INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2007 r. (data wpływu 16 października 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 08.11.2007 r. (data wpływu 12.11.2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego użyczenia samochodów osobowych wykorzystywanych do realizacji umów akwizycji i pośrednictwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego użyczenia samochodów osobowych wykorzystywanych do realizacji umów akwizycji i pośrednictwa.

Przedmiotowy wniosek został na wezwanie uzupełniony pismem złożonym w dniu 8 listopada 2007 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia jest czynnym podatnikiem podatku VAT produkującym wyroby cukiernicze. W celu zwiększenia sprzedaży zawarte zostały umowy akwizycji i pośrednictwa z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą. Na podstawie tych umów przedstawiciele działają w imieniu i na rzecz wnioskodawcy, a ich wynagrodzeniem jest stały miesięczny ryczałt oraz procentowa prowizja od wielkości osiągniętego obrotu przez danego przedstawiciela do wytypowanych hurtowni. Do realizacji umowy wnioskodawca udostępnia samochody osobowe będące jego własnością na podstawie odpłatnego i nieodpłatnego używania, w każdym przypadku bez przeniesienia prawa rozporządzania jak właściciel. Nieodpłatne umowy użyczenia samochodów zawierają zastrzeżenie, że mogą służyć używającemu tylko i wyłącznie do realizacji celów w zawartej umowie akwizycji. Koszty napraw, ubezpieczenia i paliwa obciążają wnioskodawcę. Umowy odpłatne są standardowymi umowami dzierżawy samochodu opodatkowanymi podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku nieodpłatnego użyczenia samochodów do realizacji umów akwizycji wartość tej nieodpłatnej usługi podlega opodatkowaniu VAT...

Zdaniem wnioskodawcy samochody zostały przekazane wyłącznie do używania zgodnie z umową akwizycji, bez przeniesienia na używającego prawa do rozporządzania jak właściciel. W związku z tym, zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wydanie rzeczy bez przeniesienia praw rozporządzania nimi jest świadczeniem usług. Usługa nieodpłatnego przekazania samochodu do używania w tym przypadku ma związek z prowadzeniem działalności Spółdzielni, więc zgodnie z treścią art. 8 ust. 2 ww. ustawy usługa taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy, regulujących zasady używania rzeczy. Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Przedmiotem użyczenia mogą być tylko rzeczy, a więc przedmioty materialne (art. 45 Kodeksu cywilnego). Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność.

Zasadą jest, że podatkowi od towarów i usług podlegają czynności o charakterze odpłatnym - odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”). Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,



2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatników przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części (art. 7 ust. 2 ustawy).

Usługi świadczone nieodpłatnie, co do zasady, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednakże istnieją wyjątki od tej zasady, zgodnie z którymi opodatkowaniu podlega również świadczenie usług nie mających charakteru odpłatnego i jest zrównane w zakresie opodatkowania z odpłatnym świadczeniem usług.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy nieodpłatne świadczenie usług nie będące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Oddanie towaru do użyczenia może być więc zrównane z odpłatnym świadczeniem usług, jeżeli nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tego towaru w całości lub w części.

W rozpatrywanym wniosku Spółdzielnia zawarła umowy użyczenia dotyczące bezpłatnego korzystania przez przedstawicieli z samochodów osobowych będących własnością tej Spółdzielni. W celu ustalenia zasad opodatkowania tej czynności podatkiem od towarów i usług niezbędne jest stwierdzenie, czy zachodzą przesłanki, o których mowa w powołanym powyżej art. 8 ust. 2 ustawy, a więc czy zawarcie konkretnej umowy jest związane z przedmiotem działalności wnioskodawcy, oraz czy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towaru związanego z tą czynnością, w całości lub w części.

Z analizy stanu faktycznego jasno wynika, że umowy nieodpłatnego użyczenia samochodów osobowych zawarte z przedstawicielami Spółdzielni związane są z prowadzeniem przedsiębiorstwa, zatem przesłanka art. 8 ust. 2 ustawy nie została spełniona. W związku z tym użyczenie samochodów nie może być zrównane z odpłatnym świadczeniem usług. Dlatego też czynności nieodpłatnego użyczenia samochodów osobowych nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.