INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2008r. (data wpływu 22 stycznia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania tłuszczu utylizacyjnego wykorzystywanego do celów grzewczych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania tłuszczu utylizacyjnego wykorzystywanego do celów grzewczych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zainteresowany sprzedażą tłuszczu utylizacyjnego do celów grzewczych (wytwarzania energii jako substytutu oleju opałowego ciężkiego). Odbiorcami tłuszczu byłyby zakłady zawodowej energetyki oraz elektrociepłownie.

Producent tłuszczu utylizacyjnego, u którego Wnioskodawca nabywałby produkt, nie jest podatnikiem podatku akcyzowego i nie płaci akcyzy. Dodatkowo jednak żąda od Wnioskodawcy oświadczenia, że nabywany tłuszcz nie zostanie zużyty do celów grzewczych. Spółka nie ma możliwości zakupu tego towaru bez podpisania ww. oświadczenia.

Ponieważ z założenia tłuszcz utylizacyjny ma być użyty jako nośnik energii, Wnioskodawca chce zapłacić wszystkie należne Skarbowi Państwa podatki (w zamian za producenta). Zauważa jednak, że musi złożyć nieprawdziwe oświadczenie producentowi tłuszczu. Wnioskodawca zaznacza ponadto, iż nie posiada zaplecza magazynowego umożliwiającego utworzenie składu podatkowego na ww. towar.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak należy postępować by Wnioskodawca w transakcji:
- producent tłuszczu utylizacyjnego (nie płacący akcyzy) – Wnioskodawca oferujący tłuszcz utylizacyjny jako paliwo do ogrzewania(płatnik akcyzy) – odbiorca ostateczny;
mógł zgodnie z przepisami prawa nabywać i dokonywać dalszej odsprzedaży wyrobu w postaci tłuszczu utylizacyjny przeznaczonego do celów grzewczych...

Zdaniem Wnioskodawcy, istnieje możliwość sprzedaży tłuszczu utylizacyjnego do celów grzewczych przy spełnieniu przez niego obowiązku podatkowego.

Aby otrzymać ww. wyrób od producenta Wnioskodawca będzie podpisywał oświadczenie o niewykorzystaniu zakupionego towaru do celów grzewczych. Przed wydaniem towaru Wnioskodawca będzie informował urząd celny o chęci spożytkowania zakupione wyrobu do celów grzewczych, tak by przy załadunku mógł być obecny celnik w celu sprawdzenia ilości ładowanego wyrobu (wyrób jest ładowany w temperaturze 90 oC) do samochodu typu termos podobnie jak mazut. Celnik dokonuje czynności celnych i towar jedzie do odbiorcy ostatecznego. Wnioskodawca zgodnie z przepisami dolicza kwotę naliczonej akcyzy do ceny netto towaru i wystawia odbiorcy ostatecznemu fakturę obejmującą akcyzę od wyrobu nią objętego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29 poz. 257 ze zm.) wyrobami akcyzowymi są wyroby podlegające akcyzie określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 2 ww. ustawy, wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi są paliwa silnikowe, oleje opałowe i gaz, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe określone w załączniku nr 2 do ustawy.
Stosownie zaś do postanowień art. 62 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy do paliw silnikowych i olejów opałowych w rozumieniu ustawy zalicza się:

1. wyroby wymienione w poz. 1-12 załącznika nr 2 do ustawy;
2. pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU i kod CN.
   
   

Olejami opałowymi są również inne wyroby, z wyjątkiem węgla, koksu, torfu i innych porównywalnych z nimi węglowodorów stałych oraz gazu ziemnego, służące do celów opałowych; ciężkimi olejami opałowymi są oleje opałowe, w których zawartość siarki przekracza 3%.

Powyższy przepis, będący przepisem szczególnym w stosunku do przepisu ogólnego, jakim jest cytowany art. 2 pkt 2 ww. ustawy, rozszerza zatem podstawowy katalog wyrobów akcyzowych zharmonizowanych o inne wyroby zaliczone do grupy olejów opałowych, o ile są one wykorzystywane do celów opałowych.

Zapis artykułu 62 ustawy o podatku akcyzowym ma swe źródła w uregulowaniach Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L Nr 283 str. 51 ze zm.), zwanej dalej dyrektywą energetyczną. Dyrektywa energetyczna w art. 2 ust. 1 wymienia listę produktów, które należy uznać za produkty energetyczne:

• objętych kodami CN 1507 do 1518, jeśli są przeznaczone do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe;
• objętych kodami CN 2701, 2702 i 2704 do 2715;
• objętych kodami CN 2901 i 2902;
• objętych kodem CN 2905 11 00, które nie są pochodzenia syntetycznego, jeśli są one przeznaczone do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe;
• objętych kodem CN 3403;
• objętych kodem CN 3811;
• objętych kodem CN 3817;
• objętych kodem CN 3824 90 99, jeśli są one przeznaczone do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe.
  
  

Ponadto w myśl art. 2 ust. 3 ww. dyrektywy, w przypadku przeznaczenia do wykorzystania, oferowania na sprzedaż lub wykorzystywania jako paliwo silnikowe lub paliwo do ogrzewania, produkty energetyczne inne niż te, których poziom opodatkowania został określony w niniejszej dyrektywie, podlegają podatkowi zgodnie z wykorzystaniem, według stawki przyjętej dla równoważnego paliwa do ogrzewania lub paliwa silnikowego. Należy mieć również na uwadze akapit 2 i akapit 3 ww. przepisu, zgodnie z którym:

• oprócz podlegających opodatkowaniu produktów wymienionych w ust. 1, wszelkie produkty przeznaczone do wykorzystania, oferowane na sprzedaż lub wykorzystywane jako paliwo silnikowe, lub jako dodatek lub rozcieńczalnik do paliw silnikowych, podlegają opodatkowaniu według stawki przyjętej dla równoważnego paliwa silnikowego, oraz
• oprócz podlegających opodatkowaniu produktów wymienionych w ust. 1, wszelkie inne węglowodory, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do wykorzystania, oferowane na sprzedaż lub wykorzystywane do ogrzewania, podlegają opodatkowaniu według stawki przyjętej dla równoważnego produktu energetycznego.
  
  

Stosownie do postanowień art. 62 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o podatku akcyzowym, za wyrób akcyzowy zharmonizowany powinien zostać uznany każdy wyrób:

• przeznaczony do użycia jako paliwo silnikowe albo paliwo do ogrzewania, lub
• oferowany na sprzedaż jako paliwo silnikowe albo paliwo do ogrzewania, lub
• używany jako paliwo do ogrzewania.
  
  

Zgodnie z powyższym, każdy podmiot, który produkuje określony produkt (nawet jeżeli pierwotnie nie można go zaliczyć do wyrobu akcyzowego), a następnie przeznacza go jako paliwo do ogrzewania lub sam zużywa go w tej postaci jako paliwo do ogrzewania bądź oferuje produkowany przez siebie produkt na sprzedaż jako paliwo do ogrzewania, przesądza tym samym o konieczności traktowania go jako wyrobu akcyzowego zharmonizowanego.

Z treści opisu zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku wynika, iż produkowany przez producenta wyrób nie został zaliczony do wyrobów akcyzowych, a także producent tłuszczu utylizacyjnego nie przeznacza produkowanego wyrobu do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe. Nie oferuje go także na sprzedaż lub do wykorzystania jako paliwo silnikowe lub paliwo do ogrzewania.

Zatem Wnioskodawca, nabywając tłuszcz utylizacyjny:

• nie zaliczony przez producenta do produktów energetycznych wymienionych w cytowanej wyżej „Dyrektywie energetycznej”;
• nie zaliczony przez producenta do olei opałowych, zgodnie z art. 62 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o podatku akcyzowym;
• nie przeznaczony ani nie oferowany na sprzedaż przez producenta jako paliwo do ogrzewania;
  
  

nie jest zobligowany przepisami ustawy o podatku akcyzowym do złożenia producentowi oświadczenia o przeznaczenia kupowanego wyrobu, gdyż tłuszcz utylizacyjny spełniający powyższe warunki nie może być uznany za wyrób akcyzowy zharmonizowany. Złożenie w takim przypadku producentowi oświadczenia o przeznaczeniu powyższego wyrobu do celów innych niż opałowe nie wywołuje skutków prawnych w podatku akcyzowym.

W przedmiotowej sprawie tłuszcz utylizacyjny należy traktować jako wyrób przeznaczony do użycia jako paliwo do ogrzewania dopiero na etapie jego bezpośredniego przeznaczenia do celów grzewczych, lub gdy jest on sprzedawany podmiotowi wykorzystującemu go jako paliwo do celów grzewczych.

Skoro producent wytwarza tłuszcz utylizowany i nie zamierza go przeznaczać lub oferować jako paliwo do ogrzewania to nie można przyjąć, że decyduje on o bezpośrednim przeznaczeniu do celów grzewczych. W przedmiotowej sprawie to Wnioskodawca jest podmiotem oferującym tłuszcz utylizacyjny na cele grzewcze.

Powyższe skutkuje, na mocy art. 62 ust. 2 ww. ustawy o podatku akcyzowym objęciem przedmiotowego wyrobu podatkiem akcyzowym. Jak wyżej wskazano przeznaczenie tłuszczu na cele grzewcze, zużycie tłuszczu na cele grzewcze lub oferowanie tłuszczu utylizacyjnego na sprzedaż do celów grzewczych będzie skutkowało u Wnioskodawcy powstaniem obowiązku podatkowego w akcyzie .

W miejscu tym zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku akcyzowym, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie wyrobów akcyzowych są obowiązani przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu celnego. W myśl art. 18 ust. 1 ww. ustawy podatnicy podatku akcyzowego obowiązani są składać w urzędzie celnym deklaracje dla podatku akcyzowego za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy. Ponadto stosownie do art. 19 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 podatnicy są obowiązani do obliczenia i zapłaty akcyzy za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy na rachunek właściwej izby celnej. W przypadku wyrobów akcyzowych zharmonizowanych podatnicy są również obowiązani do obliczenia i zapłaty akcyzy wstępnie za okresy dzienne, których dokonuje się nie później niż 25 dnia po dniu, w którym powstał obowiązek podatkowy. Wpłaty dzienne dokonywane za miesiąc rozliczeniowy są uwzględniane przy rozliczeniu akcyzy za dany miesiąc rozliczeniowy.

Odnośnie przedstawionej we wniosku procedury sprzedaży przez Wnioskodawcę tłuszczu utylizacyjnego na cele grzewcze zauważyć należy, iż kwestia ta nie jest objęta regulacjami przepisów o podatku akcyzowym.

Jak wynika z powyższego, co do zasady stanowisko Wnioskodawcy jest zbieżne ze stanowiskiem organu, to jednak nie można uznać go za prawidłowe, gdyż zostało oparte na błędnych przesłankach.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.