P o s t a n o w i e n i e

Na podstawie art. 14 a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 21 marca 2007 r. (data wpływu do Urzędu) SA żądającego pisemnej informacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego tj. art. 7 ust. 1, art. 86 ust. 1 i ust. 12, art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, że stanowisko podane we wniosku jest nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

1.Podany we wniosku stan faktyczny jest następujący:

Spółka zawarła umowę na zakup węgla ze sprzedawcą (zwanym dalej Kopalnią) oraz z firmą przewozową (zwaną dalej Przewoźnikiem) na świadczenie usług przewozu węgla do siedziby Spółki. Zgodnie z postanowieniami umowy rocznej na dostawę węgla energetycznego:1.Sprzedający zobowiązany jest do przeniesienia na rzecz Kupującego własność dostarczonego i zafakturowanego węgla.2. Sprzedający na swój koszt prowadzi załadunek węgla oraz przygotowuje i nadajeniezbędne dokumenty przewozowe.3. Transport węgla odbywa na koszt Kupującego trakcją i taborem kolejowym (franco stacja nadania). Strony ustalają, że Kupujący ma prawo jednostronnie wskazać Sprzedającemu Przewoźnika, który będzie realizował dostawy węgla na jego zlecenie.4. Pomiar ilości dostarczonego węgla odbywa się u Sprzedającego sprawdzony u Kupującego wg indywidualnie ustalonych zasad. przypadkach dozwolony jest udział drugiej strony.W czasie transportu węgla mają miejsce przypadki kradzieży węgla) w związku z czym dostawa, która dociera do Spółki nie odpowiada ilości węgla zafakturowanego przez Kopalnię.Sprawy dotyczące reklamacji do Przewoźnika i wypłacanych odszkodowań z tego tytułu szczegółowo regulują powszechnie obowiązujące przepisy Ustawy Prawa Przewozowego z 15.11.1984 r. (DZ.U.00.50.601) i Rozporządzenie Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 24 lutego w sprawie ustalania stanu przesyłek oraz postępowania reklamacyjnego (DZ.U.06.38.266). Spółka na podstawie tych przepisów, po stwierdzeniu usypu węgla (przed przyjęciem składu) w wyniku komisyjnego ważenia na wadze Spółki składu całopociągowego węgla wysłanego za jednym listem przewozowym i po sporządzeniu stosownego protokółu ustalenia stanu przesyłki składa reklamację do Przewoźnika.Kopalnia nie uczestniczy w procedurze reklamacyjnej. Odpowiedzialność zgodnie z przytoczonymi przepisami i art. 65.1 Prawa Przewozowego ponosi od przyjęcia przesyłki do przewozu Przewoźnik. Dokumentacja reklamacyjna zgodnie z § 5 ust.1-3 Rozporządzenia Ministra Transportu Budownictwa obejmuje: pismo reklamacyjne z wykazaną kwotą roszczenia, protokół ustalenia stanu przesyłki ze wskazaniem wielkości ubytku towaru sporządzony przez Przewoźnika, oryginał listu przewozowego wraz z załącznikiem przesyłki, której reklamacja dotyczy i potwierdzoną kopię faktury za węgiel z kopalni do naliczenia odszkodowania. Przewoźnik w każdym przypadku złożonej i uznanej reklamacji na usyp węgla powstały w transporcie informuje Spółkę o przyznaniu odszkodowania w kwocie wyliczonej z uznanego braku ilościowego węgla i ceny węgla wg kopalni. Na podstawie dokumentacji reklamacyjnej Przewoźnik w przypadku uznania reklamacji wypłaca Spółce kwotę netto wraz z podatkiem VAT.Spółka po otrzymaniu f-ry za węgiel energetyczny całą należność za zakupiony węgiel (także skradziony) przekazuje na konto Kopalni. Płatności za węgiel następują w formie przelewu na konta bankowe wskazane na fakturach w terminie 30 dni, licząc od daty ich wystawienia.Spółka po otrzymaniu Faktury VAT za zakupiony węgiel uznawała za koszt uzyskania przychodu wydatki poniesione na tą cześć węgla, która dotarła do Spółki natomiast skradziona część węgla nie stanowiła kosztów uzyskania przychodów. W związku z tym, że skradziony węgiel nie stanowił kosztu uzyskania przychodów Spółka nie odliczała również od tej części podatku VAT naliczonego.Wątpliwości Spółki odnośnie zasadności i prawidłowości przedstawionego stanu faktycznego pojawiły się po zapoznaniu się z postanowieniem w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydanego przez Urząd Skarbowy w Dąbrowie Górniczej Sygn. akt PP/443¬46/05/549I4/2006/MT. Powyższe postanowienie dotyczy również sytuacji kradzieży węgla i kwestii odliczenia całości podatku VAT naliczonego z faktury dokumentującej dostawę węgla, który w czasie transportu częściowo został skradziony. Interpretacja ta została załączona do niniejszego wniosku.

2. Treść pytania

1. Czy Spółka nabyła prawo do rozporządzenia przedmiotem dostawy jak właścicielw myśl art. 86 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług?2. Czy istnieje możliwość odliczenia w całości podatku VAT naliczonego z fakturydokumentującej dostawę węgla, który w czasie transportu częściowo został skradziony?

3. Stanowisko wnioskodawcy co do oceny stanu faktycznego

1. Zdaniem Spółki przeniesienie prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel Spółka nabyła jeszcze przed realizacją dostawy towaru, gdyż zgodnie z postanowieniami umowy na zakup węgla Sprzedający zobowiązany jest do przeniesienia na rzecz Kupującego (Spółkę) własność dostarczonego i zafakturowanego węgla, ponadto Kupujący ma prawo jednostronnie wskazać Sprzedającemu przewoźnika, a więc faktycznie jeszcze przed realizacją dostawy dysponuje on przedmiotem umowy. Najpóźniej prawo do rozporządzania towarem jak właściciel Spółka nabyła w chwili dostarczenia przez Sprzedającego towaru Przewoźnikowi, choć z uwagi na fakt, że to do Kupującego należy prawo wyboru Przewoźnika można stwierdzić, że jest to również forma władania.Zdaniem Podatnika Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od tej części, która nie dotarła do Spółki i zarazem nie mogła być wykorzystana do działalności opodatkowanej. Nie stanowiąc kosztu uzyskania przychodu wydatki na zakup węgla nie mogły stanowić podstawy do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego gdyż zgodnie z art.88 ust.1 pkt.2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług "Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego"

4. Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym.

W myśl art. 7 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku otrzymania faktury, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a lub lit. c (z tytułu nabycia towarów i usług bądź od komitenta z tytułu dostawy towarów będących przedmiotem umowy komisu), przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, z wyłączeniem przypadków, gdy faktura dokumentuje czynności, od których obowiązek podatkowy powstał zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1,2,4,7,9-11-prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi.Przepis art. 86 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług - poza określonymi w nim wyjątkami - uzależnia prawo do odliczenia podatku naliczonego nie tylko od otrzymania faktury, lecz również od nabycia przez nabywcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Przede wszystkim warto zauważyć, że koncepcja podlegającej opodatkowaniu dostawy towaru opiera się na raczej na kryteriach ekonomicznych (przekazanie pełnego władztwa ekonomicznego nad towarem) niż na kryteriach prawnych, samo przejście prawa własności nie ma z punktu widzenia VAT decydującego znaczenia.Stwierdzić należy, że przeniesieniu takiego prawa przez dostawcę towarzyszy jego nabycie przez nabywcę, przy czym nabycie prawa do rozporządzania nie może być utożsamiane z uzyskaniem władztwa fizycznego nad towarem, gdyż nie jest ono konieczne do rozporządzania towarem jak właściciel. Sytuacja taka występuje w przedstawionym stanie faktycznym, wobec tego Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu potwierdza, że Wnioskodawca nabył prawo do rozporządzania towarem jak właściciel w momencie wydania węgla przez kopalnię. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem, ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy o podatku od towarów i usług).Z powyższych przepisów nie wynika, że jeżeli podatnik utraci - na skutek kradzieży - towary, które służyły działalności opodatkowanej, to utraci również prawo do odliczenia VAT naliczonego przy ich zakupie. Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje metodę bieżącego odliczenia podatku naliczonego. Podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu bieżącym, w związku z otrzymaniem faktury lub dokumentu celnego, bez konieczności oczekiwania na moment dokonania przez niego sprzedaży towarów lub świadczenia usług, dla których poczynił konieczne zakupy. Dodać należy, że dla celów dowodowych fakt wystąpienia zdarzenia losowego (kradzież) winien być przez podatnika należycie udokumentowany. Ponadto zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. W związku z faktem, iż Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu postanowieniem znak 1473/411/KDO/423/41/07/ES uznał przedmiotowe wydatki poniesione przez Spółkę za koszty uzyskania przychodów, na mocy wyżej cyt. art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT Podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.