INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 16.10.2007 r. (data wpływu 18.10.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki jawnej wydatków z tytułu usług świadczonych przez jednego z jej wspólników w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.10.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki jawnej wydatków z tytułu usług świadczonych przez jednego z jej wspólników w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej. Oprócz tego prowadzi działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności spółki jest świadczenie usług montażowych oraz sprzedaż mebli i drzwi. W ramach indywidualnie prowadzonej działalności wnioskodawca wykonuje usługi projektowe, marketingowe, pośrednictwa handlowego i doradztwa. Wnioskodawca chciałby wykonywać ww. usługi na rzecz spółki jawnej, której jest współwłaścicielem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione w ramach działalności prowadzonej w spółce, na zakup usług w indywidualnej firmie wnioskodawcy, będą stanowiły u wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu z działalności prowadzonej w spółce ...

Zdaniem wnioskodawcy wydatki określone w pytaniu będą stanowiły koszt uzyskania przychodu, ponieważ są poniesione w celu osiągnięcia przychodu.

W myśl art. 22 ust. 1 updof kosztami uzyskania z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 pdof.

Wydatki poniesione na zakup usługi są niewątpliwie ponoszone w celu uzyskania przychodu z działalności prowadzonej w spółce.

W przekonaniu wnioskodawcy zastosowania nie znajduje art. 23 ust. 1 pkt 10 pdof zgodnie z którym nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodu wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci wspólników.

Wnioskodawca wykonywałby usługę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem sprzedaż usługi musiałby dokumentować fakturą VAT.

Faktura jest dokumentem świadczącym o nabyciu i stanowi udokumentowanie dla zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca podsumowując swoje stanowisko stwierdził, iż zakup usługi w jego działalności gospodarczej stanowiłby dla niego koszt uzyskania przychodu w ramach prowadzonej spółki jawnej, a jego interpretacja jest zgodna z ostatnimi interpretacjami prawa podatkowego urzędów skarbowych, których sygnatury podał:

II UPBIA/1/415-19/12A/12/07/BB z 2007-03-20

US.28.III/415-10/MW/06 z 2007-03-06 Urząd Skarbowy w Sochaczewie

PB/ODP/415-142/06/RC z 2007-03-05 Urząd Skarbowy w Wejherowie

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do zapisu art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

W opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym ww. przepis nie będzie miał jednak zastosowania. Wykonywanie usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie jest pracą własną w rozumieniu powołanego przepisu.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest postanowień nadających spółce jawnej podmiotowość podatkową, zgodnie z art. 1 powołanej ustawy podatnikami są tylko osoby fizyczne. Art. 8 ust. 1 tej ustawy precyzuje, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Stosownie do treści ust. 2 ww. przepisu zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.
   
   

Poprzez analogię do zapisu art. 5a pkt 3) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy w analizowanym przypadku odwołać się treści Kodeksu cywilnego. W myśl art. 431 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 z późn. zm.) przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową. W świetle powołanej definicji przedsiębiorcą może być zarówno osoba fizyczna, jak i spółka jawna.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym mamy więc do czynienia z dwoma przedsiębiorcami.

W tym stanie rzeczy wartość usługi świadczonej przez wnioskodawcę jako przedsiębiorcę na rzecz innego przedsiębiorcy – spółki jawnej będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu dla każdego ze wspólników tej spółki zgodnie z ww. regułami.

Należy przy tym mieć na względzie treść art. 25 ust. 1 w związku z treścią art. 25 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w myśl którego jeżeli podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów, to jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.