INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20.12.2007 r. (data wpływu 27.12.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu przeznaczonego na działalność gospodarczą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.12.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu przeznaczonego na działalność gospodarczą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą której zakres, zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej obejmuje m.in. wynajem lokali mieszkalnych i użytkowych.

W dniu 16 października 2007 r. Wnioskodawca występując łącznie z małżonką (ze względu na istniejący między nimi ustawowy małżeński ustrój majątkowy) nabył wraz z inną osobą (obcą) nieruchomość w postaci X we współwłasności użytkowania wieczystego gruntu położonego w W zabudowanego wielorodzinnym budynkiem mieszkalnym z lokalami mieszkalnymi oraz na parterze i w piwnicy budynku.

W budynku tym wyodrębniono do tej pory własność trzech lokali mieszkalnych, których właściciele są pozostałymi współużytkownikami wieczystymi i współwłaścicielami części wspólnych budynku. Pozostałe 14 lokali mieszkalnych i użytkowych (których własności nie wyodrębniono) przypadają na nabyty wskazanym aktem notarialnym udział we współwłasności nieruchomości.

Wskazany udział we współwłasności nieruchomości został przez Wnioskodawcę (i jego małżonkę – z jednej strony) oraz drugiego kupującego (osobę obcą) nabyty na zasadach współwłasności, w częściach równych, przy czym udział przypadający na Wnioskodawcę i jego małżonkę został nabyty do ich majątku wspólnego.

W nabytym budynku zamieszkują na podstawie umów najmu lokatorzy, zaś lokale użytkowe są wynajmowane na cele komercyjne. Z mocy prawa nowi właściciele stali się (łącznie) stronami umów najmu lokali mieszkalnych i użytkowych (po stronie najemcy).

Wnioskodawca wprowadził nabytą nieruchomość (odrębnie użytkowanie wieczyste i budynek) do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności (w 1/2 wartości koszów zakupu) i wykorzystuje go do prowadzonej działalności w zakresie wynajmu, tzn. uzyskuje dla tej działalności przysługujące mu jako wynajmującemu udziały w przychodach z najmu lokal, które są przez niego rozliczane jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej w myśl art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nabycie udziału we współwłasności wskazanej nieruchomości było ze strony wnioskodawcy i jego małżonki finansowane kredytem bankowym. Ze względu na istniejący między wnioskodawcą a jego małżonką ustawowy ustrój majątkowy małżeński, umowa kredytu została zaciągnięta na imię obojga małżonków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty (prowizja i odsetki) płacone od kredytu zaciągniętego wspólnie przez obojga małżonków, a finansującego zakup nieruchomości (udziału we współwłasności użytkowania wieczystego i znajdującego się na nim budynku), wprowadzonej do ewidencji środków trwałych i wynajmowanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jednego z małżonków, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu tego małżonka przy rozliczeniu dochodu z jego działalności gospodarczej...

Zdaniem wnioskodawcy koszty (prowizja i odsetki) płacone od kredytu zaciągniętego wspólnie przez obojga małżonków, a finansującego zakup nieruchomości (udziału we współwłasności użytkowania wieczystego i znajdującego się na nim budynku), wprowadzonej do ewidencji środków trwałych i wynajmowanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jednego z małżonków, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu tego małżonka przy rozliczeniu dochodu z jego działalności gospodarczej.

Przy rozstrzygnięciu przedstawionej kwestii zastosowanie znajdują dwa przepisy: art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z pierwszym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z kolei drugi wskazuje, że w przypadku odsetek od m.in. kredytów nie uważa się za koszty uzyskania przychodów takich odsetek, które nie zostały faktycznie zapłacone (a zatem jedynie naliczone).

Zestawienie tych dwóch przepisów wskazuje zdaniem wnioskodawcy, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej i rozliczane przy: ustalaniu dochodu z tej działalności, jeżeli można wykazać, że odsetki te zostały faktycznie zapłacone, a sam kredyt i sposób jego wykorzystania przyczynił się do generowania u podatnika przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (względnie służył zachowaniu lub zabezpieczeniu tego źródła przychodów).

Zdaniem wnioskodawcy w sprawie niewątpliwie kredyt służy prowadzonej działalności gospodarczej jednego z małżonków i tylko tej działalności, ponieważ został w całości wykorzystany na zakup składnika majątku wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, który po zakupie jest wykorzystywany bezpośrednio w sposób przynoszący przychody z najmu części tego składnika (lokali w budynku).

Zatem prowizja i odsetki od tak wykorzystanego kredytu są kosztami dotyczącymi przychodów z najmu i z tego powodu - biorąc pod uwagę, że najem jest ujmowany w ramach źródła przychodów z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - rozliczanymi w ramach dochodów z działalności gospodarczej wnioskodawcy na podstawie art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z wskazanymi przepisami, nie wyłącza ich stosowania fakt, że w przypadku osoby żonatej/zamężnej - kredyt został zaciągnięty na imię obojga małżonków (szczególnie w sytuacji gdy stanowi to konsekwencję istniejącego między nimi ustroju majątkowego a nie zamiaru korzystania z kredytu przez współmałżonka). Brak jest również jakichkolwiek innych przepisów prawa, z których można byłoby wyprowadzać twierdzenie o niemożności zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na imię obojga małżonków, a w całości wykorzystanego dla potrzeb działalności gospodarczej jednego z nich.

W związku z tym należy uznać, że wskazana okoliczność zaciągnięcia kredytu przez obojga małżonków jest bez znaczenia dla oceny możliwości rozliczenia w kosztach uzyskania przychodów jednego z nich kosztów dotyczących tego kredytu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko strony w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Artykuł 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi zaś, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

• zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej;
  
  

• odsetki zostały zapłacone;

• odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.
  
  

Należy przy tym podkreślić, że ustawodawca nie różnicuje rodzaju kredytu, od którego spłacane są odsetki.

Jednakże należy zaznaczyć, iż to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia faktu, że pobrane środki (kredyt) zostały przeznaczone na cel związany z przedmiotem działalności.

W świetle powyższego, wydatki poniesione na spłatę odsetek od pożyczki zaciągniętej na zakup nieruchomości z przeznaczeniem na działalność gospodarczą (najem lokali mieszkalnych i użytkowych), mogą stanowić koszty uzyskania przychodu.

Jak wspomniano powyżej, należy podkreślić, że odsetki naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania – w tym przypadku udziału we współwłasności użytkowania wieczystego i znajdującego się na nim budynku – będą zwiększały wartość początkową tego środka trwałego, natomiast odsetki naliczone po tym dniu będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dniu zapłaty.

Zaznaczyć należy, że w przypadku gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, to zgodnie z art. 22g ust. 11 ww. ustawy, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku, przy czym zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących współwłasność majątkową małżonków, chyba, że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Reasumując stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy składnik majątku wspólnego małżonków jest wykorzystywany w całości w działalności gospodarczej jednego z małżonków (stanowi środek trwały), odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od pełnej wartości nieruchomości (przy czym odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości spłacone przed datą wprowadzenia jej do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podwyższają wartość tego środka). Natomiast odsetki spłacone po dacie wprowadzenia nieruchomości do ewidencji środków trwałych stanowić będą bezpośrednio koszty uzyskania przychodów.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.