POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (jednolity tekst z 2005 roku Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zmian.), Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław – Fabryczna stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 21.12.2006 r. (wpływ 28.12.2006 r.) o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ujęcia w kosztach uzyskania przychodów jako pozostałe wydatki opłaty za przekroczenie limitu zwrotu towaru – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 28.12.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zasto-sowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami spożywczymi i rozlicza się na zasadach ogólnych prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jeden z kontrahentów firmy wprowadził od 01.12.2006 r. limit na przyjmowane zwroty towarów. Powyżej ustalonego limitu należy uiścić opłatę za przekroczenie limitu zwrotu. Na fakturach wystawianych przez kontrahenta strony ujmowany jest towar pomniejszony o wszystkie zwroty (do i powyżej limitu). Ponadto są wystawiane faktury VAT dotyczące opłaty za przekroczenie limitu zwrotu.
We wniosku podatniczka pyta czy faktury dotyczące opłaty za przekroczenie limitu zwrotu należy księgować w pozostałych wydatkach (kol. 14 podatkowej księgi przychodów i rozchodów). W ocenie strony, w przedstawionej sytuacji, faktury za przekroczenie limitu zwrotu należy księgować w kol. 14 księgi podatkowej, ponieważ nie jest to zwrot towaru, nie są to koszty uboczne zakupu towaru, lecz jest to wydatek związany z przekroczeniem pewnego limitu.
Mając na uwadze powyższy stan faktyczny, Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna wskazuje jak niżej.
Problem przedstawiony w zapytaniu regulują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z 26 lipca 1991 roku (jednolity tekst z 2000 roku Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zmian.), zwanej dalej „ustawą”.
W myśl art. 22 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W przepisie tym nie umieszczono katalogu wydatków uznawanych za koszty. Użyty w tym przepisie zwrot „w celu” oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy. Istnienie związku przyczynowo-skutkowego zachodzi wówczas, gdy uzyskany przychód jest następstwem poniesienia kosztu. Takiej oceny musi dokonać sam podatnik decydując się na poniesienie określonych wydatków, bo to na nim ostatecznie spoczywa ciężar dowodu tego faktu. Zatem możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodu uzależniona jest od osiągnięcia przychodu, istnienia bezpośredniego związku przyczynowego między tymi wydatkami, a uzyskanym przychodem oraz od właściwego udokumentowania wydatku, przy czym przesłanki te muszą być spełnione łącznie. Wskazanie rzeczywistych przychodów z określonego źródła, udowodnienie faktycznego poniesienia wydatków oraz wskazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy tymi wydatkami, a wysokością uzyskanych przychodów obciąża podatnika, ponieważ ze wskazanych przesłanek wywodzi on skutki prawne w postaci obniżenia kwoty należnego podatku.
Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że opłata za przekroczenie limitu zwrotu udokumentowana jest fakturą VAT i ma ścisły związek z uzyskiwanymi przychodami, ponieważ zależy od relacji pomiędzy zakupem i zwrotem towarów handlowych.
Biorąc po uwagę przedstawiony przez wnioskodawcę stan faktyczny oraz cytowany wyżej art. 22 ust. 1 ustawy, strona spełnia wymogi niezbędne do uznania ponoszonych wydatków, z tytułu opłaty za przekroczenie limitu zwrotu, za koszt uzyskania przychodu. Kwoty te nie stanowią zakupu ani kosztów ubocznych zakupów, lecz pozostałe wydatki, które należy ewidencjonować w kol. 14 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Z objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów wynika jednoznacznie, że zakup towarów handlowych należy ujmować w kol. 10 księgi, koszty uboczne zakupu (np. dotyczące transportu, załadunku, wyładunku czy też ubezpieczenia towaru w drodze) ujmowane są w kol. 11, natomiast pozostałe wydatki należy wpisywać w kol. 14 księgi. Do pozostałych wydatków zalicza się wszelkie pozostałe koszty z wyjątkiem zakupów, kosztów ubocznych zakupów, wynagrodzeń, kosztów reprezentacji i reklamy oraz wymienionych w art. 23 ustawy. W kol. 14 wpisuje się w szczególności takie wydatki jak: czynsz za lokal, opłatę za energię elektryczną, gaz, wodę, c.o., opłatę za telefon, zakup paliw, itp. Katalog tych wydatków nie jest katalogiem zamkniętym, dlatego też wszelkie wydatki spełniające ww. wymogi należy ujmować w kol. 14 księgi przychodów i rozchodów.
Reasumując, w świetle powyższych uregulowań oraz stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, ponoszone przez stronę koszty z tytułu opłaty za przekroczenie limitu zwrotu stanowić będą pozostałe wydatki firmy.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku – jest prawidłowe.
Wobec powyższego, Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna, uznając stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe, rozstrzygnął jak na wstępie.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wpływu wniosku.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe, organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia.
Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.