P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 w związku z art. 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1590), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 4 maja 1987 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Kanady w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1990 r., Nr 38, poz. 216),

Minister Finansów uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie dotyczącej zakresu obowiązków podatkowych w Polsce z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski przez rezydenta Kanady.

UZASADNIENIE

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Podatniczka ma obywatelstwo polskie i kanadyjskie. W Kanadzie przebywa większą część roku, gdzie także mieszka i pracuje mąż Podatniczki oraz córka. W Kanadzie Podatniczka prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki, tj. zakład kosmetyczny. w Polsce jest zameldowana, jednak według oświadczenia przebywa tu ok. 1 miesiąca w roku. W dniu ...2007 r. Podatniczka rozpoczęła w Polsce prowadzenie działalności gospodarczej. Jest to sprzedaż kosmetyków – detaliczna lub hurtowa (w zależności od przyszłego popytu), w wynajętym w tym celu lokalu. Innych dochodów w Polsce nie osiąga.

Zdaniem Podatniczki, ma ona obowiązek opodatkować w Polsce wyłącznie dochody osiągnięte w Polsce, nie łącząc ich z dochodami uzyskiwanymi w Kanadzie.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny sprawy zważono, co następuje.Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000, Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast w myśl art. 3 ust. 2a ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:
1) pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2) działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3) działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Stosownie do art. 4a ustawy, przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryteria o podobnym charakterze.

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego, pojęcie „miejsca zamieszkania” zostało zdefiniowane w art. 3 ust. 1a ustawy.Zgodnie z tym przepisem, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Z kolei, zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje lub wykonywało działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

W rozumieniu umowy – art. 5 ust. 1 i 2 - określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, za której pomocą przedsiębiorstwo wykonuje swoją działalność w pełni lub częściowo.

Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu;
b) filię;
c) biuro, w którym prowadzona jest działalność handlowa;
d) zakład fabryczny;
e) warsztat;
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych i
g) budowę albo montaż, których okres prowadzenia przekracza 12 miesięcy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony powyżej stan faktyczny oraz prawny, stwierdzić należy, że Pani XX nie ma w Polsce miejsca zamieszkania, w związku z czym podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy.

Ponadto, przedstawiony stan faktyczny pozwala na stwierdzenie, iż działalność gospodarcza w Polsce prowadzona jest przez Podatniczkę poprzez „zakład” w rozumieniu umowy, w związku z czym zyski z tej działalności podlegają opodatkowaniu także w Polsce.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla Podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.