INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 05.12.2007 r. (data wpływu 05.12.2007 r.) oraz piśmie z dnia 20.02.2008 r. (data nadania 25.02.2008 r., data wpływu 26.02.2008 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB2/415-508/07-2/IŚ z dnia 13.02.2008 r. (data nadania 15.02.2008 r., data doręczenia 18.02.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży mieszkań zakładowych pracownikom poniżej wartości rynkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.12.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie opodatkowania sprzedaży mieszkań zakładowych pracownikom poniżej wartości rynkowej.

Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 13.02.2008 r. Nr IPPB2/415-508/07-2/IŚ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez przedstawienie własnego stanowiska w sprawie.

Braki formalne wniosku uzupełniono w dniu 26.02.2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka posiada budynki mieszkalne stanowiące własność firmy z tzw. budownictwa zakładowego.

Aktualnie w budynkach tych zamieszkują pracownicy Spółki, renciści, emeryci i byli pracownicy firmy budującej te budynki.

Na prośbę lokatorów tych mieszkań, wzorując się na ustawie z dnia 15.12.2001 r. o zasadach zbywania mieszkań (Dz. U. Nr 4, poz. 24 ze zm.), a w szczególności art. 6, cenę tych mieszkań Spółka chce ustalić w wysokości 5% wartości ustalonej na zasadach ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Spółka ma wątpliwości, czy zakupione mieszkania przez lokatorów w wyżej podanej wartości będą podlegać przecenie według cen rynkowych i czy będzie naliczony od powyższej wartości podatek dochodowy od osób fizycznych.

Spółka nadmienia, że podatek od czynności cywilnoprawnych opłacać będą w biurze notarialnym lokatorzy zakupujący te mieszkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przedstawione działanie Spółki jest prawidłowe i nie narazi kupujących te mieszkania na dopłatę dodatkową podatku dochodowego od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione działanie jest prawidłowe. Budynki mieszkalne przekazano do zamieszkania ponad 30 lat temu. Aktualnie koszt utrzymania tych budynków jest wyższy od dochodów uzyskiwanych z czynszów.

Pracownicy, byli pracownicy, emeryci i renciści zamieszkujący te mieszkania przepracowali w Spółce ponad 20 lat, a tym samym uzyskali prawo do obniżki 95% ceny sprzedaży.

Spółka chciałaby sprzedać te mieszkania pracownikom, byłym pracownikom, emerytom i rencistom za 5% wartości rynkowej tych mieszkań.

Powyższe jest zgodne z ustawą z dnia 15.12.2000 r. o zbywaniu mieszkań (Dz. U. Nr 4, poz. 24, art. 6).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c tej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrażona w powołanym przepisie zasada powszechności opodatkowania dochodów osiąganych przez osoby fizyczne jednoznacznie wskazuje, że o braku podstaw do opodatkowania można mówić tylko wtedy, gdy dochód ten korzysta ze zwolnień określonych w ww. przepisach art. 21, 52, 52a i 52c bądź jest zwolniony od podatku na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej w formie zaniechania.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 93 wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z tytułu zakupu zakładowych budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych przez dotychczasowych najemców - w wysokości odpowiadającej różnicy między ceną rynkową tych budynków lub lokali, a ceną zakupu.

Z treści powyższego przepisu wynika, iż przedmiotowym zwolnieniem objęte zostały przychody uzyskane przez podatnika w związku z nabyciem przez niego zakładowego lokalu lub budynku mieszkalnego po preferencyjnych cenach. Jedynym warunkiem, jaki postawił ustawodawca, jest zakup lokalu przez dotychczasowego najemcę. Jeżeli lokal lub budynek zakładowy nabędzie osoba, która aktualnie mieszka w nabywanym lokalu lub budynku, wówczas uzyskane przez nią świadczenie w wysokości odpowiadającej różnicy między ceną rynkową tego lokalu lub budynku a ceną zakupu nie podlega opodatkowaniu. Nie ma w tym przypadku znaczenia status osoby nabywającej lokal mieszkalny (może nią być zarówno pracownik, jak i emeryt lub rencista bądź każda inna osoba, która w sprzedawanym lokalu lub budynku zakładowym mieszka) ani nie mają znaczenia warunki, na jakich sprzedawany jest lokal lub budynek.

W rozpatrywanej sprawie w kwestii możliwości zastosowania wyżej określonego zwolnienia od podatku dochodowego, istotne znaczenie ma ponadto zakres podmiotowy ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 24 ze zm.), na którą powołuje się Wnioskodawca podając, iż w trybie tej ustawy zamierza dokonać na preferencyjnych warunkach sprzedaży mieszkań zakładowych ich najemcom.

W oparciu przepisy tej ustawy mieszkanie zakładowe można nabyć na preferencyjnych warunkach od:

• przedsiębiorstw państwowych,

• spółek handlowych, w odniesieniu do których Skarb Państwa jest podmiotem dominującym w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (t. j. Dz. U. z 1997 r., Nr 118, poz. 754 ze zm.) - chodzi tu tylko o takie spółki powstałe w wyniku komercjalizacji, w których Skarb Państwa posiada co najmniej 50% udziałów lub akcji - z wyłączeniem X,

• innych państwowych osób prawnych oprócz Wojskowej Agencji Mieszkaniowej,

• Skarbu Państwa.
  
  

Zauważyć należy, iż w przypadku mieszkań zakładowych sprzedanych osobie trzeciej – to w odniesieniu do najemców mieszkań zakładowych, które zostały przekazane samorządom terytorialnym lub ich zakłady zlikwidowano, sprzedano, sprywatyzowano bądź po prostu upadły– istotne regulacje w tym zakresie wprowadziła ustawa z dnia 7 lipca 2005 r. o zmianie niektórych ustaw dotyczących nabywania własności nieruchomości (Dz. U. Nr 157, poz. 1315).

Zgodnie z tą ustawą najemcy takich mieszkań mogą je kupić tylko po cenie wolnorynkowej. Nie przysługuje im również prawo pierwszeństwa w ich nabyciu. Podobna sytuacja ma miejsce w przypadku najemców spółek handlowych, w których Skarb Państwa przestał być podmiotem dominującym.

Zgodnie z nowelizacją, najemcom ma przysługiwać prawo pierwokupu zajmowanych lokali.

W przypadku budynków sprzedawanych z lokatorami sąd musi stwierdzić, że sprzedaż takiego budynku nie odbyła się z naruszeniem praw lokatora. Jeżeli to zrobi, najemca ma prawo nabyć takie mieszkanie za kwotę, za jaką zrobił to obecny właściciel. Cenę waloryzuje się oraz powiększa o wartość poczynionych przez aktualnego właściciela nakładów. Lokator może także żądać rozłożenia należności na raty. Prawo pierwokupu wygasa po 3 latach od wejścia w życie ustawy.

W przypadku mieszkań spółek, w których Skarb Państwa posiadał pozycję dominującą mają zastosowanie preferencyjne zasady ustalania ceny z ustawy z dnia 15.12.2000 r. o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa. Oznacza to, że w takim przypadku najemcom przysługują bonifikaty w cenie – emerytom i rencistom bonifikata w wysokości 95% ceny mieszkania.

Prawo żądania sprzedania mieszkania przysługuje w tym wypadku osobom, którym wcześniej (zanim mieszkania stały się własnością spółki handlowej, w której Skarb Państwa nie był już podmiotem dominującym) pisemnie nikt nie zaproponował prawa pierwszeństwa wykupu mieszkania.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż w przedstawionym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym sprzedaż mieszkań zakładowych na preferencyjnych warunkach korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, o ile Spółka spełnia kryteria podmiotu uprawionego do preferencyjnej sprzedaży w świetle przepisów powoływanych ustaw z dnia 15.12.2000 r. o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa i z dnia 7 lipca 2005 r. o zmianie niektórych ustaw dotyczących nabywania własności nieruchomości.

Końcowo należy dodać, iż stosownie do art. 14a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, indywidualne interpretacje wydawane przez Ministra właściwego do spraw finansów publicznych obejmują swym zakresem przedmiotowym przepisy prawa podatkowego.

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy dotyczące zasad zbywania mieszkań zakładowych nie są przepisami prawa podatkowego. W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów.

W związku z powyższym ocena stanowiska Spółki dokonana została jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego

Wobec powyższego uznanie stanowiska Spółki za prawidłowe dotyczy tylko tej części tego stanowiska, do oceny której Minister właściwy do spraw finansów publicznych jest upoważniony, tj. przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock