INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2007 r. (data wpływu 19 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia dodatkowej opłaty parkingowej do kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia dodatkowej opłaty parkingowej do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jawna, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, prowadzi działalność gospodarczą jako dealer samochodów, posiada dużą liczbę samochodów testowych i zastępczych, które są wykorzystywane zarówno przez naszych pracowników, jak i klientów firm. Zgodnie z obowiązującymi na terenie miasta S. zasadami ustalonymi w drodze Uchwały Rady Miasta, pobierane są opłaty za parkowanie pojazdów w wyznaczonych strefach. Wspomniana Uchwała nakłada ponadto na kierujących pojazdem dodatkową opłatę parkingową w wysokości 50 złotych w przypadku nie posiadania ważnego biletu parkingowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zapłacona dodatkowa opłata parkingowa z tytułu nieopłacenia kosztów postoju w miejscu płatnego parkowania stanowi koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez naszą Spółkę działalności...

Zdaniem Wnioskodawcy opłata parkingowa jest opłatą administracyjną, której zasady wymierzania określane są w drodze uchwały rady miasta na wniosek prezydenta miasta. Zasady te dotyczą wyznaczenia miejsc płatnego postoju, wysokości stawek za opłatę parkingową oraz sposobu jej poboru. Zgodnie z art. 13f ust. 1 ustawy o drogach publicznych za nieuiszczenie opłat za parkowanie pobiera się opłatę dodatkową za parkowanie, której wysokość ustalana jest w drodze uchwały rady miasta w kwocie nie przekraczającej 50 zł.

Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Analiza katalogu kosztów negatywnych zawartych w art. 23 nie wskazuje na wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów dodatkowej opłaty za brak uiszczonej opłaty za parkowanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Treść powyższego przepisu w sposób jednoznaczny wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki: pozostają w związku przyczynowo-skutkowym ze źródłem przychodów (zostały poniesione w celu jego osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia), nie zostały wymienione w treści art. 23 ust. 1 ww. ustawy i ich poniesienie udokumentowane jest w sposób nie budzący wątpliwości.

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie poniesione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodu. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności – każdorazowo spoczywa na podatniku.

W przedmiotowej sprawie obowiązek dokonania zapłaty dodatkowej opłaty za parkowanie wynika z art. 13f ustawy dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2007 r., Nr 19, poz. 115), w myśl którego za nieuiszczenie opłaty, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, tj. opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania – do uiszczenia której zobowiązani są korzystający z dróg publicznych – pobiera się opłatę dodatkową. Opłata dodatkowa pobierana jest przez zarząd drogi, a w przypadku jego braku przez zarządcę drogi. Jej wysokość określana jest przez radę gminy. W myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy zarządcą drogi jest organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego.

Analizując konstrukcję uregulowania przyjętego w art. 13f ww. ustawy o drogach publicznych należy zauważyć, iż obowiązek uiszczenia przedmiotowej opłaty dodatkowej wynika bezpośrednio z przepisów prawa, które w sposób nie budzący wątpliwości konkretyzują elementy stosunku administracyjnoprawnego, a tym samym obowiązek ten nie wymaga konkretyzacji w formie decyzji administracyjnej.

Obowiązek uiszczenia dodatkowej opłaty parkingowej sprowadza się w istocie do obowiązku uiszczenia opłaty określonej w normie prawnej, będącej konsekwencją naruszenia prawa, tj. opłaty sankcyjnej.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, iż wydatki o charakterze sankcyjnym, karnym nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, gdyż nie spełniają warunku celowości określonego w cytowanym art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Ponadto należy stwierdzić, iż tego rodzaju wydatki zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodu z art. 23 ww. ustawy.

W świetle art. 23 ust. 1 pkt 50 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów opłat sankcyjnych, które zgodnie z odrębnymi przepisami podlegają wpłacie do budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego. Zatem dodatkowa opłata parkingowa podlegająca wpłacie do budżetu jednostki samorządu terytorialnego lub organu administracji rządowej - będąca konsekwencją naruszenia prawa poprzez nieuiszczenie obowiązkowej podstawowej opłaty parkingowej - nie stanowi kosztu uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielnie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła Spółka Jawna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i art. 14f ustawy Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne – wspólników.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.