POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko (...)S.A. – przedstawione we wniosku z dnia 23.03.2006 r., który wpłynął do tut. Urzędu w dniu 29.03.2006 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej nieuznania za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, z prawem zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0%, transakcji zbycia uszkodzonego pojazdu dokonanej na terytorium jednego z krajów Unii Europejskiej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29.03.2006 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Pismem z dnia 20.04.2006 r. wezwano podatnika do usunięcia braków formalnych wniosku. Braki formalne zostały usunięte w dniu 04.05.2006 r. (data stempla pocztowego 28.04.2006 r.).
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera umowy leasingu, których przedmiotem są m. in. pojazdy samochodowe. W przypadku, gdy użytkowany przez leasingobiorcę pojazd ulega zniszczeniu poza granicami kraju, pojawia się sytuacja, w której, w wyniku przeprowadzonego przez ubezpieczyciela postępowania likwidacji szkody, Spółka dokonuje sprzedaży wraka na terenie jednego z krajów Unii Europejskiej. Nabywcą jest w takim przypadku podatnik posiadający właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy.
Na tle opisanego stanu faktycznego, Spółka zwraca się z pytaniem, czy transakcja zbycia uszkodzonego pojazdu dokonana na terytorium jednego z krajów Unii Europejskiej, przeprowadzona w wyżej wskazanych okolicznościach, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, uprawniającą do zastosowania stawki 0%.
Podatnik wskazuje, iż zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), przez wewnątrzwspólnotową dostawę rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Spółka stoi na stanowisku, iż w przypadku będącym przedmiotem niniejszego wniosku, spełniony jest warunek wskazany w art. 13 ust. 2 ww. ustawy. Podkreśla również, iż w wyżej przedstawionym przypadku Spółka nie dokonała wywozu towarów, a jedynie leasingobiorca, użytkujący na podstawie umowy przedmiot leasingu, przemieścił pojazd poza granice kraju. Przemieszczenie to nie miało na celu zbycia przedmiotu leasingu przez leasingodawcę. Przyczyną transakcji zbycia był wyłącznie nieprzewidziany wypadek komunikacyjny, w wyniku którego samochód uległ zniszczeniu i Spółka jako właściciel pojazdu dokonała jego zbycia na rzecz podatnika innego kraju Wspólnoty. Spółka nadmienia również, iż posiada wszelkie dowody świadczące o tym, iż pojazd będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium Polski i dostarczony do nabywcy na terytorium innego państwa Wspólnoty i jest w posiadaniu wszelkich dokumentów, które umożliwiałyby opodatkowanie takiej dostawy obniżoną stawka 0%, jednak – w ocenie Spółki – nie zachodzą przesłanki do uznania, iż taka transakcja spełnia warunki wskazane w powołanym art. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem Spółki w tej sprawie istotny jest przepis art. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, który jednoznacznie definiuje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów jako „wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7”. Tymczasem w przedstawionej sytuacji zbycie własności Spółki tj. wraka samochodowego nie było poprzedzone celowym przemieszczeniem pojazdu. Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż w przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki do przyjęcia, iż opisana transakcja spełnia kryteria do uznania jej za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W opinii Spółki, transakcja zbycia uszkodzonego pojazdu dokonana na terytorium jednego z krajów Unii Europejskiej, przeprowadzona w opisanych okolicznościach, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, przedstawione przez Spółkę stanowisko w sprawie jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:
1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2) eksport towarów,
3) import towarów,
4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
W myśl art. 13 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.
Z uwagi na powyższe, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, muszą zaistnieć następujące okoliczności:
1) towary zostają wywiezione z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego,
2) wywóz następuje w wyniku dokonania dostawy towarów.
Przez wywóz należy rozumieć faktyczne przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Nie jest wywozem przeniesienie prawa do rozporządzania towarami znajdującymi się w innym państwie członkowskim na podmiot z tego państwa – wówczas towar nie jest przemieszczany. Dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów. Niezbędnym warunkiem jest również to, aby wywóz następował w wyniku dokonania dostawy towarów. Czynności uznane za dostawę towarów określa art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Każdy rodzaj dostawy, w tym także czynności zrównanej z dostawą, w wykonaniu której następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W przedstawionym stanie faktycznym, wywóz towarów (przemieszczenie samochodów będących przedmiotem leasingu przez leasingobiorców) nie nastąpił w wyniku dokonania ich dostawy, lecz poprzedził czynność dokonania dostawy. Ponadto, jak wskazuje Podatnik, przemieszczenie nie miało na celu zbycia towaru (samochodów), a przyczyną transakcji sprzedaży był wyłącznie nieprzewidziany wypadek komunikacyjny. Wobec tego należy uznać, iż w opisanej sytuacji nie zachodzą przesłanki do uznania przedmiotowej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, opisana transakcja nie stanowi również odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem dostawy towarów jest – w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. Z uwagi na fakt, iż w momencie sprzedaży samochody znajdują się poza terytorium kraju, ich dostawa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie sporządzenia wniosku.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.