INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2007r. (data wpływu 3 grudnia 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nazwy towaru na paragonie fiskalnym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2007r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nazwy towaru na paragonie fiskalnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi sklep mięsno-wędliniarski i ma zainstalowane dwie kasy fiskalne. Kasy fiskalne są zaprogramowane na poszczególne grupy asortymentowe z podziałem na poszczególne grupy wg stawek podatkowych VAT:
• wędliny 7%,
• mięso 3%,
• drób 3%


W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż wędlin o stawce 7% VAT musi być zaprogramowana na kasie fiskalnej na poszczególne rodzaje np.: kiełbasa krakowska, wiejska, myśliwska, baleron, parówka itd.Nazwy wędlin co pewien czas ulegają zmianie.
To samo dotyczy mięsa, które opodatkowane jest stawką 3% VAT i czy mięso jest wieprzowe, wołowe, cielęcina, czy z kością lub bez kości, łopatka czy karkówka to stawka jest ta sama.
Również taka sama sytuacja jest z drobiem.

Zdaniem Wnioskodawcy, nazwa wędliny, mięso, drób jest zapisem prawidłowym na kasie fiskalnej ponieważ odpowiada stawce VAT dla poszczególnego asortymentu. Każda zmiana nazwy wiąże się z każdorazowym wzywaniem programisty informatyka do kasy fiskalnej ponosząc dodatkowe koszty.
W tych konkretnych przypadkach, nazwa nie ma znaczenia, tylko stawka opodatkowania VAT na grupy asortymentowe.
W podobnej kwestii wypowiedział się Sąd Wojewódzki w Warszawie, przed którym toczyła się sprawa kioskarzy Ruchu. Sąd uznał, że minister nie zaznaczył, że chodziło o nazwę jednostkową. Wystarczy więc nazwa grupy towarowej. Produkty muszą być zestawione w grupy tej samej stawki VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 - 22, art. 30 - 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z art. 111 ust. 9 ww. ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunki ich stosowania przez podatników, uwzględniając:
1. potrzebę zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych;
2. konieczność zapewnienia konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawiania dowodu potwierdzającego jej wykonanie;
3. optymalne, również dla danego typu obrotu, rozwiązania techniczne dotyczące konstrukcji kas.
   
   

Wskazać należy, że w art. 165 ustawy postanowiono, iż do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie m. in. art. 111 ust. 9 ustawy, zachowują moc przepisy dotychczasowe wydane na podstawie art. 29 ust. 3 i ust. 4 ustawy wymienionej w art. 175, czyli ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.).
W myśl zatem § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 ze zm.) wydanego na podstawie art. 29 ust. 4 powołanej ustawy z dnia 8 stycznia 1993r., podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani do dokonywania rejestracji każdej sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej i dokonywania wydruku z każdej sprzedaży paragonu fiskalnego lub faktury VAT oraz do wydawania oryginału wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Z treści wyżej cytowanych przepisów wynika, że podatnik prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących ma obowiązek zaewidencjonowania każdej sprzedaży i dokonania wydruku z tej sprzedaży paragonu fiskalnego lub faktury VAT.
Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 6 cytowanego wyżej rozporządzenia, paragon fiskalny musi zawierać następujące informacje:
1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby podatnika,
2. numer identyfikacji podatnika (NIP),
3. numer kolejny wydruku,
4. datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,
5. nazwę towaru lub usługi,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. ilość i wartość sprzedaży,
8. wartość sprzedaży zwolnionej z podatku,
9. łączną kwotę podatku,
10. łączną kwotę należności
11. kolejny numer paragonu fiskalnego,
12. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
13. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem Nr do rozporządzenia, oraz numer unikatowy pamięci fiskalnej kasy.
    
    

Z przepisu § 4 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia wynika ponadto, że warunkiem niezbędnym do stosowania kasy rejestrującej jest określenie sposobu przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług. Sposób ten określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanego towaru. Zaznaczyć należy, że im szerszy asortyment towarowy w danej grupie towarów to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy towaru lub usługi w celu jego prawidłowej identyfikacji.
Ponadto organ podatkowy zauważa, iż ewidencja obrotu i kwot podatku należnego prowadzona przy zastosowaniu kas rejestrujących - jako ewidencja sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych - winna spełniać wymogi określone w art. 109 ww. ustawy, tj. zawierać dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania oraz wartość podatku należnego.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, iż zaprogramował on kasę fiskalną na poszczególne grupy asortymentowe z podziałem na poszczególne grupy wg stawek podatkowych VAT. Nazwy na paragonie drukowanym przez kasę fiskalną Wnioskodawcy brzmią następująco:
• wędliny 7%, jest to grupa obejmująca np.: kiełbasę krakowską, wiejską, myśliwską, baleron, parówki,
• mięso 3%, jest to grupa obejmująca mięsa różnego rodzaju np. wieprzowe, wołowe, cielęcinę, z kością lub bez kości, łopatkę czy karkówkę,
• drób 3%.

Z przepisu § 4 ust. 1 pkt 6 cyt. wyżej rozporządzenia wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny, a jednym z nich jest określony pod lit. e) wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca nie jest zatem zobowiązany do umieszczania na paragonie fiskalnym szczegółowego opisu każdego towaru lub usługi. Zobowiązany jest natomiast do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Odnośnie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wydanego w sprawie Ruchu, na który we wniosku z dnia 27 listopada 2007r. powołuje się Wnioskodawca tut. organ stwierdza, że wyrok ten wydany został w indywidualnej sprawie i nie stanowi źródła powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.