INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana D. G., przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2007 r. (data wpływu 22 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów otrzymanej dotacji oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, których zakup został sfinansowany jednorazową dotacją – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów otrzymanej dotacji oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, których zakup został sfinansowany jednorazową dotacją.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 31 marca 2007 r. Wnioskodawca, osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, zawarł umowę z X, na podstawie której udzielono mu jednorazowej dotacji inwestycyjnej. Ww. dotacja jest przeznaczona na zakup środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, będzie ona stanowiła 75% inwestycji. Pozostałe 25% zostanie pokryte z własnych środków. Dotacja udzielana jest w oparciu o zasadę de minimis i przyznawana jest w wartości netto. Pieniądze przydzielone są w ramach projektu Priorytet 2 Zintegrowany Program Operacyjny Rozwoju Regionalnego – wzmocnienie rozwoju zasobów ludzkich w regionach – Działanie 2.5 – Promocja przedsiębiorczości. Współfinansowanie następuje ze Środków Europejskiego Funduszu Społecznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy odpisy amortyzacyjne dokonywane od środków trwałych, których zakup został w 75% sfinansowany jednorazową dotacją inwestycyjną, otrzymaną z Europejskiego Funduszu Społecznego, będą stanowiły koszt uzyskania przychodów, a kwota otrzymanej dotacji - czy stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, po dokonaniu szczegółowej analizy przepisów prawnych, amortyzacja środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, w części finansowanej z Europejskiego Funduszu Społecznego (tj. od wartości 75% poniesionych wydatków), nie stanowi kosztów uzyskania przychodów, a otrzymana dotacja nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Pomoc, jaką otrzymują beneficjenci, otrzymana z Europejskiego Funduszu Społecznego, pochodzi ze środków pożyczonych z budżetu państwa na prefinansowanie realizowanych programów i projektów pomocowych. W związku z tym nie jest to pomoc otrzymana ze środków bezzwrotnej pomocy, a takie pochodzenie warunkuje zwolnienie przedmiotowe z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem wszelkie dochody Wnioskodawcy, nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem, gdy przychody te związane są z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Natomiast zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
2. nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie zaś z brzmieniem art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

W przypadku przeznaczenia otrzymanej pomocy, tj. wsparcia finansowego w postaci jednorazowej dotacji inwestycyjnej, na zakup środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, wydatki poniesione na ich nabycie - stosownie do postanowień art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie są kosztami uzyskania przychodów, a otrzymane środki pomocowe, jako zwrot tych wydatków nie będą stanowiły przychodów podatkowych - w myśl przepisu art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Również odpisy amortyzacyjne od tej części wartości inwestycji, która zostanie sfinansowana ze środków pomocowych - zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy - nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei, gdyby zakupione środki trwałe spełniały definicję wyposażenia, to stosownie do postanowień art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednorazowa dotacja - będzie stanowić przychód podatkowy, natomiast wydatki sfinansowane z tych przychodów, będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów stosownie do przepisów art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek w zakresie zaistniałego stanu faktycznego dotyczącego opodatkowania podatkiem od towarów i usług został rozstrzygnięty pismem z dnia 22 lutego 2008 r. nr ILPP1/443-430/07-4/KG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.