INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko X Ośrodka Pomocy Społecznej przedstawione we wniosku z dnia 26.11.2007 r. (data wpływu 30.11.2007 r.) oraz piśmie z dnia 28.02.2008 r. (data nadania 28.02.2008 r., data wpływu 28.02.2008 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB2/415-480/07-2/IŚ z dnia 13.02.2008 r. (data nadania 15.02.2008 r., data doręczenia 22.02.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C w związku z wypłatą pracownikom ekwiwalentu za odzież i obuwie ochronne oraz za pranie odzieży - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.11.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C w związku z wypłatą pracownikom ekwiwalentu za odzież i obuwie ochronne oraz za pranie odzieży.

Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 13.02.2008 r. Nr IPPB2/415-480/07-2/IŚ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez przedstawienie dokumentu, z którego wynika sposób reprezentacji Wnioskodawcy w zakresie oświadczeń woli i podpisywania dokumentów, przesłanie aktualnego pełnomocnictwa lub innego dokumentu, z którego wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie.

Braki formalne wniosku uzupełniono prawidłowo w dniu 28.02.2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – X Ośrodek Pomocy Społecznej w ------ w listopadzie 2007 r. wypłacił pracownikom socjalnym ekwiwalent za odzież i obuwie ochronne oraz za pranie odzieży – zgodnie z obowiązującym w jednostce Regulaminem.

Ponadto świadczeniobiorcy zasiłku rodzinnego, który miał wydaną decyzję o nienależnie pobranych świadczeniach rodzinnych i decyzję żądającą zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych wraz z ustawowymi odsetkami – na podstawie złożonego podania – umorzono kwotę podstawową nienależnie pobranych świadczeń wraz z odsetkami.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Z kontekstu sformułowanego pytania wynika, iż w istocie Wnioskodawca pyta o dwie odrębne kwestie, tj.:

1. Czy należy wystawić PIT-8C – informację o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych w przypadku wypłaty pracownikom socjalnym ekwiwalentu za odzież i obuwie ochronne oraz za pranie odzieży...
2. Czy należy wystawić PIT-8C – informację o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych w przypadku umorzenia świadczeniobiorcy nienależnie pobranego zasiłku rodzinnego wraz z odsetkami...
   
   

Odpowiedź na pytanie 1) stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Wniosek w zakresie pytania 2) zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1) Coroczna wypłata pracownikom socjalnym ekwiwalentu – zgodnie z Kodeksem pracy oraz Regulaminem przyznawania odzieży ochronnej lub ekwiwalentu za używanie odzieży (w wysokości zgodnej z zapisem w tym Regulaminie) - nie jest przychodem pracownika lecz rekompensatą za korzystanie z prywatnej odzieży w trakcie wykonywania obowiązków służbowych w ramach pracy terenowej.

W związku z powyższym pracodawca nie ma obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 12 ust. 1 tejże ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zatem przyznany pracownikowi ekwiwalent pieniężny za używanie własnej odzieży i pranie tej odzieży oraz używanie własnego obuwia zamiast roboczego, a także wartość zakupionej odzieży roboczej stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 31 ustawy „zakłady pracy” jako płatnicy są obowiązani obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku pracy.

W rozpatrywanej sprawie istotne jest jednak to, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zagadnienia dotyczące dostarczania pracownikom środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, a także związanych z tym wypłat ekwiwalentów pieniężnych reguluje dział X „Bezpieczeństwo i higiena pracy”, rozdział IX „Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze” ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).

Stosownie do postanowień art. 2377 § 1 ww. ustawy pracodawca ma obowiązek nieodpłatnego zapewnienia pracownikowi odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania określone w Polskich Normach:

1. jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,
2. ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.
   
   

Jednocześnie art. 2377 § 2 Kodeksu pracy stanowi, iż pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i własnego obuwia zamiast roboczego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy.

Pracownikowi używającemu własnej odzieży i własnego obuwia, zgodnie z art. 2377 § 2, pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny (art. 2377 § 4).

Z powyższego wynika, że ekwiwalent pieniężny za używanie własnej odzieży i pranie tej odzieży oraz za używanie własnego obuwia zamiast roboczego przysługuje na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy. Przepisy Kodeksu pracy są przepisami rangi ustawowej i określają jednocześnie zasady przyznawania przedmiotowych ekwiwalentów.

Zatem, jeżeli zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w powołanych wyżej przepisach, wówczas wypłacony przez X Ośrodek Pomocy Społecznej na rzecz pracowników socjalnych ekwiwalent pieniężny za używanie przez tych pracowników własnej odzieży, pranie tej odzieży oraz za używanie własnego obuwia przy wykonywaniu obowiązków służbowych w terenie, podlega zwolnieniu od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnieniu od podatku, w myśl ww. przepisu art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy, podlega również wartość zakupionej odzieży (bądź wypłacony ekwiwalent) innym pracownikom Ośrodka, gdy na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy odzież robocza przysługuje także i tym pracownikom.

Oznacza to tym samym, iż na Ośrodku z tytułu wypłaty przedmiotowego ekwiwalentu nie będą ciążyły obowiązki płatnika określone w art. 31, jak i w dalszych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, odnosząc się do kwestii obowiązku wystawiania PIT-8C – informacji o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych, wskazać należy na regulacje zawarte w art. 42a cytowanej ustawy o podatku dochodowym.

Przepis ten stanowi, iż osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Najogólniej sens tego przepisu jest taki, że obowiązek sporządzenia przez płatnika informacji o uzyskanych przychodach przez podatnika, w tym informacji PIT-8C istnieje wówczas, gdy uzyskany przychód zakwalifikowany został do tzw. „przychodów z innych źródeł” określonych w art. 20 ust. 1, nie jest zwolniony od podatku, nie istnieje obowiązek poboru zaliczek na podatek od tego przychodu bądź poboru zryczałtowanego podatku.

W świetle powyższego przepis ten nie ma zastosowania w rozpatrywanej sprawie, chociażby ze względu na fakt, iż wypłacany pracownikom Ośrodka ekwiwalent jest – jak wskazano wyżej - kwalifikowany do źródła przychodów ze stosunku pracy i korzysta ze zwolnienia przedmiotowego od podatku.

Reasumując: wypłacony zgodnie z przepisami Kodeksu pracy przez Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej ekwiwalent pieniężny dla pracowników socjalnych za używanie i pranie własnej odzieży oraz za używanie własnego obuwia przy wykonywaniu czynności służbowych jest zwolniony od podatku dochodowego, co oznacza, że w związku z tą okolicznością na Ośrodku nie ciążą żadne obowiązki płatnika.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.