INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wojskowego Biura Emerytalnego przedstawione we wniosku z dnia 04 września 2007r. (data wpływu do tut. Biura – 07 września 2007r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dopłat do wypoczynku otrzymywanych przez emerytów i rencistów wojskowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 września 2007r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dopłat do wypoczynku otrzymywanych przez emerytów i rencistów wojskowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wypłaca na podstawie przepisu art. 27 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (t.j. z 2004r. Dz. U. Nr 8, poz. 66 ze zm.) emeryturę wojskową, rentę wojskową inwalidzką i rentę rodzinną. Od powyższych świadczeń jest pobierany podatek na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie na podstawie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej w sprawie funduszu socjalnego dla emerytów (Dz. U. z 2005r. Nr 216, poz. 1892) wojskowy organ emerytalny dokonuje dopłat do wypoczynku w wojskowych domach (zespołach) wypoczynkowych. Organ emerytalny wystawia dla świadczeniobiorcy korzystającego z tego świadczenia (dopłaty) PIT – 8C za rok, w którym przekazano dopłatę na rachunek wojskowego domu (zespołu) wypoczynkowego, co skutkuje obowiązkiem zapłaty od tego świadczenia podatku dochodowego od osób fizycznych w danym roku zgodnie z brzmieniem art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istnieje wątpliwość, czy w tym wypadku należy stosować uregulowanie określone w art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. czy świadczenie to winno być opodatkowane podatkiem zryczałtowanym w wysokości 10%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku dopłat do wypoczynku w wojskowych domach wypoczynkowych otrzymywanych przez emerytów i rencistów wojskowych należy stosować art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też art. 30 ust. 1 pkt 4 tejże ustawy...

Wnioskodawca uważa, iż opodatkowanie tego świadczenia winno być określone zgodnie z brzmieniem art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych według skali podatkowej obowiązującej w danym roku podatkowym, a nie podatkiem ryczałtowym według art. 30 ust. 1 pkt 4 tej ustawy. Powyższe stanowisko uzasadnione jest faktem, że Wojskowe Biuro Emerytalne jest organem właściwym w sprawach wypłaty świadczeń emerytalnych i rentowych dla byłych żołnierzy zawodowych i nigdy nie było zakładem pracy w stosunku do swoich świadczeniobiorców. Nadto przyznanie świadczeniobiorcy dopłaty do wypoczynku powoduje, że dopłata ta jest przekazywana na rachunek bankowy wojskowego domu (zespołu) wypoczynkowego. Taki sposób realizacji dopłaty uniemożliwia zastosowanie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ze względu na brak wypłaty tego świadczenia do rąk świadczeniobiorcy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz.176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004r. Nr 8, poz. 66 ze zm.) osobom pobierającym emeryturę, rentę inwalidzką lub rentę rodzinną przysługuje prawo do świadczeń socjalnych.Organem właściwym w sprawach tworzenia funduszu socjalnego oraz przyznawania świadczeń socjalnych jest wojskowy organ emerytalny (art. 27 ust. 3 ww. ustawy).Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 października 2005r. w sprawie funduszu socjalnego dla emerytów i rencistów wojskowych (Dz. U. z 2005r. Nr 216, poz. 1829) świadczeniobiorca może korzystać ze świadczeń socjalnych, tj. m.in. z dopłaty do kosztów wypoczynku w wojskowych domach (zespołach) wypoczynkowych - zakładach budżetowych.Przy czym świadczeniobiorcą, w myśl § 2 pkt 3 ww. rozporządzenia, jest osoba pobierająca emeryturę wojskową, wojskową rentę inwalidzką albo wojskową rentę rodzinną.Z treści przepisu § 6 ww. rozporządzenia wynika, iż świadczenia socjalne przyznaje wojskowy organ emerytalny, który wypłaca świadczeniobiorcy świadczenia pieniężne z zaopatrzenia emerytalnego, na wniosek świadczeniobiorcy lub organizacji społecznej albo z urzędu na podstawie danych zawartych w aktach emerytalnych. Pomimo, iż świadczenia socjalne przyznaje Wojskowe Biuro Emerytalne, które nie jest w znaczeniu ścisłym byłym zakładem pracy, to istnieje związek otrzymanego świadczenia z faktem, że emeryt, rencista był uprzednio żołnierzem zawodowym, a więc otrzymane świadczenie nastąpiło w związku z łączącym go z poprzednim zakładem pracy stosunkiem służbowym.

Wobec powyższego dopłata do wypoczynku w wojskowych domach (zespołach wypoczynkowych) stanowi świadczenie, od którego pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.Przepis art. 30 ust. 1 pkt 4 tej ustawy stanowi, iż od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochodów (przychodów) z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10% należności. Z treści powołanego wyżej przepisu wynika, że świadczenia otrzymywane przez emerytów i rencistów nie odnoszą się wyłącznie do świadczeń, jakie emeryci i renciści otrzymują od swoich byłych pracodawców. Dotyczą one bowiem wszystkich świadczeń otrzymywanych w związku z uprzednio łączącym emeryta, rencistę stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracą nakładczą i spółdzielczym stosunkiem pracy.Zastosowanie ww. przepisu nie jest zatem uzależnione od tego, czy udzielającym świadczenie jest podmiot będący byłym zakładem pracy świadczeniobiorcy, czy też inny podmiot. Ważne jest, aby otrzymującym świadczenia była osoba, która posiada status emeryta lub rencisty oraz aby udzielone świadczenie wynikało z uprzednio łączącego ich stosunku pracy, stosunku służbowego (stosunków pokrewnych).

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4, 4a, 5 i 13 oraz art. 30a ust. 1. Na zasadach określonych w art. 42 ust. 1 i 1a ww. ustawy płatnicy przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, natomiast w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy ci są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT – 8AR).

W świetle powyższych przepisów, należy stwierdzić, iż wnioskodawca dokonując emerytom i rencistom wojskowym dopłat do wypoczynku w wojskowych domach (zespołach) jako płatnik zobowiązany jest do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 10% przyznanego świadczenia (przy uwzględnieniu treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wpływu na powyższe nie ma fakt przekazywania ww. dopłaty do wypoczynku na rachunek bankowy wojskowego domu (zespołu) wypoczynkowego, a nie do rąk świadczeniobiorcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.