INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2007 r. (data wpływu 26 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku z duplikatu faktury wystawionego z uwagi na brak oryginału – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku z duplikatu faktury wystawionego z uwagi na brak oryginału.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca otrzymuje duplikaty faktur VAT dotyczące nabytych towarów i usług. Duplikaty nie dotyczą zakupu: energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych, a także świadczenia usług wymienionych w poz. 138 i poz. 153 załącznika nr 3, o których mowa w art. 19 ust. 13 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Konieczność wystawienia duplikatu faktury wynika z faktu, iż faktura pierwotna nie wpłynęła do Spółki (Spółka nie otrzymała w ogóle faktury).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakim terminie w ww. sytuacji należy odliczyć podatek od towarów i usług z duplikatu faktury...

Zdaniem Wnioskodawcy, w ww. sytuacji Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w rozliczeniu za miesiąc, w którym Spółka otrzymała duplikat faktury lub w miesiącu następnym.

Wnioskodawca powołuje się na art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę. Natomiast zgodnie z ust. 11 cytowanego artykułu, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy. Ponadto Wnioskodawca przywołuje treść rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.). Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje się na postanowienia: Naczelnika Urzędu Skarbowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 10 kwietnia 2006 r., znak – US.III/2-443/23/I/2006, Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z dnia 28 kwietnia 2006 r., znak PP-1-005/61/06 oraz Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kartuzach z dnia 6 grudnia 2006 r., znak PP/443-P59/06/JK, w których zawarto tożsame poglądy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;

Z powyższych przepisów wynika, iż podstawą do obniżenia podatku należnego jest faktura VAT.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 10 powołanej ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2 – 4 oraz ust. 11, 12, 16, 18. Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w ww. terminie – w myśl art. 86 ust. 11 cyt. ustawy – może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy.

Ponadto zgodnie z art. 86 ust. 13 powołanej ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

W przedmiotowym wniosku została przedstawiona sytuacja, w której Spółka otrzymała duplikat faktury, ponieważ oryginał faktury nie wpłynął w ogóle do Spółki. W związku z powyższym, w przypadku otrzymania duplikatu faktury w miejsce nie otrzymanej uprzednio faktury pierwotnej, podstawę obniżenia kwoty podatku należnego stanowić będzie duplikat, a co za tym idzie obniżenie stosownie do art. 86 ust. 10 i ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług może zostać dokonane w rozliczeniu za okres, w którym otrzymano ten duplikat lub w miesiącu następnym. Duplikat faktury traktuje się jak fakturę pierwotną.

W związku z brakiem oryginału faktury, zastosowanie ma także przepis § 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.). Stosownie do ww. przepisu, jeżeli oryginał faktury lub faktury korygującej ulegnie zniszczeniu albo zaginie, sprzedawca na wniosek nabywcy ponownie wystawia fakturę lub fakturę korygującą, zgodnie z danymi zawartymi w kopii tej faktury lub faktury korygującej. Przy czym w myśl § 22 ust. 2, faktura i faktura korygująca wystawiona ponownie, musi dodatkowo zawierać wyraz „DUPLIKAT” oraz datę jej wystawienia. Duplikat faktury i faktury korygującej wystawia się w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w przypadku gdy Spółka nie otrzymała pierwotnej faktury, wówczas przysługuje jej prawo do dokonania odliczenia podatku w rozliczeniu za okres, w którym otrzymała duplikat, bądź w rozliczeniu za okres następny.

Ponadto informuje się, iż w zakresie odliczenia podatku z duplikatu faktury w sytuacji gdy oryginał faktury zaginął na terenie Spółki została wydana w dniu 26 lutego 2008 r., nr ILPP1/443-437/07-3/AI odrębna interpretacja.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.