INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2007r. (data wpływu 28 września 2007 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie określenia siedziby podatnika dla celów podatkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2007r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku został przestawiony następujący stan faktyczny.

Bank wykonując funkcję płatnika w odniesieniu do pożytków objętych zakresem obowiązku poboru podatku zryczałtowanego, zgodnie z art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 oraz art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dokonuje wypłaty środków na rzecz podmiotu mającego siedzibę w Portugalii. Klient na rzecz, którego następuje wypłata poinformował Bank, iż nie ma możliwości dostarczenia certyfikatu rezydencji w postaci oryginału papierowego dokumentu ze względu na fakt, iż w praktyce portugalskich organów podatkowych ich wydawanie zostało zastąpione udostępnieniem dokumentu w wersji elektronicznej na oficjalnej stronie www.e-financas.gov.pt gdzie po wybraniu opcji ”Validaco Doc.” oraz podaniu dwóch numerów niezbędnych do identyfikacji certyfikatu, tzn. numeru identyfikacyjnego podatnika oraz kodu autoryzacyjnego, istnieje możliwość pobrania pliku z certyfikatem bądź jego wydruku. Zgodnie z informacją uzyskaną od klienta nowa, elektroniczna wersja dokumentu jest jedyną dostępną dla celów podatkowych na rynkach światowych i nie ma on innej możliwości uzyskania potwierdzenia swojej rezydencji podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy potwierdzenie w opisanej formie miejsca siedziby klienta może być przez bank uznane za wystarczające dla zastosowania względem wypłacanych przychodów postanowień z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Portugalską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Lizbonie z dnia 9 maja 1995r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 48, poz. 304).

Zdaniem wnioskodawcy art. 4a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych definiuje certyfikat rezydencji jako „zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika”. W ocenie banku w kontekście literalnego brzmienia powołanej regulacji nie ma podstaw dla uznania, iż za certyfikat rezydencji w znaczeniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych uznać można wyłącznie oryginalny dokument wystawiony w wersji papierowej. Ze względu na kontekst międzynarodowy wspomnianej regulacji oraz brak jednolitej praktyki w omawianym zakresie nie ma też żadnych podstaw do odpowiedniego odnoszenia do pojęcia „zaświadczenie”, którym posłużył się ustawodawca jego rozumienia ukształtowanego na gruncie obwiązujących polskie organy podatkowe przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

W powyższym kontekście w ocenie banku skoro portugalski organ podatkowy dokonał w zgodzie z obowiązującymi w tym kraju przepisami potwierdzenia miejsca siedziby klienta na terytorium Portugalii (zaświadczył o tym dla celów podatkowych) udostępniając (wydając) informację o tym fakcie wszystkim zainteresowanym podmiotom na powszechnie dostępnej stronie internetowej, powyższe działania uznać należy za wypełniające dyspozycję art. 4a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji bank po otrzymaniu od klienta wersji elektronicznej certyfikatu oraz potwierdzeniu jego autentyczności na stronie internetowej portugalskiego organu i wydrukowaniu certyfikatu dla celów dowodowych, jest jako płatnik uprawniony i zobowiązany do zastosowania postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przy określaniu zasad opodatkowania przekazywanego klientowi świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4a pkt 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) certyfikat rezydencji oznacza zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika. Miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych, należy rozumieć jako państwo, w którym dana osoba (prawna bądź fizyczna) jest traktowana jako podatnik podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tzn. jest opodatkowana z każdego źródła dochodu wskazanego przez to państwo, niezależnie od źródła pochodzenia tego dochodu.

Stosownie do art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo nie pobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

A zatem certyfikat rezydencji, o którym mowa w ww. artykule winien spełniać dwa warunki:

1. z treści takiego dokumentu musi jednoznacznie wynikać, iż wymieniona w nim osoba ma siedzibę dla celów podatkowych na terytorium danego kraju,



2. zaświadczenie takie musi zostać wystawione przez właściwy organ administracji podatkowej.

Przedstawienie certyfikatu leży zarówno w interesie podatnika, jak i płatnika, jednak konsekwencje podatkowe nie przedstawienia certyfikatu ponosić będzie płatnik, jeśli nie pobierze podatku lub pobierze go w niższej wysokości, kierując się uregulowaniem umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania. Dlatego płatnik, na którym spoczywa obowiązek potrącenia podatku od dochodu osiąganego przez nie rezydenta w prawidłowej wysokości, powinien żądać od podatnika dokumentu oryginalnego.

W myśl art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem, a na mocy art. 194 § 1 tej samej ustawy dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Dodatkowo obcojęzyczne dokumenty, bez ich urzędowego przetłumaczenia na język polski, zgodnie z art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, nie mogą zostać uznane za dowód w sprawie, gdyż posługiwanie się nimi w postępowaniu prowadzonym przez organ administracji publicznej jest sprzeczne z prawem.

Ze stanu faktycznego przytoczonego we wniosku wynika, iż Bank nie będzie posiadał oryginału papierowego dokumentu potwierdzającego miejsce siedziby klienta w Portugalii tylko wersję elektroniczną na oficjalnej stronie, gdzie po wybraniu numeru identyfikacyjnego podatnika oraz kodu autoryzacyjnego istnieje możliwość pobrania pliku z certyfikatem bądź jego wydruku, ponieważ przepisy podatkowe Portugalii nie przewidują innej formy zaświadczenia potwierdzającego miejsce siedziby podatnika. Tym samym, skoro przepisy podatkowe Portugalii zakładają zastąpienie oryginału papierowego certyfikatu rezydencji jego elektroniczną wersją dostępną na oficjalnie dostępnej stronie (www.e-finance.gov.pl), należy uznać, że w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i Ordynacji podatkowej forma ta będzie wystarczająca dla celów udowodnienia miejsca zamieszkania lub siedziby podatnika.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10,09-402 Płock.