INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2007 r. (data wpływu 3 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup motocykla - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup motocykla.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest lekarzem ortopedą. Działalność gospodarczą jednoosobową prowadzi od 2 sierpnia 2001 r. W dniu 31 grudnia 2004 r. zawarł umowę leasingu operacyjnego z Europejskim Funduszem Leasingowym. Na mocy tej umowy Wnioskodawca używa w działalności gospodarczej samochód osobowy marki ford mondeo. W ramach działalności Wnioskodawca prowadzi 3 gabinety lekarskie rozmieszczone w różnych miejscach O. Obecnie Wnioskodawca zamierza kupić motocykl, który ułatwi mu poruszanie się po mieście.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zakup tego środka transportu będzie kosztem podatkowym...

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup motocykla będzie kosztem podatkowym poprzez odpisy amortyzacyjne. W ocenie Wnioskodawcy nie ma znaczenia fakt korzystania z samochodu osobowego ford modeno, bowiem motocykl będzie wykorzystywał do jazdy po mieście, natomiast samochód do wyjazdów służbowych poza miasto.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu - z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Czyli, aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, powinien spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem, czyli musi zostać poniesiony w celu jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 powyższej ustawy.

W powołanym przepisie art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b wskazano, iż nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Jednakże kosztem uzyskania przychodów mogą być zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (tzw. odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o z uwzględnieniem art. 23 tejże ustawy.

W myśl natomiast art. 22a ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. maszyny, urządzenia i środki transportu - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jeżeli wartość początkowa środka trwałego przekracza kwotę 3500 zł, w myśl art. 22f ust. 3, wydatek na zakup ww. składników majątku może zostać zaliczony w ciężar kosztów uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z art. 22h – 22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b ustalonej w oparciu o art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Za wartość początkową środków trwałych, w razie nabycia w drodze kupna, uważa się w myśl art. 22g ust. 1 pkt 1, z uwzględnieniem ust. 2-18 cenę ich nabycia.

W przypadku natomiast gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

W myśl jednakże art. 22d ust. 1, podatnicy mogą również nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o którym mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3500 zł - jeśli podejmą taką decyzję - wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Jednakże przypadek ten dotyczy tylko i wyłącznie tych składników, których wartość początkowa nie przekracza 3500 zł.

W świetle ww. przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, iż wydatki na zakup motocykla mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, przy uwzględnieniu wskazanych powyżej zasad, poprzez odpisy amortyzacyjne, jednorazowo lub stanowić koszt uzyskania przychodu w miesiącu oddania, w zależności od tego czy wartość początkowa przedmiotowego motocykla jest wyższa, równa, bądź niższa niż 3500 zł lub też w formie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o którym mowa w art. 22k ust. 7 ustawy

Zaznaczyć należy jednakże, iż wydatek ten będzie można uznać za koszt uzyskania przychodu, jeżeli zostanie spełniona dyspozycja zasadnicza przytoczonego na wstępie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli na zakup motocykla zostanie poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Zatem, wydatek ponoszony na zakup motocykla będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli będzie miał bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a w konsekwencji będzie miał wpływ na powstanie lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Sam fakt użytkowania samochodu osobowego na podstawie umowy leasingu nie wyklucza możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na zakup motocykla. Jednakże aby wydatek ten mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi zaistnieć związek przyczynowy określony w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zaznaczyć jednak, że wykazanie związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a wykonywaną działalnością gospodarczą oraz jego wpływ na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów spoczywa na podatniku.

Reasumując powyższe należy stwierdzić, iż faktycznie poniesione i właściwie udokumentowane, a także spełniające podstawowe przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki na pokrycie kosztu nabycia motocykla można, tak jak wskazuje Wnioskodawca we własnym stanowisku, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę w złożonym w dniu 3 grudnia 2007 r. wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.