INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana P., przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2007r. (data wpływu 19 listopada 2007r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 lutego 2008r. (data wpływu 15 lutego 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2007r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 lutego 2008r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 6 lutego 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie usług kamieniarskich. Jest on czynnym podatnikiem podatku VAT. Na początku 2007r. Podatnik dokonał wspólnie z żoną zakupu działki budowlanej z przeznaczeniem na budowę domu. Trudna sytuacja finansowa zmusiła Wnioskodawcę do sprzedaży tej działki we wrześniu 2007r. W związku z brakiem klientów na zakup dużej działki, działka ta została podzielona na 5 działek, tak więc sprzedano w sumie 5 działek. W związku z tym, iż działki stanowiły majątek wspólny małżeński, jako sprzedający Wnioskodawca występował wspólnie z małżonką.Zainteresowany zaznacza, iż omawiana sprzedaż miała charakter jednorazowy, i w chwili zakupu działki nie była jego zamiarem jej późniejsza sprzedaż. Działka w żaden sposób nie służyła prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Działka nie była również wykorzystywana do innych celów oprócz rekreacyjnych. Grunt nie był przedmiotem najmu lub dzierżawy. Środki ze sprzedaży działek stanowią składnik wspólnego majątku Wnioskodawcy i jego małżonki. Działki w momencie sprzedaży były gruntami niezabudowanymi.

W związku z opisanym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowych działek jest działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy VAT, a tym samym czy od tej sprzedaży sprzedający są obowiązani obliczyć i zapłacić do urzędu skarbowego należny podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ww. działek, stanowiących majątek wspólny małżeński, nie mieści się w pojęciu działalności gospodarczej ustawy VAT, a tym samym nie podlega opodatkowaniu VAT.Pojęcie działalności gospodarczej zawarte w art. 15 ustawy VAT dotyczy czynności wykonywanych profesjonalnie, z zamiarem ich wykonywania w sposób częstotliwy.W rozpatrywanym przypadku nastąpiła jednorazowa sprzedaż kilku działek powstałych w wyniku podzielenia jednej działki. Przedmiotem sprzedaży były składniki majątku wspólnego małżonków, niezwiązane w żaden sposób z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.W przedmiotowej sprawie okoliczności będące przyczyną dokonanych transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej, nie wskazują, iż miałyby być czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca zakupił wspólnie z żoną działkę budowlaną z przeznaczeniem na budowę domu. Jednakże trudna sytuacja finansowa zmusiła Wnioskodawcę do sprzedaży tej działki. Z uwagi na brak klientów zainteresowanych zakupem dużej działki, działka ta została podzielona na 5 działek.

W chwili zakupu działki nie była zamiarem Wnioskodawcy jej późniejsza sprzedaż. Działka w żaden sposób nie służyła prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Grunt nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy. Środki ze sprzedaży działek stanowią składnik wspólnego majątku Wnioskodawcy i jego małżonki.Z powyższego wynika, że grunt nie został nabyty z zamiarem dalszej odsprzedaży czy też wykorzystania w ramach działalności gospodarczej, ale z zamiarem budowy domu, a więc nie w celach handlowych, lecz prywatnych.Wnioskodawca sprzedając grunty korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Zatem w ocenie tut. organu nie można uznać przedmiotowej sprzedaży gruntu z majątku osobistego za częstotliwą dostawę gruntów a więc czynność ta w przedstawionym stanie faktycznym nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, w sytuacji, gdy ani w momencie zakupu, jak i posiadania czy sprzedaży gruntu nie wystąpiły okoliczności wskazujące na podejmowanie tych czynności w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku, zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany, któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub prawnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.