INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t. j. z 2005 roku Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2008 roku (data wpływu 25.01.2008 r.) uzupełnione pismem z dnia 4 kwietnia 2008 roku (data wpływu 10.04.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podlegania regulacjom ustawy o grach i zakładach wzajemnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2008 roku został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej w zakresie podlegania regulacjom ustawy o grach i zakładach wzajemnych. Wniosek uzupełniono dnia 10 kwietnia 2008 roku precyzując własne stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą "U". Od dnia 1 grudnia 2007 roku działalność gospodarcza prowadzona jest w formie lombardu, a ponadto w wynajmowanym przez wnioskodawcę lokalu oprócz lombardu będą prowadzone zakłady poprzez "T" S.A. Wnioskodawca dnia 16 października 2007 roku zawarł umowę z przedsiębiorstwem "T" S.A., na mocy której nie jest organizatorem zakładów. Organizatorem zakładów jest "T" S.A. natomiast wnioskodawca za swoją pracę uzyska prowizję – zostanie wystawiona faktura.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy stosując nazwę "U" oraz prowadząc działalność gospodarczą w zakresie opisanym we wniosku, wnioskodawca podlega ustawie o grach i zakładach wzajemnych z dnia 29 lipca 1992 roku...

Zdaniem wnioskodawcy stosując nazwę "U" oraz prowadząc działalność gospodarczą na mocy umowy z "T" S.A. nie jest organizatorem zakładów i nie podlega wymogom ustawy o grach i zakładach wzajemnych. W uzupełnieniu własnego stanowiska wnioskodawca wskazał, iż nie podlega ustawie o grach i zakładach wzajemnych, gdyż nie musi uzyskiwać zezwoleń, składać zabezpieczeń, ponieważ pobiera tylko wynagrodzenie w postaci prowizji procentowej od obrotu na urządzeniach "T", od której wystawiana jest faktura VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 1 ustawy z dnia 29 lipca 1992 roku o grach i zakładach wzajemnych (tekst jednolity z 2007 r. Dz. U. Nr 4 poz. 27 ze zm.), przepisy tej ustawy określają warunki urządzania i zasady prowadzenia działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach i gier na automatach o niskich wygranych.

W myśl art. 2 ust. 2 lit. a ustawy, zakładami wzajemnymi są zakłady o wygrane pieniężne, polegające na odgadywaniu zaistnienia różnych zdarzeń, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranych zależy od umówionego, pomiędzy przyjmującym zakład a wpłacającym stawkę, stosunku wpłaty do wygranej – bukmacherstwo.

Wobec powyższego w przypadku działalności w zakresie zakładów wzajemnych – bukmacherstwa, działalność ta będzie podlegać regulacjom ww. ustawy niezależnie od roli wnioskodawcy w procesie zawierania zakładów wzajemnych.

Z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, iż wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą przyjmującą zakłady wzajemne na podstawie umowy z "T" S.A. Organizatorem zakładów jest "T" S.A. natomiast wnioskodawca za swoją pracę uzyska prowizję – zostanie wystawiona faktura VAT.

Zatem wnioskodawca słusznie stoi na stanowisku, iż nie musi posiadać zezwolenia na urządzanie lub prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, składać zabezpieczenia finansowego, gdyż w opisanym stanie faktycznym nie jest podmiotem urządzającym grę lub organizującym zakład.

Jednakże przepisy ustawy o grach i zakładach wzajemnych mają zastosowanie do działalności pod nazwą "U" w stanie faktycznym zawartym we wniosku.

Zgodnie bowiem z treścią zawartą w art. 19 ust. 1 ustawy, osoby sprawujące zarząd nad ośrodkami gier i punktami przyjmowania zakładów, osoby zatrudnione w celu sprawowania nadzoru nad grami i zakładami wzajemnymi oraz osoby bezpośrednio prowadzące te gry lub zakłady są obowiązane uzyskać świadectwo zawodowe.

Powyżej wskazana regulacja, jednoznacznie dotyczy stanu faktycznego opisanego we wniosku. Wnioskodawca na mocy zawartej umowy z przedsiębiorstwem "T" S.A. – organizatorem zakładów, jest osobą bezpośrednio prowadzącą zakłady wobec czego jest zobowiązany uzyskać świadectwo zawodowe.

Na podstawie delegacji zawartej w przedmiotowej ustawie Minister Finansów dnia 3 czerwca 2003 roku wydał rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 102 poz. 948 ze zm.)

Treść zawarta w § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia stanowi, iż do uzyskania świadectwa zawodowego są obowiązane osoby zajmujące stanowisko, z którym wiąże się obowiązek bezpośredniego prowadzenia gry lub zakładu wzajemnego, w szczególności: krupierzy, przyjmujący zakłady wzajemne, prowadzący kolektury gier liczbowych, osoby obsługujące urządzenia do gier, z wyłączeniem pracowników obsługi technicznej.

Reasumując, stwierdza się, iż działalność opisana we wniosku polegająca na zawieraniu zakładów wzajemnych w imieniu przedsiębiorcy "T" S.A. podlega regulacjom ustawy o grach i zakładach wzajemnych w ograniczonym zakresie. Wnioskodawca na podstawie ustawy zobowiązany będzie do uzyskania świadectwa zawodowego, w związku z czym stanowisko podatnika wskazujące, iż nie podlega on regulacjom ustawy o grach i zakładach wzajemnych jest nieprawidłowe.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jak również z pism uzupełniających stan faktyczny, nie zaś z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.