INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2007r. (data wpływu 18 grudnia 2007r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży usług przez kontrahenta - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży usług przez kontrahenta.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł umowy handlowe z kontrahentami, których celem jest osiągnięcie jak największych obrotów, czyli jak największej wartości zamówionych i odebranych towarów. Z umów wynika, że partner handlowy Wnioskodawcy zobowiązany jest do następujących zachowań wobec firmy Podatnika:

1. w swojej ofercie handlowej preferowane będą produkty firmy Wnioskodawcy,
2. produkty Wnioskodawcy będą właściwie eksponowane, tzn. w miejscach widocznych i łatwo dostępnych dla klientów,
3. zapewnienie kupującym należytego dostępu do załączonych do dostaw towarów handlowych, materiałów informacyjnych, próbek, wzorników, katalogów,
4. utrzymanie ciągłej sprzedaży produktów,
5. czynny udział w promocjach organizowanych przez firmę Wnioskodawcy,
6. przekazywanie informacji i uwag kupujących na temat wzornictwa i ergonomii opakowań, jakości produktów, znajomości marki,
7. realizowanie sprzedaży produktów zgodnie z prowadzoną przez firmę Wnioskodawcy polityki sprzedaży, której istotnym elementem jest wprowadzenie co najmniej jednej nowości w każdym asortymencie w ciągu roku
8. nabywanie od firmy Wnioskodawcy towarów handlowych w określonej wielkości, z czym związane są określone opusty, rabaty,
9. terminowe regulowanie płatności wobec firmy Wnioskodawcy,
10. przeglądanie asortymentu pod kątem terminu przydatności do użytkowania i sprzedaż wobec zasady FIFO,
11. przestrzeganie zasad rzetelności kupieckiej.
    
    

Z powyższego wynika, że rabaty dotyczą tylko niewielkiej części postanowień umowy regulującej kompleksowo zasady współpracy. Istotą każdej umowy jest to, że niewykonanie części jej postanowień może prowadzić do odmowy realizacji zobowiązań wzajemnych. W tej sytuacji kontrahent nabywa prawo do wynagrodzenia za usługę realizowania obrotów w określonym czasie i w określonej wysokości pod warunkiem niezalegania z płatnościami oraz realizacji określonego umową minimalnego obrotu pod warunkiem kompleksowego zrealizowania umowy. Ponieważ usługi niematerialne świadczone przez kontrahentów w ramach umowy, są trudne do obiektywnej i jednoznacznej wyceny Wnioskodawca przyjął, że wartość usług objętych umową będzie odniesiona do kryterium sprawdzalnego, jakim jest wartość sprzedaży czyli obrotów, zaś dla pozyskiwania środków obrotowych terminowość płatności. W związku z możliwością różnej oceny zaawansowania wykonania poszczególnych punktów umowy oraz nakładu pracy na ich wykonanie strony przewidziały możliwość negocjowania wielkości rabatów wynikających z punktów umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie z tytułu realizacji przedmiotowej umowy, jako sprzedaż usług przez kontrahenta, powinno być dokumentowane fakturą VAT z 22% podatkiem...

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie z tytułu realizacji przedmiotowej umowy jako sprzedaż usług przez kontrahenta powinno być dokumentowane fakturą VAT z 22% podatkiem, gdyż wzajemne relacje pomiędzy podmiotami nie ograniczają się tylko do rabatów. Całość czynności opisanych w umowie ma na celu intensyfikację sprzedaży lub co najmniej zachowanie pułapu sprzedaży wobec wielości i różnorodności nowych podmiotów i asortymentów, które w branży Wnioskodawcy coraz częściej wchodzą na rynek. Wnioskodawca nie widzi również możliwości dokumentowania wzajemnych relacji handlowych fakturami korygującymi, ponieważ odniesienie korekty do poszczególnych pozycji na fakturze zniekształca faktyczną rentowność sprzedaży danego asortymentu u sprzedającego i kupującego, a także prowadzi u wystawcy faktur i odbiorcy ogromną pracę służb księgowych, a w konsekwencji do eliminowania z zamówień produktów, które de facto przynoszą większą zyskowność aniżeli wynika to z faktur korygujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie natomiast do postanowień art. 29 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Na podstawie art. 29 ust. 4 ww. ustawy, obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są nabywcom tzw. premie pieniężne. Dotyczy to także przypadków, kiedy sprzedawca z różnych przyczyn (np. dokonania u niego zakupów w dużych ilościach w określonym czasie) po dokonaniu dostawy udziela nabywcy tzw. premii pieniężnej, polegającej na wypłacaniu określonych kwot pieniężnych. Różnorodność działań i sytuacji gospodarczych będących podstawą do ich wypłacenia sprawia, że skutki podatkowe w podatku od towarów i usług dotyczące wypłacanych nabywcom premii pieniężnych powinny być ustalane w odniesieniu do konkretnego stanu faktycznego występującego u podatnika, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności wiążących się z dokonaniem tych wypłat.

Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, tj. m.in. od ustalenia za co faktycznie premie zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp.

W przypadkach, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą (dostawami), to nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy.

W sytuacjach, w których podatnicy kształtują wzajemne relacje pomiędzy sobą w ten sposób, że premie pieniężne wypłacane są z tytułu dokonywania przez nabywcę, np. nabyć określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie lub też dokonywania terminowych płatności za zrealizowane dostawy w pewnym okresie i w określony sposób oraz premie te nie są związane z żadną konkretną dostawą, uznaje się, że wypłacona premia pieniężna związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach.

Świadczeniem usług jest każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zależności, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania.

Wypłata świadczenia pieniężnego (premii pieniężnej) nie może być w opisanym przypadku potraktowana jako rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż brak jest powiązania jej z konkretną dostawą. Należy przy tym pamiętać, iż jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego przez Stronę we wniosku, wypłata przez nią na rzecz nabywcy towaru świadczenia pieniężnego (premii pieniężnej) nie zmniejsza obrotu Wnioskodawcy.

Sama wypłata premii pieniężnej pod rządami ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Samo przesunięcie środków pieniężnych pomiędzy stronami umowy nie stanowi bowiem ani dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 tej ww. ustawy. Nie jest zatem czynnością podlegającą opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 ww. ustawy.

Przy ocenie czy dana czynność jest dostawą towarów albo świadczeniem usług (tym samym czy należy do kategorii czynności opodatkowanych, o których mowa w art. 5 ust 1 ww. ustawy) istotne znaczenie, z punktu widzenia opodatkowania podatkiem od towarów i usług, mają okoliczności, w których wynagrodzenie jest wypłacane. Niewątpliwie w przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia z umową dwustronnie zobowiązującą, w której jedna ze stron zobowiązuje się do działania zgodnego z wolą drugiej strony, tj. do realizowania obrotów w określonym czasie i w określonej wysokości pod warunkiem niezalegania z płatnościami oraz realizacji określonego umową minimalnego obrotu pod warunkiem kompleksowego zrealizowania umowy, a druga strona zobowiązuje się do wypłaty wynagrodzenia za tak oznaczone działanie. Świadczenie pieniężne wypłacone przez Stronę stanowi w takim przypadku rodzaj wynagrodzenia za świadczoną na Jej rzecz przez kontrahenta usługę polegającą na działaniu zgodnym z jego wolą.

Premia pieniężna, która nie może być uznana za rabat stanowi rodzaj wynagrodzenia dla nabywcy za świadczone na rzecz dostawcy usługi. Jest to relacja zobowiązaniowa, zależna od określonego zachowania nabywcy, którą na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług należy uznać za odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy. To powoduje, że czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.