INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 03.12.2007 r. (data wpływu 10.12.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczania kosztów wstępnej opłaty leasingowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.12.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczania kosztów wstępnej opłaty leasingowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od czerwca 2004 r. prowadzi działalność gospodarczą i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Koszty ewidencjonuje według zasady wynikającej z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę leasingu.

Na podstawie umowy leasingu Wnioskodawca odebrał w kwietniu 2007 r. samochód osobowy o wartości netto 54.098,36 zł.

Zgodnie z postanowieniami umowy:

• na wynagrodzenie finansującego składają się opłata wstępna (netto) 16.391,30 zł, 35 rat leasingowych (netto) po 798,63 zł oraz cena sprzedaży (wartość netto) 16.229,51 zł,
• odpisów amortyzacyjnych w czasie trwania umowy dokonuje finansujący,
• finansujący oświadcza, że nie korzysta z ulg i zwolnień w podatku dochodowym, o których mowa w art. 17b ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 23 b ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Na podstawie faktury finansującego nr z dnia 05.04.2007 r. w kwietniu 2007 r. Wnioskodawca zaliczył do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo opłatę wstępną.

W odpowiedzi na wezwanie Nr IPPB1/415-465/07-2/JB z dnia 18.02.2008 r. strona doprecyzowała swój wniosek pismem z dnia 25.02.2008 r. (data wpływu 29.02.2008 r.) informując, iż zawarta umowa spełnia warunki określone w art. 23b ust. 1 ustawy, ponieważ zawarta jest na okres dłuższy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji oraz suma ustalonych w niej opłat przewyższa wartość początkową samochodu.

Wnioskodawca wskazał również, iż

1. Wynagrodzenie składa się m.in. z 35 rat, co przy uwzględnieniu normatywnego okresu amortyzacji nowych samochodów osobowych wynoszącym 60, stanowi ponad 58% tego okresu lub ponad 116 % przy skorzystaniu z ustalenia indywidualnego okresu amortyzacji używanych samochodów osobowych wynoszącego 30 miesięcy.W każdym przypadku okres, na jaki została zawarta umowa wynosi więcej niż 40% normatywnego okresu amortyzacji.
2. Suma ustalonych opłat wynosi:
   
   

• Opłata wstępna netto 16.391,30
• 35 rat po 798,63 netto 27.952,05
• Wartość resztowa = cena sprzedaży netto 16.229,51
• Razem: 60572,86
  
  

W świetle powyższego wartość ww. opłat jest wyższa od wartości początkowej samochodu netto wynoszącej 54.098,36.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wynikającą z umowy leasingu opłatę wstępną można jednorazowo zaliczyć w koszty uzyskania przychodu w dniu zaksięgowania jej w księdze przychodów i rozchodów...

Zdaniem Wnioskodawcy zawarta umowa leasingu spełnia wszystkie warunki określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym opłaty ustalone w niej stanowią koszt uzyskania przychodów leasingobiorcy. Za dzień poniesienia kosztów należy, zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać dzień wystawienia faktury finansującego za opłatę wstępną czyli 05.04.2007 r., który jednocześnie jest dniem, w którym zaksięgowano koszt w księdze przychodów i rozchodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko strony w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz leasingobiorca w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 ww. ustawy, to może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym także wydatek związany z uiszczeniem opłaty wstępnej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Moment zaliczenia wstępnej opłaty leasingowej do kosztów uzyskania przychodów regulują w Pana przypadku przepisy art. 22 ust. 4 i ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Z analizy stanu faktycznego opisanego przez Pana w złożonym wniosku wynika, iż wydatki zalicza Pan do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, bez względu na datę uzyskania przychodu. Nie stosuje Pan zatem zasad określonych w art. 22 ust. 5 – 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidzianych dla podatników prowadzących księgi rachunkowe. W konsekwencji przy tej metodzie ewidencjonowania kosztów nie ma Pan obowiązku stosować się do dyspozycji przepisu art. 22 ust. 5c ww. ustawy, z którego wynika, że koszty pośrednie, jeżeli dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 (prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów) uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

W związku z powyższym wydatek związany z uiszczeniem wstępnej opłaty leasingowej winien Pan zaewidencjonować w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo w dacie poniesienia (wystawienia faktury).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.