INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 10.12.2007 r. (data wpływu 17.12.2007 r.) oraz piśmie z dnia 11.03.2008 r. (data wpływu 17.03.2008 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB2/436-568/07-2/AS z dnia 12.03.2008 r. (data nadania 14.03.2008 r.)o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dodatku za rozłąkę - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.12.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dodatku za rozłąkę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe paragraf 3 pkt 1 ppkt 6, z tytułu przeniesienia służbowego żołnierzowi przysługuje dodatek za rozłąkę. Art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych określa, że wolny od podatku jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym. Żołnierze zawodowi, którzy otrzymują dodatek za rozłąkę na podstawie wyżej wymienionego rozporządzenia, są przeniesieni do nowego miejsca pełnienia służby.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie wypłacane żołnierzom zawodowym (przeniesionym do nowego miejsca pełnienia służby) na podstawie paragraf 7a rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487, zm. 2007r. Nr 192, poz. 1389) – dodatek za rozłąkę przysługujący w dniach wykonywania zadań służbowych w wysokości diety i wypłacany do 10 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni (paragraf 10 ust. 5 ww. rozporządzenia) jest objęty zwolnieniem od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.)...

Zdaniem wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że dodatek za rozłąkę, wypłacany na podstawie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe, nie jest objęty zwolnieniem od podatku od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl natomiast art. 21 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dodatki za rozłąkę wypłacane pracownikom czasowo przeniesionym – do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Należności przysługujące żołnierzom zawodowym z tytułu przeniesienia służbowego regulują od 01.07.2004r. przepisy Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28.05.2004r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140 poz. 1487 z 2004r).

Stosownie do § 3 cytowanego aktu prawnego, z tytułu przeniesienia służbowego żołnierzowi zawodowemu przysługują:

1. diety dla żołnierza i członków jego rodziny - za czas przejazdu i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu zamieszkania;
2. ryczałt na pokrycie kosztów przejazdu do nowego miejsca zamieszkania osób, o których mowa w pkt 1;
3. ryczałt z tytułu przeniesienia;
4. zasiłek osiedleniowy;
5. zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego;
6. dodatek za rozłąkę.
   
   

Dodatek za rozłąkę przysługuje żołnierzowi zawodowemu w związku z przeniesieniem służbowym, zdefiniowanym w § 2 pkt 4 ww. rozporządzenia, jako wyznaczenie żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe poza miejscowością stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału, w której żołnierz zajmował ostatnio stanowisko służbowe.

W Rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe określone zostały świadczenia pieniężne, jakie przysługują żołnierzom w związku z przeniesieniem. Zgodnie z § 5 i 6 ww. rozporządzenia podstawą obliczenia przedmiotowego zasiłku osiedleniowego oraz ryczałtu z tytułu przeniesienia ma być kwota najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego, a podstawą prawną do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. Nr 14, poz. 176 z 2000 r. ze zm.) w myśl którego, wolne od podatku dochodowego są dodatki za rozłąkę wypłacane pracownikom czasowo przeniesionym – do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy. Stosunek służbowy oznacza zawiązanie pomiędzy osobą fizyczną a jednostką organizacyjną (np. wojska) stosunku prawnego w drodze powołania lub mianowania. Termin „stosunek służbowy” pojawia się m.in. w ustawie z dnia 30 czerwca 1970r. o służbie zawodowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 10, poz. 55 z późn. zm.). Natomiast zgodnie z kodeksem pracy, pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. Tak więc pojęcie „pracownik” w rozumieniu ustawy różni się od definicji zawartej w kodeksie pracy i obejmuje obok zatrudnienia na podstawie umowy o pracę również świadczenie pracy w ramach stosunków pokrewnych. W art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawodawca określił osoby, które w rozumieniu ustawy są pracownikami. Jeżeli zatem w treści ustawy jakiś przepis odnosi się do pracownika, to ma on zastosowanie w stosunku osób pozostających w stosunku służbowym

Czasowo przeniesionym, w rozumieniu zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14.08.1990 r. w sprawie świadczeń dla pracowników czasowo przeniesionych (M.P. Nr 32, poz. 258 ze zm.), jest pracownik, który wyraził zgodę na okresowe przeniesienie go do pracy na inny teren poza miejscowość stałego zamieszkania (zakwaterowania), a był zatrudniony:

1. w miejscowości stałego zamieszkania lub codziennie dojeżdżał do pracy z miejscowości stałego zamieszkania bądź
2. w innej miejscowości niż miejscowość stałego zamieszkania i mieszkał w hotelu pracowniczym lub kwaterze wynajętej przez przedsiębiorstwo.
   
   

Wysokość diety, o której mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy, określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dn. 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dodatki za rozłąkę wypłacane pracownikom czasowo przeniesionym do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Z powyższego przepisu wynika, iż zwolnieniu podlega tylko i wyłącznie dodatek za rozłąkę wypłacony pracownikom przeniesionym czasowo. Tym samym przepisy prawa podatkowego nie przewidują zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym dodatku za rozłąkę wypłacanego pracownikom przeniesionym do pracy w innej miejscowości na stałe. Wówczas bowiem dodatek za rozłąkę stanowi przychód ze stosunku służbowego, o którym mówi art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych razem z innymi przychodami.

Reasumując należy stwierdzić, że wypłacone świadczenie podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile żołnierze zawodowi otrzymujący dodatek za rozłąkę, są przeniesieni czasowo do nowego miejsca pełnienia służby.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.