INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2007 r. (data wpływu 20 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na rzecz członków grupy producentów rolnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2007 r. wpłynął do tut. organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na rzecz członków grupy producentów rolnych, związanych z dochodami wolnymi od podatku (dochodami pochodzącymi ze sprzedaży produktów dla których grupa producentów rolnych została utworzona).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka jest grupą producentów rolnych dla produktów: ozdobne rośliny ogrodnicze, szkółkarstwo roślin sadowniczych, ozdobnych - wpisaną do rejestru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach.

W toku swojej działalności Wnioskodawca dokonuje nakładów inwestycyjnych w środki trwałe członków grupy oraz zakupu środków produkcji w postaci nieukorzenionych sadzonek roślin ozdobnych, maszyn i urządzeń niezbędnych do realizacji procesu produkcyjnego u członków grupy producentów, które następnie przekazuje im nieodpłatnie.

W pierwszym roku podatkowym (obrotowym), który zakończył się 31 grudnia 2006 r. Spółka poniosła stratę. Natomiast w 2007 r. Spółka w kolejnych miesiącach wykazuje dochód do opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym Spółka zadała następujące pytania:

1. Czy zakup środków produkcji - materiału wyjściowego w postaci: nieukorzenionych roślin ozdobnych, maszyn i urządzeń niezbędnych do realizacji procesu produkcyjnego u członków grupy producentów oraz poniesienie nakładów inwestycyjnych w środki trwałe służące do produkcji rolnej będące własnością członków grupy producentów, a następnie ich nieodpłatne przekazanie członkom grupy producentów rolnych, daje Spółce prawo do zastosowania zwolnienia podatkowego wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy użyte w art. 17 ust. 9 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych sformułowanie „przekazanych” jest tożsame z nieodpłatnym przekazaniem...
3. Czy u członków grupy producentów rolnych, którym Spółka nieodpłatnie przekaże środki produkcji powstają jakiekolwiek zobowiązania podatkowe...
4. Czy Spółka od „przekazanych” członkom grupy producentów rolnych środków produkcji powinna odprowadzać podatek od towarów i usług, a jeśli tak to w jakiej wysokości i od jakiej wartości...
5. Czy wydatki na zakupione, a następnie przekazane członkom grupy środki produkcji Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie piąte. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego, drugiego, trzeciego i czwartego zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

Zdaniem Wnioskodawcy, słowo „przekazanie” oznacza nieodpłatne przekazanie środków produkcji. W związku z tym, jeśli Spółka zakupi środki produkcji wymienione w pytaniu pierwszym i nieodpłatnie przekaże je członkom grupy producentów to korzysta ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 49 ustawy.

Ponadto Spółka uważa, że wydatki na zakup środków produkcji, które następnie zostaną przekazane członkom grupy producentów będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c cyt. ustawy nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania, z wyjątkiem nieruchomości - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania,

Natomiast w przepisie art. 7 ust 3 cyt. ustawy uregulowane zostały dla celów podatkowych sytuacje, gdy przy ustalaniu dochodu dla celów podatkowych nie uwzględnia się ściśle wymienionych kategorii przychodów, kosztów lub strat. Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozostający w związku z powołanym powyżej przepisem art. 15 ust. 1 stanowi, że przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku, oraz kosztów uzyskania przychodów związanych z dochodem niepodlegąjącym opodatkowaniu albo wolnym od podatku.

Tak więc, w art. 7 ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy prawodawca odwołuje się do dwóch kategorii dochodów - niepodlegających opodatkowaniu oraz wolnych od podatku. Obie kategorie w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych scharakteryzowane są w dwóch różnych przepisach - dochody niepodlegające opodatkowaniu opisane są w art. 2, natomiast dochody wolne od podatku w art. 17 cyt. ustawy.

Z konstrukcji podatku dochodowego od osób prawnych przyjętej przez ustawodawcę – prawa podatnika do pomniejszania przychodu o koszty jego uzyskania – wynika, że nie uwzględnia się przy ustalaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu kosztów uzyskania przychodu, które zostały wyłączone dla potrzeb określenia dochodu na podstawie ww. przepisu (ust. 3 pkt 3). W rezultacie, ponieważ przy ustalaniu dochodu nie należy uwzględniać określonych w art. 7 ust. 3 pkt 3 cyt. ustawy kategorii przychodów, to tym samym również powstałych przy uzyskiwaniu takich przychodów kosztów nie można ostatecznie rozliczać przy obliczaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu.

Innymi słowy, przepis ten wyklucza z kosztów uzyskania przychodów te wydatki, które związane są z dochodami niepodlegającymi opodatkowaniu lub wolnymi od podatku.

Stosownie zaś do przepisu w art. 17 ust. 1 pkt 49 ustawy z dnia 15 luty 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.), wolne od podatku dochodowego od osób prawnych są dochody grupy producentów rolnych wpisanej do rejestru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 88, poz. 983 ze zm.), pochodzące ze sprzedaży produktów lub grup produktów, dla których grupa została utworzona, wyprodukowanych w gospodarstwach jej członków – w części wydatkowanej na rzecz członków tej grupy w roku podatkowym lub w roku po nim następującym, z zastrzeżeniem ust. 9 i 10.

Za wyżej wymienione w wydatki uznaje się zgodnie z art. 17 ust. 9 cytowanej ustawy wydatki na: zakup środków produkcji (środków obrotowych, np. nawozów mineralnych, pestycydów, kwalifikowanego materiału siewnego - zużywanych lub przetwarzanych w czasie cyklu produkcji) przekazanych członkom grupy producentów rolnych oraz szkolenia członków grupy producentów rolnych.

Konkludując, konsekwencją powyższego uregulowania jest przyjęcie, iż wydatki na rzecz członków grupy producentów rolnych - związane z ww. dochodami wolnymi od podatku, pochodzącymi ze sprzedaży produktów (grup produktów), dla których grupa została utworzona nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. W przeciwnym bowiem wypadku Spółka korzystałaby dwukrotnie z przywileju podatkowego, wbrew wyraźnemu unormowaniu art. 7 ust. 3 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast odnosząc się do ewentualnego nieodpłatnego przekazania środków trwałych (poniesienia nakładów inwestycyjnych w środki trwałe), tj. środków nie związanych z ww. zwolnieniem podatkowym, w kontekście możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych a następnie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów wskazać należy, że z katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, znajdującym się w art. 16 ust. 1 ustawy, do przedmiotowej sytuacji w zakresie nieodpłatnie przekazanych środków trwałych zastosowanie ma wyłączenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c cytowanej ustawy. Zgodnie treścią tego przepisu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania, z wyjątkiem nieruchomości – za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.