Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Pojęcie towaru zostało zdefiniowane przez ustawodawcę w art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty, które są przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu.

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również opodatkowaną dostawą jest przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie. Zgodnie natomiast z zapisem art. 19 ust. 1 cytowanej ustawy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą wydania towaru. Jest to reguła ogólna określająca moment powstania obowiązku podatkowego, od której ustawodawca zastrzegł szereg wyłączeń. Wymienione zostały one w przepisie art. 19 ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednym z tych wyjątków jest zapis ustępu 10, który stanowi, iż w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wydania.

Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego przedmiotem dokonywanej dostawy jest zajęta w trybie egzekucyjnym nieruchomość. Użyty przez składającego wniosek termin nieruchomość nie został zdefiniowany w ustawie o podatku od towarów i usług i w celu ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego niezbędne jest takie ustalenie zakresu. Pojęcie nieruchomości zostało określone przepisami prawa cywilnego. Nieruchomości dzielą się na gruntowe, budynkowe, lokalowe i wynika to z art. 46 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z dnia 18 maja 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Mając powyższe na uwadze w przypadku dostawy nieruchomości za dostawę należy uznać stanowiącą przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel czynność przeniesienia, mocą postanowienia sądu o przysądzeniu własności nieruchomości będącej przedmiotem egzekucji, na osobę nabywcy ustaloną w postanowieniu o przybiciu – będącym końcowym etapem sprzedaży licytacyjnej, co z kolei stanowi wydanie towaru w rozumieniu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasada ta jednak nie ma zastosowania w przypadku dostaw nieruchomości gruntowych zabudowanych oraz nieruchomości budynkowych i nieruchomości lokalowych. W rozpatrywanym przypadku należy brać pod uwagę fakt, iż zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje na mocy art. 19 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wydania.

W świetle powyższego tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż obowiązek podatkowy z tytułu dostaw nieruchomości powstaje z chwilą wydania towaru jedynie w przypadku dostaw nieruchomości gruntowych niezabudowanych, które są przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast w przypadku dostawy nieruchomości gruntowej zabudowanej oraz nieruchomości budynkowej i nieruchomości lokalowej obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wydania.

Mając na uwadze powyższe tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko wnioskodawcy, iż obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu dostawy przez komornika sądowego w trybie egzekucji nieruchomości powstaje z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności, które to postanowienie przenosi własność nieruchomości zgodnie z art. 999 Kodeksu postępowania cywilnego jest nieprawidłowe.