POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków – Podgórze działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2007 r. w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 29.06.2007 r. w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko jest n i e p r a w i d ł o w e.

UZASADNIENIE

Po analizie stanu faktycznego tut. organ uznał, że podatnik jest uprawniony do złożenia wniosku o wydanie interpretacji, a w sprawie tej nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z wniosku wynika, że w 2007 r. firma zajmująca się projektowaniem graficznym i wzorniczym kupiła 3 oprogramowania do projektowania graficznego, które będą wykorzystywane w zakresie ograniczonym na własne potrzeby, dłużej niż rok. Wartość netto każdego z trzech zakupionych programów przewyższa kwotę 3.500,- zł. Spółka nie nabyła autorskich praw do programów – brak umowy przeniesienia, a także – zdaniem podatnika - nie nabyła licencji na używanie programów, lecz wynikające z tej umowy prawo korzystania z oprogramowania. Podatnik nie może bowiem powielać tych programów, ich rozpowszechniać ani modyfikować. Firma może jedynie skopiować programy na twardy dysk i sporządzać kopie zapasowe w celu umożliwienia prawidłowego korzystania w ramach własnego użytku.

Pytanie podatnika dotyczy możliwości jednorazowego zaliczenia wydatków na zakup oprogramowań do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem spółki do wartości niematerialnych i prawnych nie mogą być zaliczone te programy komputerowe wykorzystywane w działalności gospodarczej dłużej niż przez jeden rok, których nabyciu nie towarzyszy przeniesienie autorskich praw majątkowych do takich programów lub udzielenie licencji na korzystanie z nich. Ponadto, jeżeli w umowie sprzedaży tego wyraźnie nie zaznaczono, sprzedaż egzemplarza utworu nie powoduje przejścia na nabywcę autorskich praw majątkowych do dobra materialnego. Podatnik stoi na stanowisku, że koszt nabycia programu komputerowego w takim przypadku, bez względu na jego wartość, zalicza się bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:
(...)
4) autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5) licencje,
(...)
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok , wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) stanowi w art. 1 ust. 1, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe) (art. 1 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Stosownie do art. 52 ust. 1 w/w ustawy jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu. Zgodnie z art. 65 w braku wyraźnego postanowienia o przeniesieniu prawa, uważa się, że twórca udzielił licencji.

Z powyższych zapisów wynika, że twórca programu komputerowego może przenieść na inny podmiot prawa autorskie do tego programu, co powinno wyraźnie wynikać z zawartej umowy, a jeżeli brak jest takich zapisów - udziela nabywcy jedynie licencji do programu, czyli upoważnienia do korzystania z programu w określonym zakresie, miejscu i czasie. Podatnik - jak wynika z wniosku - w istocie nabył zatem prawa do korzystania z oprogramowania, które powinien zaliczyć na podstawie w/w art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do wartości niematerialnych i prawnych. Kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z art. 16m tej ustawy.

Stanowisko podatnika należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków – Podgórze w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia (art. 236 Ordynacji podatkowej).