POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko (...)Sp. z o. o. – przedstawione we wniosku z dnia 18.12.2006 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej zastosowania art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług (wyłączenia prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych paliw silnikowych wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy) w odniesieniu do samochodów osobowych prowadzonych do ewidencji środków trwałych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.12.2006 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Pismem z dnia 16.01.2007 r. wezwano Podatnika do usunięcia braków formalnych wniosku. Pismem z dnia 22.01.2007 r. Podatnik odpowiedział na wezwanie.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że Spółka prowadzi między innymi działalność w zakresie sprzedaży samochodów osobowych marki Volvo, na podstawie umowy dealerskiej. Działalność ta jest ujawniona w Dziale 3 Krajowego Rejestru Sądowego z określeniem symbolu PKD oraz rodzaju działalności:

• 50.10 A - sprzedaż hurtowa pojazdów mechanicznych
• 50.10 B - sprzedaż detaliczna pojazdów mechanicznych.

W dniu 03.04.2006 r. Spółka zakupiła samochód osobowy o wartości netto 21.311,48 zł, VAT 4.688,52 zł, brutto 26.000,00 zł, który został przyjęty do ewidencji środków trwałych. Z kwoty VAT 4.688,52 zł w deklaracji VAT-7 za kwiecień 2006 r. został wykazany VAT naliczony od zakupionych środków trwałych w kwocie 2.811,11 zł, to jest 60% kwoty 4.688,52 zł. Ponadto Spółka użytkuje dwa inne samochody osobowe, wprowadzone do ewidencji środków trwałych przed dniem O1.O5.2004 r., to jest przed dniem wejścia w życie „nowej" ustawy o podatku od towarów i usług.

Na tle opisanego stanu faktycznego, Spółka zwraca się z pytaniem, czy w odniesieniu do samochodów osobowych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych ma zastosowanie art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiący, że obniżenia kwoty podatku należnego nie stosuje sie do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy.

Spółka stoi na stanowisku, iż w odniesieniu do samochodów osobowych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych Spółki nie ma zastosowania art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Podatnik wskazuje, iż przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług mówi, że „obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3". Spółka twierdzi, że skoro jednak art. 86 ust. 3 ustawy nie dotyczy podmiotowo podatników prowadzących działalność w zakresie sprzedaży pojazdów mechanicznych, to podatników tych nie dotyczy również art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy. Spółka podnosi, iż w licznych interpretacjach przepisów podatkowych opublikowanych na stronie internetowej Ministerstwa Finansów potwierdza się, że zakaz odliczania podatku od towarów i usług od paliw u wymienionych podatników nie dotyczy paliw nabywanych do samochodów testowych (demonstracyjnych), które korzystają z pełnego odliczenia podatku od towarów i usług. Jednak zgodnie ze stanowiskiem Spółki wyrażonym wyżej, z pełnego odliczenia podatku powinny również korzystać samochody osobowe będące środkami trwałymi, ponieważ nie dotyczy ich art. 86 ust. 3 ustawy, a zatem również paliwa do tych samochodów powinny być wyłączone spod działania art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy.

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, przedstawione przez Spółkę stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3. Przepis art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczy samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, z określonymi wyjątkami określonymi w art. 86 ust. 4 ww. ustawy. Stosownie do art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ww. ustawy, przepis ust. 3 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów).

W opinii tut. organu podatkowego, wyjątek uregulowany w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług nie znajduje zastosowania w przypadku każdego samochodu osobowego (innego pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony) nabywanego przez podmiot prowadzący działalność w zakresie odsprzedaży samochodów (pojazdów), lecz jedynie w tych przypadkach, kiedy nabywany samochód (inny pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony) przeznaczony będzie do dalszej odsprzedaży przez tego podatnika. Przedmiotowa regulacja nie obejmuje zatem przypadków, gdy podatnik prowadzący działalność w zakresie sprzedaży samochodów (pojazdów) nabywa samochód osobowy (pojazd), określony w art. 86 ust. 3 ww. ustawy i wprowadza go do ewidencji środków trwałych, ponieważ przewidywany przez podatnika okres wykorzystywania na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą jest dłuższy niż rok, tym samym ten samochód (pojazd) nie zostaje przeznaczony do odsprzedaży. W konsekwencji, przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy, wyłączający prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, ma zastosowanie w takiej sytuacji.

Wobec powyższego, stanowisko Spółki jest nieprawidłowe, gdyż w przedstawionym stanie faktycznym przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie do samochodów osobowych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych Spółki.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie sporządzenia wniosku.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.