mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, jednak dopiero z chwilą kiedy nabywca towarów uzyska prawo do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Zgodnie z oświadczeniem Podatnika, na mocy zawartej z odbiorcą umowy, będzie to miało miejsce w momencie wydania towarów z magazynu zlokalizowanego na terenie Hiszpanii hiszpańskiemu nabywcy. Samo przemieszczenie towarów z terytorium Polski do magazynu mieszczącego się w Hiszpanii przez podatnika, który nie zamierza się rejestrować w Hiszpanii dla potrzeb podatku od wartości dodanej, w sytuacji gdy sprzedaż towarów jest dokonywana w chwili wydania towarów odbiorcy z tego magazynu, nie stanowi bowiem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Dopiero spełnienie dwóch warunków łącznie tj. przemieszczenie towarów na terytorium Hiszpanii oraz przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Podatnik będzie miał prawo do zastosowania 0% stawki podatku VAT do tych transakcji, przy spełnieniu pozostałych, określonych przepisami art. 42 ustawy o VAT, warunków. Tym samym, jeśli Wnioskodawca nie ma obowiązku rejestracji do podatku VAT dla tych transakcji i nie zamierza takiej rejestracji dokonywać nie będzie miał zastosowania tutaj art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Z wniosku Podatnika wynika, iż wywożąc towar do magazynu w Hiszpanii wystawia on fakturę pro-forma. Należy tu wyjaśnić, że polskie przepisy regulujące podatek od towarów i usług nie przewidują takiego dokumentu jak „faktura pro-forma”.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany do wystawienia faktury potwierdzającej sprzedaż towarów. Obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowych transakcji powstanie z chwilą wystawienia faktury VAT lub 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów.

Mając powyższe na uwadze stanowisko przedstawione przez Podatnika we wniosku jest prawidłowe. Zatem należało orzec jak w sentencji.