POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie działając na zasadzie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 02.04.2007 r. (data wpływu: 03.04.2007 r.) wraz z jego uzupełnieniem z dnia 19.06.2007 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 14a § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnioskiem złożonym w tut. organie w dniu 03.04.2007 r., uzupełnionym na wezwanie z dnia 10.04.2007 r., znak: DO/443-22/07, w dniu 19.06.2007 r. Podatnik zwrócił się o udzielenie pisemnej interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, w odniesieniu do następującego stanu faktycznego:
Podatnik jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą. Zajmuje się usługami windykacji wierzytelności na zlecenie oraz na rachunek własny. W związku z tym dokonuje również zakupów wierzytelności na rachunek własny od wierzycieli pierwotnych oraz ich późniejszą windykacją. Po zakupie takiej wierzytelności, której podatnik, stał się właścicielem, doprowadzono do jej skutecznej windykacji. Dłużnik zgodził się spłacić część zadłużenia w zamian za odstąpienie od egzekucji reszty i dokonuje ratalnych spłat.
Zgodnie z przesłanym w załączeniu uzupełnienia wniosku Podatnika z dnia 19.06.2007 r. pismem Urzędu Statystycznego w Łodzi znak: OK-5672/KU-1813/2007 z dnia 21.05.2007r. usługi polegające na nabyciu wierzytelności w celu ich windykacji, wykonywane na własny rachunek mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 65.23.10-00.00 „usługi pośrednictwa finansowego, pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalno-rentowych".
Na tle przedstawionego stanu faktycznego sformułowano następujące pytanie wymagające interpretacji tut. organu podatkowego, czy istnieje konieczność opodatkowania powyższej czynności podatkiem od towarów i usług, jeżeli tak - to jaka jest właściwa stawka podatku od towarów i usług, kiedy powstaje obowiązek podatkowy oraz czy istnieje obowiązek wystawienia faktury VAT (komu).
Zdaniem Podatnika, nie powinno się obciążać takiego przychodu podatkiem od towarów i usług, gdyż pieniądz nie jest towarem. Nie zachodzi również sytuacja świadczenia usług, gdyż podatnik działa na własny rachunek. Mając powyższe na uwadze nie wystąpi również obowiązek wystawienia faktury VAT na tą okoliczność.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego sprawy, w świetle obowiązujących przepisów, tut. organ zauważa:

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. Natomiast, w myśl art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji (z wyłączeniem usług elektronicznych).
Ściąganie długów w tym windykacja jest świadczeniem na rzecz innego podmiotu i nie spełnia znamion definicji dostawy towarów wynikającej z art. 7 ust. 1, w związku z czym uznać należy, iż czynność ta jest świadczeniem usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy (co potwierdza pismo Urzędu Statystycznego w Łodzi znak: OK-5672/KU-1813/2007 z dnia 21.05.2007 r.) i stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Godzi się przy tym podkreślić, iż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, zatem w przypadku jej zbycia nie dochodzi do wykonania świadczenia, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Ważne jednak jest, iż dotyczy to wierzytelności własnej (powstałej na skutek świadczenia usługi lub dostawy towarów), a taką nie jest wierzytelność nabyta przez Pana.

W myśl art. 15 ust. 1 w/w ustawy podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, co jest bezsporne w Pana przypadku, jako że w/w usługi wykonuje Pan w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej w ewidencji działalności gospodarczej w dniu 10.04.2006 r. pod numerem (...). Występują zatem przedmiotowe (w postaci odpłatnego świadczenia usług) oraz podmiotowe (podatnik podatku od towarów i usług) przesłanki tworzące po Pana stronie obowiązek podatkowy. Stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji 3 tego załącznika znajdują się usługi pośrednictwa finansowego, sklasyfikowane w sekcji J ex (65-67). Jednocześnie określone zostały usługi, które nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Do tych usług ustawodawca zaliczył m.in. usługi ściągania długów oraz faktoringu.

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego zauważyć należy, iż brak podstaw do kwalifikowania świadczonych przez Pana czynności do faktoringu. Faktoring zasadniczo polega na tym, iż faktor trudniący się zawodowo tego typu działalnością nabywa wierzytelność przysługującą przedsiębiorcy z tytułu dokonania sprzedaży lub wykonania usług. Ogólnie ujmując, dokonując nabycia wierzytelności faktor zobowiązuje się do świadczenia za faktoranta różnorodnych czynności, które przykładowo mogą obejmować: przejmowanie ryzyka wypłacalności dłużnika (przy faktoringu właściwym), windykację należności, finansowanie przez dyskonto, udzielanie pożyczek, itp. Co istotne, faktoring dotyczy obrotu wierzytelnościami przyszłymi, których termin płatności jeszcze nie minął. Usługa tego typu, polegająca na wyręczeniu klienta z czynności zmierzających do odzyskania długu, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bez możliwości skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 oraz załącznika nr 4 do ustawy. Podstawą opodatkowania jest - zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku. W rzeczywistości nabywanie przez Pana wierzytelności następuje na podstawie bezwarunkowej cesji wierzytelności uregulowanej w art. 509-516 Kodeksu cywilnego, która nie obejmuje dodatkowych czynności wykonywanych przez zbywcę na rzecz nabywcy, które, jak wskazano wyżej, towarzyszą umowie faktoringu.

Czynności tej w opinii tut. organu nie można też zaklasyfikować jako usługi ściągania długów. Wykonanie takiej usługi zakłada bowiem istnienie dwóch podmiotów, które zawarły transakcje. Usługodawca zobowiązuje się do ściągnięcia długu w zamian za wynagrodzenie. Konsumentem tej usługi (usługobiorcą) jest ten podmiot, który korzysta z usługi wykonanej przez kontrahenta, co oznacza, że usługodawca ściąga dług dla usługobiorcy, a nie dla siebie. W sytuacji opisanej we wniosku nie ma takiej relacji pomiędzy Panem a zbywcą wierzytelności. Transakcje zawierane między cedentem a cesjonariuszem dotyczą jedynie przelewu wierzytelności z cedenta na cesjonariusza. Z treści wniosku nie wynika, aby podatnik zobowiązał się do jakichkolwiek działań polegających na ściąganiu długu na rzecz innego podmiotu. Nabywając we własnym imieniu i na własny rachunek cudzą wierzytelność za własne środki finansowe strona wchodzi w miejsce dotychczasowego wierzyciela. Ewentualne podjęcie przez podatnika działań zmierzających do ściągnięcia długu nie będzie już wynikało z transakcji zawartej wcześniej z cedentem. Istniejący nadal dług strona będzie ściągała dla siebie, a nie dla innego podmiotu. Zatem w tej sytuacji podatnik nie może być za uznany za wykonawcę – świadczeniodawcę usług ściągania długów.
W opinii tut. organu, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że Pan poprzez zakup wierzytelności od wierzyciela pierwotnego świadczy usługę, której istotą jest zwolnienie zbywcy wierzytelności od ciężaru jej egzekwowania.
Ze względu na treść w/w pisma Urzędu Skarbowego w Łodzi z dnia 21.05.2007 r., świadczona przez Pana usługa (PKWiU 65.23.10-00.00) objęta jest zwolnieniem od podatku od towarów i usług w związku z treścią załącznika nr 4 do ustawy (poz. nr 3).

Zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury jednak nie później niż 7 dni od wykonania usługi.

Stosownie do przepisu art. 106 ust. 1 i 8 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz.798 ze zm.) podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni mają obowiązek wystawiania faktur VAT i wykazywania w nich podatku od towarów i usług.

Odnosząc powyższe regulacje do stanu faktycznego sprawy stwierdzić należy, iż będąc podatnikiem podatku VAT czynnym na okoliczność wykonania czynności, o których mowa powyżej, jest Pan zobowiązany do wystawienia faktury VAT dla podmiotu przelewającego swoje wierzytelności.Obowiązek wystawienia faktury nie wystąpi jedynie w przypadku sprzedaży osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stanowisko Podatnika w przedmiotowej sprawie uznano za nieprawidłowe.

1. Zgodnie z art.14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
2. Stosownie do art.14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Pouczenie:
Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie Ośrodek Zamiejscowy w Tarnowie, za pośrednictwem tut. organu, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia.