Interpretacja Urzędu Celnego w Koszalinie
422000-PA-9102-5/07-1/AP
z 16 kwietnia 2007 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego
Sygnatura
422000-PA-9102-5/07-1/AP
Data
2007.04.16
Autor
Urząd Celny w Koszalinie
Temat
Podatek akcyzowy --> Przepisy szczegółowe --> Paliwa silnikowe, oleje opałowe i gaz --> Paliwa silnikowe i oleje opałowe
Słowa kluczowe
olej opałowy
Pytanie podatnika
Podatnik zwrócił się z zapytaniem, czy zużycie oleju roślinnego (PKWiU 15.42.1 l i 15.42.12) pozostałego z procesu produkcyjnego na własne potrzeby grzewcze podlega opodatkowaniu akcyzą.
POSTANOWIENIE Na podstawie art. 14 a § l i § 4, art. 14 b § l i § 2 oraz art. 236 § l i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity - Dz. U. Nr 8 z 2005 r., póz. 60 z późniejszymi zmianami), po rozpatrzeniu wniosku firmy XX z siedzibą w Y, z dnia 23.01.2007 r.(uzupełnionego w dn. 26.02.2007 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku akcyzowego, Naczelnik Urzędu Celnego w Koszalinie postanawia uznać przedstawione we wniosku stanowisko wnioskodawcy jako nieprawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 25.01.2007 r. do Naczelnika Urzędu Celnego w Koszalinie wpłynął wniosek firmy XX z siedzibą w Y o udzielenie pisemnej interpretacji dotyczącej zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku akcyzowego, u ramach prowadzonej działalności gospodarczej wnioskodawcy. Przedstawiając we wniosku stan faktyczny, XX podała, iż zakupuje olej słonecznikowy i rzepakowy o symbolu PKWiU 15.42.11 oraz olej palmowy o symbolu PKWiU 15.42.12, który zużywa w procesie smażenia produktów spożywczych. Olej z procesu produkcyjnego wykorzystuje następnie jako opał do pieca, który ogrzewa pomieszczenia biurowe i socjalne Spółki. Zdaniem wnioskodawcy, zużycie oleju roślinnego (PKWiU 15.42.1 l i 15.42.12) pozostałego z procesu produkcyjnego na własne potrzeby grzewcze nie podlega opodatkowaniu akcyzą, gdyż oleje te nie są wyrobami akcyzowymi i nie jest wykonywana żadna czynność wymieniona w art. 4 ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z. art. 2 pkt l ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz.Nr 29, póz. 257 z póżn. zm.) wyroby akcyzowe, to wyroby podlegające akcyzie określone w załączniku nr l do ustawy, a wyroby akcyzowe zharmonizowane są to paliwa silnikowe oleje opałowe i gaz, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 2 do ustawy (art. 2 pkt 2 ww. ustawy). Wśród wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr l do ustawy, w poz. 6 znajdują się pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych bez względu na symbol PKWiU i kod CN. Olejami opałowymi są również inne wyroby, z wyjątkiem węgla, koksu, torfu i innych porównywalnych z nimi węglowodorów stałych oraz gazu ziemnego, służące do celów opałowych ciężkimi olejami opałowymi są oleje opałowe, w których zawartość siarki przekracza 3% (art. 62 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym). Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, iż olej słonecznikowy, rzepakowy i palmowy pozostały z procesu smażenia produktów spożywczych, zużywa jako opał do pieca, który ogrzewa pomieszczenia biurowe i socjalne Spółki. Biorąc zatem pod uwagę zapis art. 62 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym należy uznać, iż olej słonecznikowy, rzepakowy i palmowy pozostały z procesu smażenia produktów spożywczych (nie będący węglem, koksem, torfem i innym porównywalnym z nimi węglowodorem stałym oraz gazem ziemnym), wykorzystany do celów opałowych, wyczerpuje definicje oleju opałowego. W związku z powyższym olej słonecznikowy, olej rzepakowy i olej palmowy używany do celów opałowych, właśnie za względu na przeznaczenie mieści się w definicji olejów opałowych i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na zasadach tożsamych jak olej opałowy. W przepisie zawartym w art. 4 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, póz. 257 z późn. zm.) określono jakie czynności powodują powstanie obowiązku podatkowego w akcyzie. Zgodnie z wyżej powołanym przepisem powstaje on między innymi w przypadku: produkcji wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, wyprowadzeniu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego, sprzedaży wyrobów akcyzowych na terytorium kraju, eksportu i importu wyrobów akcyzowych, nabyciu i dostawie wewnątrzwspólnotowej. Za sprzedaż wyrobów akcyzowych na terytorium kraju uważa się również zużycie wyrobów akcyzowych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (art. 4 ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym). Przepis art. 62 ust. 2 ustawy jednoznacznie rozszerza zasięg olejów opałowych, jako towaru służącego do celów opałowych, nie ograniczając ich tylko i wyłącznie do powstałych jako produkty rafinacji ropy naftowej. Tym samym olej słonecznikowy, rzepakowy i palmowy, jako towar wykorzystywany do celów grzewczych, winien być traktowany w świetle ww. przepisów jako „olej opałowy" pomimo, iż jest produktem pochodzenia roślinnego, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na podstawie ww. przepisów. POUCZENIE Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Stronę i stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku. Zgodnie z art. 14 b § l i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać uchylona w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14 b § 5. Na podstawie art. 14 a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa na wydane postanowienie służy zażalenie, które zgodnie z art. 236 § l i 2 wymienionej ustawy wnosi się do Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Celnego w Koszalinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia. Zażalenie przeciw postanowieniu powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.