INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 08.02.2008 r. (data wpływu 12.02.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 47 ustawy o podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.02.2008 r. wpłynął wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 47 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest świadczenie kompleksowe usług przeprowadzkowych (w tym pakowanie, przenoszenie, transport, rozpakowanie). Transportowane przedmioty to używane mienie klientów Wnioskodawcy, które jest przeprowadzane z jednej lokalizacji do drugiej.

Dla swoich klientów Strona wykonuje również usługi w zakresie zgłoszeń celnych dotyczy mienia przesiedlenia – rzeczy osobistego użytku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Jak należy rozumieć wyrażenie „na pobyt stały”, które zostało zastosowane w art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług...
2. Czy należy je rozumieć jako miejsce stałego zameldowania...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażenie „na pobyt stały’ powinno być rozumiane jako pobyt z zamiarem dłuższego przebywania na terytorium RP.

Tak więc, w opinii Wnioskodawcy, główną rolę odgrywa „zamiar” stałego pobytu obcokrajowca w Polsce, świadczący o tym, iż obcokrajowiec wiąże swoje plany zawodowe lub osobiste na najbliższe lata z przebywaniem w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2007 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, import towarów.

W myśl ogólnej zasady stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 (art. 41 ust. 1 ustawy).

Jednakże ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku import rzeczy osobistego użytku osoby fizycznej przesiedlającej się z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju na pobyt stały, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

1. rzeczy służyły do osobistego użytku tej osobie w miejscu poprzedniego pobytu poza terytorium Wspólnoty, z tym że towary nieprzeznaczone do konsumpcji musiały służyć do takiego użytku przez okres co najmniej 6 miesięcy przed dniem zakończenia pobytu poza terytorium Wspólnoty;
2. rzeczy będą używane na terytorium kraju do takiego samego celu, w jakim były używane poza terytorium Wspólnoty;
3. osoba fizyczna przebywała poza terytorium Wspólnoty nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy poprzedzających zmianę miejsca pobytu;
4. rzeczy te przez 12 miesięcy od dnia zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu nie mogą zostać oddane jako zabezpieczenie, sprzedane, wynajęte, użyczone, wydzierżawione lub w inny sposób odstąpione odpłatnie lub nieodpłatnie bez wcześniejszego poinformowania o tym organu celnego.
   
   

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Spółka w ramach prowadzonej działalności wykonuje usługi w zakresie zgłoszeń celnych dotyczących mienia przesiedlenia - rzeczy osobistego użytku osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie istotnym dla Strony jest sformułowanie pobyt stały - użyte w art. 47 ustawy, budzące wątpliwości organów celnych.

Zgodnie z art. 33 ust. 6 ustawy naczelnik urzędu celnego jest obowiązany do poboru podatku należnego z tytułu importu towarów. A zatem procedury związane z dokumentacją pobytu stałego obcokrajowców dla potrzeb celnych i podatkowych będą wynikały z odrębnych przepisów celnych, do których interpretowania tutejszy organ nie jest uprawniony.

W związku z tym, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia pobyt stały, o którym mowa w cytowanym art. 47 ust.1 ustawy, należy odwołać się do przepisów o ewidencji ludności. Art. 6 ust. 1 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139 poz. 993 ze zm.) stanowi, że pobytem stałym jest zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. W myśl art. 2 tej ustawy, osoba przebywająca na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej jest obowiązana wykonywać obowiązek meldunkowy określony w ustawie.

Jednocześnie organ podatkowy informuje, że zawarte we wniosku drugie pytanie Spółki: „Jakie dokumenty potwierdzają przesiedlenie się obcokrajowca na terytorium RP na pobyt stały...” regulują odrębne przepisy, do których interpretowania tutejszy organ nie jest uprawniony.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.