W odpowiedzi na wezwanie Spółki z o.o. reprezentowanej przez Doradcę Podatkowego z dnia 13 lutego 2008 r. (data wpływu 18 luty 2008 r.) do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 31 stycznia 2008 r. znak ILPP2/443-120/07-2/ISN, złożone na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wyjaśnia, co następuje.

W wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, stwierdzono podstawę do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Uzasadnienie:

W dniu 18 lutego 2008 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie wpłynęło pismo Spółki z o.o. reprezentowanej przez Doradcę Podatkowego z dnia 13 lutego 2008 r. (data nadania 15 luty 2008 r.).

W piśmie tym, skierowanym do Ministra Finansów działającego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Spółka z o.o reprezentowana przez Doradcę Podatkowego wzywa Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 31 stycznia 2008 r. znak ILPP2/443-120/07-2/ISN. Strona nie zgadza się z rozstrzygnięciem zawartym w ww. interpretacji, w którym stwierdzono, że planowana sprzedaż niezabudowanej nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową z aktywizacją gospodarczą (zgodnie z uchwalonym przez Radę Gminy Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego) nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, lecz stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, dostawa przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podatku w wysokości 22%.

Dotychczasowy przebieg sprawy:

W dniu 31 października 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca rozważa możliwość sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej. Nieruchomość oznaczona jest w ewidencji gruntów jako grunty orne. Grunt jest obecnie używany na cele rolnicze (uprawa zboża). Przedmiotowa nieruchomość nie jest objęta żadnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, natomiast w uchwalonym przez Radę Gminy Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działka ta przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową z aktywizacją gospodarczą. Zainteresowany po wystąpieniu do Wójta Gminy z wnioskiem o wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu otrzymał decyzję odmowną. W związku z powyższym grunt będzie użytkowany na cele rolnicze. Ze względu na fakt, że brana jest także pod uwagę możliwość sprzedaży nieruchomości Zainteresowany ma wątpliwości co do sposobu opodatkowania podatkiem VAT takiej transakcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowych gruntów rolnych podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, czy też korzysta ze zwolnienia...

Wnioskodawca wyraził pogląd, że sprzedaż opisanych gruntów korzysta ze zwolnienia na podst. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Przedmiotowa działka bowiem nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w ewidencji gruntów i budynków figuruje jako użytki rolne. W stosunku do działki nie została wydana prawomocna decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w której przewidzianoby inne niż rolnicze przeznaczenie gruntu. Informacje wynikające ze studium nie mogą decydować o braku zwolnienia z VAT dostawy niezabudowanego gruntu. Studium bowiem nie jest aktem prawa miejscowego, nie jest więc źródłem prawa, a jedynie dokumentem stworzonym na potrzeby dalszych prac, które dopiero określą przeznaczenie danego terenu w ramach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Ma więc ono charakter czysto informacyjny, a nie wskazujący przeznaczenie terenu. Potwierdzeniem powyższej tezy jest fakt odmownej decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu mimo wstępnej zgodności z zapisami studium ze względu na brak spełnienia innych warunków.

Zdaniem Spółki nie można stosować wykładni rozszerzającej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT w celu ograniczenia prawa do zwolnienia z podatku. Przy braku definicji „terenów przeznaczonych pod zabudowę” w ustawie o VAT zasadne jest odniesienie się do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Akt ten określa grunty przeznaczone pod zabudowę jako grunty, które przeznaczono w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę, a dla ww. działki taki plan nie istnieje. Ponadto Spółka nie zmieniła formalnego przeznaczenia gruntu, a w świetle wydanej odmownej decyzji o warunkach zabudowy zmiana przeznaczenia gruntu nie jest w chwili obecnej możliwa.

W wydanej w dniu 31 stycznia 2008 r. interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu – działając w imieniu Ministra Finansów na mocy upoważnienia wynikającego z § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) – uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W wydanej interpretacji wskazano na treść art. 2 pkt 6, 5 ust. 1, art. 7 ust. 1, art. 41 ust. 1, art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), art. 3 ust. 1, art. 14 ust. 1 pkt 5 i art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) oraz art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.).

Podkreślono, iż z cytowanych przepisów wynika, że dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Wobec powyższego stwierdzono, iż planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż niezabudowanej nieruchomości gruntowej, przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową z aktywizacją gospodarczą (zgodnie z uchwalonym przez Radę Gminy Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego) nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, lecz stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, dostawa przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podatku w wysokości 22%.

Treść zarzutów zawartych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa:

Strona nie zgadza się z wydaną interpretacją stwierdzając, że w wydanej interpretacji Minister Finansów naruszył prawo uznając, iż grunt będący przedmiotem zapytania nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, co wynika z niezgodnej z prawem wykładni rozszerzającej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odpowiedź na zarzuty:

W odpowiedzi na powyższy zarzut, tut. organ zmienia swoje stanowisko zawarte w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 31 stycznia 2008 r. znak ILPP2/443 120/07 2/ISN i stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z kolei art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (…).

W art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 pkt 9 powołanego powyżej art. 43, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. O przeznaczeniu gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ustawy z dnia z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.). Stosownie do art. 4 ust. 1 tej ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 4 ust. 2)

Mocą przepisu art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Sporządzenie powyższego studium jest niezbędnym etapem do uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Art. 9 ust. 1 i 4 powyżej cytowanej. ustawy stanowi, że w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 5 oraz art. 15 ust. 1 ww. ustawy przed podjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzania planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisem studium oraz przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem.

Natomiast ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego. Jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych.

Z zacytowanych powyżej przepisów wynika, że dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Z przedstawionego opisu wynika, iż Strona posiada nieruchomość gruntową, niezabudowaną. Nieruchomość ta oznaczona jest w ewidencji gruntów i budynków jako grunt rolny (orny). Grunt nie jest objęty aktualnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W uchwalonym przez Radę Gminy Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego grunt ten przewidziany został pod zabudowę mieszkaniową z aktywizacją gospodarczą. W 2007 r. Strona podjęła próbę zmiany sposobu użytkowania nieruchomości i wystąpiła do wójta gminy z wnioskiem o wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu. W odpowiedzi wójt wydał decyzję odmowną w zakresie ustalenia warunków zabudowy wskazując, iż grunt nie może być zabudowany. Ponadto we wniosku z dnia 30 października 2007 r. Strona oświadczyła, iż przedmiotowa nieruchomość będzie nadal użytkowana na cele rolnicze.

Tym samym, wobec braku aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decydująca o przeznaczeniu danego terenu będzie decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wobec decyzji odmownej w tym zakresie, nie można uznać, że grunt jest przeznaczony pod zabudowę.

Mając powyższe na uwadze tut. Organ stwierdził, iż planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż niezabudowanej nieruchomości gruntowej, wykorzystywanej na cele rolnicze, dla której została wydana odmowna decyzja ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Na zmienioną niniejszym aktem pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie z dnia 31 stycznia 2008 r. znak ILPP2/443-120/07-2/ISN stronie przysługuje prawo wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenie niniejszej odpowiedzi (art. 53 § 2 ww. ustawy) za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.