Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-808/12-5/PR
z 7 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2012 r. (data wpływu 19 września 2012 r.) uzupełnionym pismami z dnia 24 września 2012 r. (data wpływu 27 września 2012 r.) oraz 20 listopada 2012 r. (data wpływu 23 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości niezabudowanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości niezabudowanej. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 24 września 2012 r. i 20 listopada 2012 r. poprzez wskazanie prawidłowego numeru NIP oraz doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się windykacją i obrotem wierzytelnościami. Umową przelewu wierzytelności z dnia 08.07.2008 r. spółka nabyła wierzytelność względem. Egzekucja skierowana była do dwóch, położonych obok siebie, nieruchomości dłużników znajdujących się w miejscowości X: do nieruchomości zabudowanej dawnym budynkiem masarni i do nieruchomości niezabudowanej. Nieruchomość zabudowana nie sprzedała się i w stosunku do niej egzekucja została umorzona jako bezskuteczna. W stosunku do drugiej nieruchomości, niezabudowanej, spółka, jako wierzyciel egzekwujący i hipoteczny, złożyła wniosek o przejęcie na własność zaliczając swoją wierzytelność na poczet ceny nabycia.

W dniu 09.09.2011 r. Sąd Rejonowy I Wydział Cywilny w sprawie do sygn. akt wydał postanowienie o przysądzeniu wierzycielowi sp. z o.o. z siedzibą, własności nieruchomości o pow. 0,4226 ha, stanowiącej niezabudowaną działkę o numerze geodezyjnym, położonej, mającej urządzoną księgę wieczystą w Sądzie Rejonowym .

W dniu 22.11.2010 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników spółki podjęło uchwałę o jej rozwiązaniu. W związku z trwającą likwidacją spółka sprzedała opisaną wyżej nieruchomość po cenie rynkowej ustalonej w oparciu o ceny transakcji kupna-sprzedaży przesłane Wnioskodawcy przez Urząd Skarbowy . Dla celów notarialnych Spółka uzyskała zaświadczenie o przeznaczeniu w planie zagospodarowania przestrzennego Gminy działki nr, z którego wynika, że w miejscowym planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego uchwalonym Uchwałą działka o nr znajdowała się w jednostce: 26 UR-teren rzemiosła usługowo-produkcyjnego, jednak zgodnie z art. 67 ustawy z dnia 07.07.1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym ww. plan z dniem 01.01.2003 r. jest nieobowiązujący oraz wypis z ewidencji gruntów, w którym nieruchomość stanowiąca działkę 181/3 oznaczona jest jako działka rolna klasy IVa. W oparciu o powyższe dokumenty oraz orzecznictwo NSA Notariusz nie wyraziła zgody na doliczenie do ceny sprzedaży 23% VATu, w związku z czym Wnioskodawca sprzedał ww. nieruchomość ze stawką VAT zwolnioną na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług.

W piśmie z dnia 20 listopada 2012 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Ponadto, wskazał, iż na dzień sprzedaży, w stosunku do nieruchomości o numerze geodezyjnym nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nieruchomość opisaną w pkt 68 wniosku, w związku z brakiem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i oznaczeniem jej w ewidencji gruntów jako rola, należy traktować jako nieruchomość rolną, której sprzedaż podlegać ma zwolnieniu z podatku VAT, zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży nieruchomości opisanej w pkt 68 nie powinna korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT z uwagi na to, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy obowiązującym do 31.12.2002 r. działka nr stanowiła teren rzemiosła usługowo-produkcyjnego, a więc stanowiła teren pod zabudowę. Mimo, iż na dzień sprzedaży dla ww. działki nie było obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, a w ewidencji gruntu ww. działka oznaczona jest jako rola, zdaniem Wnioskodawcy nabywca nieruchomości będzie mógł otrzymać decyzję o warunkach zabudowy, jeśli tylko o taką wystąpi.

Wnioskodawca oświadcza, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 ustawy.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczeniu usług zostały określone, między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy.

W myśl przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Wyżej wymieniony art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy przewiduje zwolnienie od podatku dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z przytoczonego wyżej przepisu jednoznacznie wynika, że kluczowym elementem pozwalającym stwierdzić, czy dostawa nieruchomości niezabudowanych może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT jest określenie przeznaczenia gruntu. Powołany przepis wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Jednakże na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do treści art. 4 ust. 1 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 4 ust. 2 cyt. ustawy).

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym, tj. w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W przypadku natomiast braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla sklasyfikowania gruntów wiążące są zapisy w ewidencji gruntów i budynków. Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.), podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Zajmuje się windykacją i obrotem wierzytelnościami. Umową przelewu wierzytelności z dnia 08.07.2008 r. Spółka nabyła wierzytelność. Egzekucja skierowana była do dwóch, położonych obok siebie, nieruchomości dłużników: do nieruchomości zabudowanej dawnym budynkiem masarni i do nieruchomości niezabudowanej. Nieruchomość zabudowana nie sprzedała się i w stosunku do niej egzekucja została umorzona jako bezskuteczna. W stosunku do drugiej nieruchomości, niezabudowanej, Spółka, jako wierzyciel egzekwujący i hipoteczny, złożyła wniosek o przejęcie na własność zaliczając swoją wierzytelność na poczet ceny nabycia. W dniu 09.09.2011 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie o przysądzeniu wierzycielowi własności nieruchomości o pow. 0,4226 ha, stanowiącej niezabudowaną działkę.

W dniu 22.11.2010 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło uchwałę o jej rozwiązaniu. W związku z trwającą likwidacją Spółka sprzedała opisaną wyżej nieruchomość. Spółka uzyskała zaświadczenie o przeznaczeniu w planie zagospodarowania przestrzennego Gminy działki nr, z którego wynika, że w miejscowym planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego działka znajdowała się w jednostce: 26 UR-teren rzemiosła usługowo-produkcyjnego, jednak zgodnie z art. 67 ustawy z dnia 07.07.1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym ww. plan z dniem 01.01.2003 r. jest nieobowiązujący oraz wypis z ewidencji gruntów, w którym nieruchomość stanowiąca działkę 181/3 oznaczona jest jako działka rolna klasy IVa. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż na dzień sprzedaży, w stosunku do nieruchomości nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, iż skoro dla działki o numerze geodezyjnym brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy oraz o ile wskazane przez Wnioskodawcę przeznaczenie gruntu odzwierciedla jednoznacznie zapis w ewidencji gruntów, a mianowicie jest to grunt rolny, to dostawa tej działki korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Reasumując, dostawa nieruchomości niezabudowanej oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka rolna, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Należy nadmienić, iż skoro na dzień sprzedaży nie było wydanej decyzji o warunkach zabudowy, to dla istoty sprawy nie ma znaczenia, iż taka decyzja mogłaby być wydana, jeżeli Wnioskodawca by o nią wystąpił.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.