INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana K. przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 14 stycznia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet za czas krajowych i zagranicznych podróży służbowych osoby fizycznej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet za czas krajowych i zagranicznych podróży służbowych osoby fizycznej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług w charakterze kierowcy w transporcie krajowym i zagranicznym na rzecz innego przedsiębiorcy - przewoźnika. W ramach powyższej działalności wnioskodawca odbywa kilku-, kilkunastu- lub kilkudziesięciodniowe podróże służbowe głównie za granicą. W tym czasie koszty utrzymania pokrywa we własnym zakresie, dlatego też część kosztów odpowiadających wartości diet - w złotych i walutach obcych - w części nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom wlicza do kosztów uzyskania przychodu.

W części D.3 poz. 45 wniosku podatnik wskazał przy tym, iż przedmiotem interpretacji indywidualnej są przepisy art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle w art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość diet o których mowa w opisie stanu faktycznego jest kosztem uzyskania przychodu...

Zdaniem wnioskodawcy, wartość diet w wysokości nie przekraczającej wysokości diet należnych pracownikom stanowi koszt uzyskania przychodu. Przemawia za tym zarówno treść wskazanego przepisu, jak również praktyka orzecznicza sądów administracyjnych dokonujących interpretacji przepisów w procesie stosowania prawa. W ocenie wnioskodawcy:

1. niewątpliwie prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt. 6, a nie występują przesłanki ujemne wymienione w art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
2. wyjeżdżając w ramach prowadzonej działalności gospodarczej poza miejscowość, w której mieści się siedziba jego przedsiębiorstwa – odbywa podróż służbową, ponieważ wykonuje w tym czasie zlecone usługi. Przy czym pracownicze rozumienie podróży służbowej (art. 77 KP) nie jest adekwatne dla sytuacji przedsiębiorcy, co potwierdzają powołane we wniosku wyroki sądów administracyjnych,
3. koszty utrzymania w czasie podróży służbowych wliczane w koszty działalności nie przekraczają wartości diet przysługujących pracownikom.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, iż możliwość zaliczenia diet do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej (do wysokości określonej w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r.:

• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju – Dz. U. Nr 236 poz. 1990 ze zm.,
• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju – Dz. U. Nr 236. poz. 1991 ze zm.),

uzależniona jest od tego czy wyjazdy w celu świadczenia usług następowały w ramach podróży służbowych.

W tym też kontekście należy wskazać, iż pojęcie „podróż służbowa” nie jest unormowane w przepisach prawa podatkowego, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii czy podróże wnioskodawcy były „podróżami służbowymi” nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w zaistniałym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.