Postanowienie

Na podstawie art. 14a § 1, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, z 2005 r., poz. 60, z późn. zmian.) w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590) po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczącej odliczenia od dochodu przed opodatkowaniem za 2007 rok wydatków poniesionych w tym roku na cele rehabilitacyjne stwierdzam, że stanowisko przedstawione w tym wniosku nie jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Podatniczka pozostaje osobą niepełnosprawną z orzeczonym umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. W bieżącym 2007 roku zamierza zakupić samochód osobowy, którym będzie dojeżdżać na rehabilitację. Podatniczka korzysta z prywatnych zabiegów (basen, masaże) lecz nie posiada na tą okoliczność żadnego dokumentu potwierdzającego fakt uczęszczania na te zabiegi. Wskazuje, że przedmiotowe zabiegi są niezbędnymi elementami rehabilitacji umożliwiającymi jej normalne funkcjonowanie i pracę.

Według przedstawionego w niniejszej sprawie własnego stanowiska – podatniczka stwierdza, że brak potwierdzenia uczestnictwa w rehabilitacji (skierowanie, potwierdzenie wpłaty) nie pozbawia prawa do ulgi z tytułu dojazdu na rehabilitację własnym samochodem bowiem z przepisów prawa nie wynika obowiązek posiadania takiego potwierdzenia.

Zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, z 2000 r., poz. 176, z późn. zmian.) w brzmieniu obowiązującym w 2007 roku podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Katalog wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, których poniesienie uprawnia do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera przepis art. 26 ust. 7a przywołanej ustawy o podatku dochodowym natomiast zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określono w ust. 7b-7g tego przepisu. W myśl art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne – w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,- zł. Wysokości tych wydatków zgodnie z uregulowaniem art. 26 ust. 7c tej ustawy nie trzeba dokumentować.

Na podstawie art. 26 ust. 7f pkt 2 lit. b) ustawy przez osobę zaliczoną do II grupy inwalidztwa należy rozumieć osobę, w stosunku do której na podstawie odrębnych przepisów orzeczono umiarkowany stopień niepełnosprawności. W przywołanym zatem powyżej stanie prawnym za wydatki na cele rehabilitacyjne z tytułu używania samochodu należy rozumieć wyłącznie różnorodne wydatki związane z jego eksploatacją (np. paliwo, koszty zużycia podzespołów, koszty naprawy). Jednakże przedmiotowa ulga rehabilitacyjna w świetle przytoczonego stanu prawnego przysługuje tylko i wyłącznie w związku z koniecznym dojazdem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne nie zaś na dojazd w innych celach niż wskazuje ustawodawca.

Reasumując, podatnik będący osobą niepełnosprawną chcąc skorzystać z odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem z powyższej ulgi na cele rehabilitacyjne nie ma obowiązku dokumentowania kosztów dojazdów (rachunki, faktury, inne dokumenty) natomiast winien udowodnić – udokumentować fakt rzeczywistego korzystania z niezbędnych dla jego rehabilitacji zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych jak również, że w związku z tymi zabiegami konieczny był przewóz tej osoby do miejsca wykonywania tych zabiegów. Tym samym postanawia się jak w sentencji.