Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz art. 22 ust. 1, art. 23 ust. pkt 23 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) – po rozpatrzeniu wniosku strony z dnia 26-06-2007r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, a mianowicie: czy zakup cukierków, batoników, kredek itp. można uznać za typowy zakup kosztowy?

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanawia uznać stanowisko podatnika za nieprawidłowe

W dniu 26-06-2007r. do tut. organu podatkowego wpłynął wniosek pani M. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku: Pani M. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu obuwiem dziecięcym. Głównym odbiorcą są dzieci w wieku do 10 lat. Ponieważ dzieci są niecierpliwe, a dobór obuwia wymaga pewnego czasu to, aby zyskać czas na dobry dobór butów Podatniczka dokonuje zakupu różnego rodzaju cukierków, lizaków, baloników itp.

Stanowisko Podatnika: Podatniczka uważa, iż w/w zakupy może bezpośrednio zaliczyć w koszty działalności. Zakup tych rzeczy traktuje jak zakup wygodnego krzesełka, dekoracji po to by stworzyć odpowiednie dla potrzeb małego dziecka otoczenie, co z kolei przekłada się na odpowiedni poziom sprzedaży.

Dokonując oceny prawnej przedstawionego stanowiska Podatnika Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego w piśmie wyjaśnia, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powołanego przepisu kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które jednocześnie nie zostały wymienione w katalogu wyłączeń w art. 23 ww. ustawy. Zatem aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, między nim, a spodziewanym przychodem musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że jego poniesienie ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Obowiązek wykazania takiego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, które zawiera art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Zapis w szczególności oznacza, że nie jest to katalog zamknięty, a tylko przykładowo wymieniono niektóre wydatki związane z reprezentacją firmy.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia reprezentacji, nie określają też rodzaju wydatków, które mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów związanych z reprezentacją. Z uwagi na brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja”, należy stosować wykładnię językową. Według słownika języka polskiego (PWN, W-wa 1981r.) pojęcie „reprezentacja” oznacza okazałość, wytworność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną. W praktyce podatkowej utrwalił się pogląd, iż reprezentacją są działania polegające na oficjalnych kontaktach handlowych z innymi podmiotami, podczas których przyjmuje się delegacje lub kontrahentów, uczestniczy w przyjęciach związanych z pobytem delegacji lub kontrahentów. Są to, więc działania, które mają na celu zaprezentowanie firmy w sposób jak najbardziej pozytywny dla obecnych i przyszłych klientów. Według definicji utrwalonej w orzecznictwie - reprezentacja, to wszelkie działania polegające na stwarzaniu i utrwalaniu dobrego wizerunku firmy np. wystrój firmy, logo. W związku z powyższym, do wydatków poniesionych na reprezentację zalicza się m.in. koszty związane z:

• przyjmowaniem i utrzymywaniem delegacji i kontrahentów zagranicznych oraz koszty uczestnictwa gospodarzy (przedstawicieli podatnika) w przyjęciach i imprezach organizowanych na rzecz tych delegacji lub kontrahentów,
• poczęstunkiem gości podatnika,
• zakupem kwiatów w celu wręczenia ich gościom,
• zakupem kawy, herbaty, alkoholu w celu podejmowania kontrahentów,
• zakupem upominków.

Jak już wcześniej wspomniano - w określeniu reprezentacja mieści się takie działanie podatnika, które ma na celu stworzenie i utrwalenie właściwego wizerunku firmy. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego towarów, produktów lub usług. Czyli reprezentacja ma za zadanie promocję gospodarczą danego podmiotu poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy, dbałość o klienta oraz ułatwienie zawarcia umowy lub kontraktu, czy w przypadku opisanym przez Podatniczkę - trafny wybór obuwia, co z kolei przekłada się na wielkość uzyskanego przychodu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wydatki na zakup artykułów takich jak: cukierki batoniki, lizaki oraz kredki jako koszty poniesione na reprezentację, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym uwzględniając okoliczności przedstawione w zapytaniu oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanowił orzec jak w sentencji.