INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 3 grudnia 2007 r.) uzupełnionym w dniu 14 stycznia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia różnic kursowych w 2007 r. na podstawie przepisów o rachunkowości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia różnic kursowych w 2007 r. na podstawie przepisów o rachunkowości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w 2007 r. do wyceny różnic kursowych stosuje przepisy art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości.

1. Spółka prowadzi sprzedaż towarów m.in. do odbiorców poza granicami naszego kraju. Za wykonaną dostawę towarów otrzymuje zapłatę w walucie EURO, którą w momencie wpływu zapłaty na rachunek bankowy wycenia według kursu kupna stosowanego przez bank z którego usług Spółka korzysta z dnia dokonania wpłaty na rachunek bankowy. Powstałe w ten sposób różnice kursowe będą wynikiem różnicy pomiędzy średnim kursem NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego uzyskanie przychodu (wartość faktury), a kursem stosowanym przez bank z dnia otrzymania zapłaty. Uzyskane w ten sposób różnice kursowe odpowiednio zwiększają przychody lub koszty finansowe.
2. W przypadku zapłaty zobowiązań do wyceny różnic kursowych Spółka stosuje kurs sprzedaży walut stosowany przez bank w dniu dokonania zapłaty oraz średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego poniesienie kosztu. Uzyskane w ten sposób różnice kursowe odpowiednio zwiększają przychody lub koszty finansowe.
   Do wyceny dwóch powyższych punktów Spółka stosuje zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości następujące kursy:
   - kupna lub sprzedaży walut stosowany przez bank, z którego usług korzysta jednostka – w przypadku operacji sprzedaży lub kupna walut oraz operacji zapłaty należności lub zobowiązań,
   - średnim ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na ten dzień, chyba że w zgłoszeniu celnym lub innym wiążącym jednostkę dokumencie ustalony został inny kurs – w przypadku pozostałych operacji.
3. Spółka posiada rachunek walutowy w EURO, często dokonuje przewalutowania tych środków zamieniając je na PLN stosując w tym celu transakcje zabezpieczające typu forward lub kursy negocjowane. Spółka stosuje w dniu dokonania sprzedaży waluty (kupna przez bank) kurs kupna sprzedaży stosowany przez bank (może to być również kurs negocjowany) oraz zgodnie z art. 34 ust. 4 pkt 1 – 3 ustawy o rachunkowości zasadę FIFO (pierwsze przyszło – pierwsze wyszło). Jeśli zatem przewalutowanie oznacza przeliczenie walut na złotówki bez ruchu fizycznego tych walut, w wyniku czego nie powstają różnice kursowe:
   - Małopolski Urząd Skarbowy D II/423/84/04 z dnia 9 grudnia 2004 r.
   - Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu ZD/4061-262/2/06 z dnia 28 lutego 2007 r.to sprzedaż walut należy traktować jak transakcję gospodarczą w wyniku której następuje faktyczna sprzedaż walut własnych po odpowiednim kursie, co powoduje różnice kursowe zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości, przy zachowaniu stosowanej zasady kolejności ich rozchodu. W ten sposób powstaną różnice kursowe od własnych środków na rachunku walutowym.
   Zagadnienie 3 dotyczy transakcji zabezpieczających typu forward lub np. takich instrumentów zabezpieczających jak kursy negocjowane, oba te przykłady służą w Spółce zminimalizowaniu zbyt dużych skoków kursów walut. Wątpliwość Spółki dotyczy także zastosowania transakcji typu forward lub kursów negocjonowanych zgodnie z przepisami obowiązującymi w 2006 r.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisany powyżej sposób wyceny transakcji w walutach obcych jest prawidłowy...

Zdaniem wnioskodawcy przedstawiony powyżej sposób rozliczania transakcji walutowych jest prawidłowy zarówno jeśli chodzi o rozliczenie zapłat za faktury od odbiorców towarów, a także jeśli chodzi o dokonywanie płatności dla kontrahentów zagranicznych, gdzie odpowiednio uzyskane różnice kursowe zwiększają lub zmniejszają przychody lub koszty finansowe.Natomiast transakcje zabezpieczające służą wyłącznie zminimalizowaniu skoków kursów walut, a sprzedaż tych walut do banku wiąże się z otrzymaniem za nie złotówek. Nie zachodzi sytuacja gdzie sprzedaż waluty wiąże się z jej późniejszym odkupieniem, w celach handlowych. Dlatego Spółka uważa, że w takiej sytuacji powstają tylko różnice kursowe od własnych środków na rachunku walutowym, które odpowiednio zwiększają lub zmniejszają przychody lub koszty finansowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.