INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki …………….., przedstawione we wniosku z dnia 12.02.2008 r. (data wpływu 14.02.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego w przypadku sprzedaży ciągłej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.02.2008 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego w przypadku sprzedaży ciągłej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą w przeważającej mierze na produkcji odbiorników telewizyjnych i innego sprzętu elektronicznego. Część zadań produkcyjnych Spółka wykonuje sama w oparciu o komponenty sprowadzane od dostawców, w części zaś korzysta z usług produkcyjnych wykonywanych przez inne podmioty gospodarcze. Wykonywanie usług produkcyjnych polega na wytworzeniu zamówionego produktu, np. obudów do telewizorów w fabryce kooperanta przy pomocy jego pracowników, ale w oparciu o materiały dostarczone przez Spółkę, pozostające cały czas jej własnością.

Wytworzone produkty są dostarczane do Spółki w partiach w terminach uzgodnionych ( kilka razy miesięcznie) Rozliczenie z tytułu wykonywanych usług dokonywane jest zazwyczaj po zakończeniu miesiąca, kiedy to wykonawca wystawia fakturę za cały okres obejmujący wszystkie dostawy.

Podobnie przedstawia się sytuacja z niektórymi innymi usługami, które są świadczone na podstawie umów o stałej współpracy tj. zleceniobiorca wykonuje określone usługi w okresie rozliczeniowym, ilość jego konkretnych działań mających na celu ostateczne wynagrodzenie nie jest z góry znana, a dopiero po zakończeniu okresu rozliczeniowego wystawia fakturę obejmującą wszystkie czynności wykonane w danym okresie. Taka sytuacja ma miejsce np. w przypadku usługi rezerwacji biletów lotniczych oraz usług doradztwa podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

• czy w przypadku wykonywania usługi produkcyjnej polegającej na wykonywaniu zleconych prac produkcyjnych w oparciu o materiały przekazane przez zamawiającego oraz w przypadku wykonywania innych usług na podstawie umowy o stałej współpracy, można przyjąć, że wykonanie usługi następuje po zakończeniu okresu rozliczeniowego ustalonego przez strony w umowie ...
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, z przypadku stałego wykonywania usług obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy w terminie 7 dni od zakończenia ustalonego przez strony okresu rozliczeniowego, w tym przypadku od zakończenia miesiąca kalendarzowego. W przypadku zlecenia wykonywania usługi w taki sposób, jedynie od stron umowy zależy, w jaki sposób dokonają ustalenia okresów rozliczeniowych z tytułu wykonania określonej „części” takiej usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi winno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Na podstawie art. 106 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy w § 9 ust. 1 rozporządzenia z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zmianami) Minister Finansów określił szczegółowo zasady wystawiania faktur, dane które powinny zawierać oraz sposób i okres ich przechowywania.

Zgodnie z § 9 ust. 1 pkt 3 cyt. rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako „Faktura VAT”; podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym. W przypadku, gdy podatnik określa na fakturze wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży ( § 13 ust. 2 rozporządzenia).

W powołanych wyżej przepisach ograniczono możliwość określenia daty sprzedaży poprzez podanie jedynie miesiąca i roku do przypadków sprzedaży o charakterze ciągłym, nie definiując jednakże tego pojęcia. W związku z brakiem w obowiązujących przepisach podatkowych definicji sprzedaży towarów o charakterze ciągłym, należy przyjąć pojęcie sprzedaży towarów w ujęciu art. 2 pkt 22 ustawy, w którym to przepisie przez sprzedaż należy rozumieć m.in. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast pojęcie „ciągłości” sprzedaży należy rozpatrywać zgodnie z zasadami prawa cywilnego, odnosząc je do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Dla uznania więc świadczenia za „ciągłe” wystarcza, iż składa się ono z pewnych następujących po sobie aktów (czynności), o ile tworzą razem funkcjonalną całość, która ma to do siebie, że trwa w czasie, że czas jest jej miernikiem i że interes jednej strony jest zaspokojony właśnie dlatego, że odpowiednie zachowanie się drugiej strony ma charakter trwały.

Pod pojęciem sprzedaży „ciągłej” należy więc rozumieć wynikające ze zobowiązania o charakterze ciągłym świadczenie, polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia.

W celu prawidłowej interpretacji pojęcia „sprzedaż o charakterze ciągłym” warto również odwołać się do wykładni językowej. Słownikowe znaczenie słowa „ciągłość” to „łączność, nieprzerywający się związek jakichś faktów, brak luk, przerw w czasie albo w przestrzeni. To także dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały”. Mając na względzie powyższe wyjaśnienie, nie tylko zatem nieustanność jakiegoś procesu, ale także jego powtarzalność uznać należy za ciągłość.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż korzysta on z usług produkcyjnych wykonywanych przez kooperantów w oparciu o dostarczone przez niego materiały oraz innych usług (usługi rezerwacji biletów lotniczych, usługi doradztwa podatkowego), które są świadczone na podstawie umów o stałej współpracy a ilość konkretnych działań mających wpływ na ostateczne wynagrodzenie nie jest z góry znana.

Świadczenie opisanych usług w ramach danego okresu rozliczeniowego jest procesem nieustannym, stale powtarzającym się, systematycznym. Cechuje je brak możliwości precyzyjnego wyodrębnienia etapów, w jakich są realizowane, tzn. nie sposób dokładnie określić, kiedy część takiej usługi zostaje wykonana.

W świetle powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego oraz przywołanej definicji „ciągłości” , ww. usługi można zaliczyć do sprzedaży o charakterze ciągłym. Wykonawca jest zatem uprawniony do wystawienia faktury dokumentującej te usługi w terminie 7 dni od dnia zakończenia miesiąca, w którym były świadczone. Obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia przedmiotowych usług powstanie zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy w terminie 7 dni od zakończenia ustalonego przez strony okresu rozliczeniowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.