INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 28.11.2007 r. (data wpływu 03.12.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie metodologii wyceny elementów w spisie z natury - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.12.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie metodologii wyceny elementów w spisie z natury.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej X, która zajmuje się demontażem i kasacją pojazdów zgodnie z uzyskanym Zezwoleniem Wojewody Y Nr ..... Spółka prowadzi księgę przychodów i rozchodów. Zakupu pojazdów do demontażu Spółka Wnioskodawcy dokonuje przeważnie od osób fizycznych. Dokumentem potwierdzającym zawarcie transakcji jest wystawiane przez X zaświadczenie o demontażu pojazdu, potwierdzające unieważnienie dowodu rejestracyjnego, karty pojazdu i tablic rejestracyjnych, na którym to zaświadczeniu właściciel pojazdu własnoręcznie kwituje odbiór ustalonej kwoty. Dokument zaświadczenia o demontażu pojazdu, który w istocie swojej rzeczy realizuje ustawę o kasacji pojazdu i wycofania jego z ruchu drogowego, jest dla Spółki Wnioskodawcy także umową odpłatnego przekazania pojazdu. Kwota wynikająca z tego dokumentu podlega księgowaniu w kol. 10 księgi przychodów i rozchodów. Niewielka część pojazdów do demontażu jest kupowana od firm ubezpieczeniowych na podstawie faktur VAT. W takich przypadkach kwota netto z faktury podlega księgowaniu w kol. 10 księgi przychodów i rozchodów.

Demontaż pojazdu polega na rozebraniu go na części, które sortuje się na kilka rodzajów złomu i odpadów, podIegających sprzedaży lub przekazuje się pewne ich elementy odpadowe do utylizacji za określoną opłatą, recyklingową (koszt). Zdarza się jednak, że wymontowane elementy np.: karoserii (drzwi, klapy, szyby itp.) są jeszcze w stanie technicznym umożliwiającym dalszą ich odsprzedaż. Takie elementy są składowane na placu, gdzie „oczekują” na ewentualnego nabywcę. Jeżeli potencjalny nabywca nie pojawia się w określonym czasie, np. po pół roku, to elementy te są wywożone i sprzedawane na złom (fakturowana sprzedaż). Okres przetrzymywania tych elementów nigdy nie przekroczy całego roku. Wnioskodawca przewiduje, iż na koniec roku zostanie uzbierana pokaźna ilość takich elementów, które będą podlegały wycenie w ramach spisu inwentaryzacyjnego na koniec roku. Nie można ich wycenić wprost na podstawie ceny zakupu, gdyż dotyczy ona całego pojazdu. Prawidłowe obliczenie dochodu uzależnione będzie od prawidłowej wyceny towarów podlegających spisowi z natury na koniec roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób należy dokonać wyceny elementów pozostałych po demontażu pojazdów wykazanych w spisie z natury na koniec roku podatkowego ...

Zdaniem Wnioskodawcy rozliczanie wartości każdego elementu z osobna wymagałoby prowadzenia pełnej ewidencji ilościowo-wartościowej. Koszty prowadzenia takiej ewidencji byłyby tak wysokie, że wykluczyłyby sens prowadzenia sprzedaży wymontowanych elementów, tym bardziej, że elementy, które nie znajdą nabywcy są sprzedawane w cenie złomu. Według Wnioskodawcy najbardziej rozsądnym sposobem wyliczenia wartości spisanych z natury elementów jest potraktowanie ich wartości globalnie jako określony procent zakupionych w ciągu roku pojazdów do demontażu zaksięgowanych w kol. 10 księgi powiększony o określony procent kosztów wynagrodzenia demontażystów (robocizna dot. demontażu), zaksięgowanych w kol. 13 księgi. Największym problemem jest określenie, jaki procent zakupionych pojazdów do kasacji stanowi pozostałe elementy. Najprostszym, a zarazem najbardziej rozsądnym rozwiązaniem jest określenie tego procentu na podstawie stosunku wagi elementów pozostałych na placu na koniec roku do wagi zakupionych do demontażu pojazdów w ciągu całego roku. Z uwagi na fakt, że okres przetrzymywania wymontowanych elementów nie przekracza roku nie ma możliwości uwzględnienia ich po raz drugi w kolejnym spisie z natury. Metoda ta w stosunkowo prosty sposób daje możliwość ustalenia wartości wymontowanych elementów uwzględniając zarówno koszt zakupu jak i koszt poniesionej robocizny.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zapisy w księdze zgodnie z § 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. Nr 152 poz. 1475 ze zm.) dotyczące wydatków (kosztów) są dokonywane na podstawie dowodów, o których mowa w § 12 - § 16. Stosownie do postanowień § 2 ust. 1 tegoż rozporządzenia spółki cywilne osób fizycznych są obowiązane prowadzić księgę według wzoru ustalonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia, w sposób określony w rozdziale 2. A zatem w świetle tych przepisów Podatnik nie ma obowiązku prowadzenia dodatkowych ewidencji zawierających spis wymontowanych części, złomu itp.

Zgodnie z definicją określoną w § 3 pkt 1 cytowanego rozporządzenia towary – to towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że: towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym § 3 pkt 1 lit. a).

W myśl postanowień § 27 ust. 1 ww. rozporządzenia podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury” na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Zgodnie z § 29 ust. 1 rozporządzenia podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania.

Spis z natury powinien zostać sporządzony w sposób określony w § 28 ust. 1-3 powołanego rozporządzenia.

Ponieważ zakupione samochody nie są sprzedawane w całości, wyceny poszczególnych części samochodowych w remanencie sporządzanym na koniec roku podatkowego należy dokonać w taki sposób, aby ich wartość nie przekroczyła wartości zakupu (nabycia) wynikającej z dokumentacji zakupionych samochodów i zaksięgowanej po stronie kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, przy czym wycenie podlegają wszystkie części samochodowe, również te, które zostaną przeznaczone do złomowania.

W cenie nabycia nie należy uwzględniać „kosztów wynagrodzenia demontażystów” zaksięgowanych w kolumnie „wynagrodzenia w gotówce i w naturze”.

Należy przy tym stwierdzić, iż wybór konkretnej metodologii wyceny elementów składowych spisu z natury (przy zastosowaniu ww. zasad) związany jest z rodzajem prowadzonej działalności i należy do Wnioskodawcy.

Organ podatkowy nie jest uprawniony do narzucania podatnikom sposobu ujęcia części samochodowych pochodzących z demontażu w spisie z natury, w tym stosowania określonych jednostek miary (sztuka, kilogram). Wnioskodawca może samodzielnie dokonać wyboru, które części będą uwzględnione w spisie z natury wg ich wagi, a które w ujęciu ilościowym. Zatem stanowisko Wnioskodawcy wyrażone w przedmiotowym wniosku należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.