INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2012r. (data wpływu 19 czerwca 2012r.) uzupełnionym pismem w dniu 24 września 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury wewnętrznej i ujęcia jej w deklaracji dla podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury wewnętrznej i ujęcia jej w deklaracji dla podatku od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem w dniu 24 września 2012r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 12 września 2012r. znak: IBPP2/443-601/12/KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca zgodnie z umową wykonuje na rzecz konsorcjum P i C Rumunia (firma nie ma siedziby w Polsce) zadanie „(…)”. Na budowę fundamentów beton dostarcza Wnioskodawcy firma C, co jest potwierdzone fakturami w kwocie netto z powołaniem na art. 17 ust. l pkt 5 ustawy o VAT, a następnie faktury te są kompensowane z fakturami sprzedaży Wnioskodawcy dla firmy C. Zapłaty za te faktury w imieniu firmy C realizuje P (zapis w umowie wykonania zadania). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca dokonując zakupu materiałów budowlanych od dostawcy, który nie ma siedziby w Polsce i wystawia fakturę wewnętrzną - w pozycji 41 deklaracji VAT wykazuje podstawę opodatkowania, a w pozycji 42 deklaracji wykazuje wyliczony podatek należny. W związku z tym, że zakup jest związany ze sprzedażą opodatkowaną w pozycji 51 deklaracji wykazuje podstawę opodatkowania, a wyliczony podatek naliczony w pozycji 52.

W dniu 24 września 2012r. Wnioskodawca uzupełnił zaistniały stan faktyczny następująco:

Firma C nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju tj. Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy rozliczenie Wnioskodawcy dotyczące podatku VAT należnego i naliczonego z tytułu zakupu materiałów budowlanych od firmy, która nie ma siedziby w Polsce na podstawie faktury wewnętrznej wystawionej jednorazowo w miesiącu w którym zdarzenie to miało miejsce jest prawidłowe...

Zdaniem Wnioskodawcy, jako czynny podatnik podatku VAT Wnioskodawca jest zobowiązany do wykazania wszelkich zdarzeń gospodarczych, które stanowią podstawę do opodatkowania i wyliczenia podatku - zakupując materiały budowlane od firmy niemającej siedziby w Polsce traktuje to jako import. Wnioskodawca wystawia fakturę wewnętrzną (1x w miesiącu) i wykazuje to zdarzenie w pozycji 41 deklaracji VAT - podstawa i 42 podatek należny. W związku z tym, że zakup ten związany był ze sprzedażą opodatkowaną, podatek należny z tytułu zakupu przekształca się w podatek naliczony, który zostanie rozliczony w pozycji 51 - 52 deklaracji VAT za miesiąc, w którym zdarzenie to miało miejsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przy czym stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się, jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6 (art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT).

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca zgodnie z umową wykonuje na rzecz konsorcjum P i C (firma nie ma siedziby w Polsce) zadanie „(…)”. Na budowę fundamentów beton dostarcza Wnioskodawcy firma C, co jest potwierdzone fakturami w kwocie netto z powołaniem na art. 17 ust. l pkt 5 ustawy o VAT. Firma C nie posiada siedziby działalności gospodarczej jak też stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

W związku z powyższym jak wskazał wyżej Wnioskodawca z tytułu nabycia materiałów budowlanych (betonu) od firmy jest podatnikiem na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT.

Stosownie do ogólnej zasady wyrażonej w art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Jednocześnie w myśl art. 19 ust. 20 ustawy o VAT, przepisy ust. 1-4, 11, 13 pkt 1 lit. a i pkt 3 oraz ust. 16-17 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz przytoczonych przepisów należy zauważyć, iż zgodnie z art. 19 ust. 20 ustawy o VAT, w przedmiotowej sprawie – skoro Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług – będą miały zastosowanie ogólne zasady określania momentu powstania obowiązku podatkowego. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 19 ust. 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru. Natomiast jeżeli dostawa towaru winna być potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru - art. 19 ust. 4.

Powyższe oznacza, iż generalnie przy dostawie towarów, dla której podatnikiem jest odbiorca, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia przez sprzedawcę faktury dokumentującej dostawę, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od wydania towaru przez sprzedawcę.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Szczegółowe zasady fakturowania – w tym wystawiania faktur wewnętrznych – zostały określone przez Ministra Finansów w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie upoważnienia zapisanego w ustawie o VAT. Na mocy ustawowej delegacji Minister Finansów wydał obowiązujące rozporządzenie z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Zgodnie z § 24 ust. 1 tego rozporządzenia, przepisy § 5, 9-14, 16, 17, 21 i 22 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, z tym że w przypadku:

1. czynności określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, gdy brak jest konkretnego nabywcy towaru lub usługi, faktura nie zawiera danych dotyczących tego nabywcy oraz kwoty należnej z tytułu wykonania tych czynności;
2. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.
   
   

W myśl § 24 ust. 2 rozporządzenia, faktury, o których mowa w ust. 1, można wystawić w 1 egzemplarzu i należy przechowywać wraz z całą dokumentacją dotyczącą podatku.

W miejscu tym należy wskazać, iż nabycie towarów przez Wnioskodawcę, oprócz faktury wystawionej przez sprzedawcę, musi także zostać udokumentowane, poprzez wystawienie przez Wnioskodawcę faktury wewnętrznej, na której Wnioskodawca wykazuje należny podatek VAT z tytułu tej transakcji.

Należy jednak zauważyć, że faktura wewnętrzna wystawiona przez Wnioskodawcę jest wyłącznie dokumentem wewnętrznym podatnika i data jej wystawienia nie wskazuje momentu powstania obowiązku podatkowego w przedstawionej sytuacji. Podatnik może wystawić jedną fakturę wewnętrzną dokumentującą wszystkie dostawy towarów, dla których jest podatnikiem obowiązanym do rozliczenia podatku VAT, dokonane w danym okresie.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust 2 pkt 4 lit. b ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 - w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy lub usługobiorcy odpowiednio od świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest usługobiorca, od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy o VAT).

W świetle powyższego w przypadku gdy zakup betonu od kontrahenta, który nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u Wnioskodawcy od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest Wnioskodawca. Jeżeli Wnioskodawca nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminie wyżej określonym, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Przepis § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 ze zm.) określa wzory deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-7), o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej "ustawą", stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-7K), o której mowa w art. 99 ust. 2 lub 3 ustawy, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia, i deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-7D), o której mowa w art. 99 ust. 3 ustawy, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia, oraz objaśnienia do tych deklaracji, stanowiące załącznik nr 4 do rozporządzenia.

W załączniku nr 4 do ww. rozporządzenia w części objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (vat-7 i vat-7k), wskazano iż:

• w części C. rozliczenie podatku należnego - poz. 41 wypełniają dostawca i nabywca, a poz. 42 wypełnia tylko nabywca, jeżeli jest on podatnikiem z tytułu nabycia towarów i usług - w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5, 7 i 8 ustawy,
• w części D. rozliczenie podatku naliczonego – w tej części wykazuje się wyłącznie wartość towarów i usług oraz kwotę podatku naliczonego (z uwzględnieniem korekt) w takiej wysokości, w jakiej podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od należnego lub zwrot podatku naliczonego, na zasadach określonych w przepisach art. 86 - 92 ustawy, z uwzględnieniem przepisów wykonawczych, w okresie rozliczeniowym, za który składana jest deklaracja.
  
  

Część D.2 deklaracji dla podatku od towarów i usług zawiera następujące pozycje:

• nabycie towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych (poz. 49 – wartość netto, poz. 50 podatek naliczony)
• nabycie towarów i usług pozostałych (poz. 51 – wartość netto, poz. 52 podatek naliczony).
  
  

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, iż dokonując zakupu materiałów budowlanych od dostawcy, który nie ma siedziby i stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce wystawia fakturę wewnętrzną i w pozycji 41 deklaracji VAT wykazuje podstawę opodatkowania, a w pozycji 42 deklaracji wykazuje wyliczony podatek należny. W związku z tym, że zakup jest związany ze sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawca w pozycji 51 deklaracji wykazuje podstawę opodatkowania, a wyliczony podatek naliczony w pozycji 52.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i zaistniały stan faktyczny należy stwierdzić, iż Wnioskodawca z tytułu dostawy towarów, dla której jako nabywca jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT może jak już wyżej wskazano wystawić jedną fakturę wewnętrzną za dany okres rozliczeniowy dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie.

Wnioskodawca winien także wykazać w deklaracji dla potrzeb podatku od towarów i usług za okres w którym powstaje obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów, dla której jako nabywca jest podatnikiem :

-w części C – rozliczenie podatku należnego

• w poz. 41 – podstawa opodatkowania
• w poz. 42 – podatek należny

-w części D.2 – nabycie towarów i usług oraz podatek naliczony z uwzględnieniem korekt

• w poz. 51- wartość netto
• w poz. 52 - podatek naliczony.
  
  

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. organ zauważa, iż przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy firma C posiada siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, jak i również zasadności wystawiania przez firmę C faktur z powołaniem art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, a także o prawie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z opisanego we wniosku nabycia. Stwierdzenia Wnioskodawcy w tym zakresie przyjęto jako element przedstawionego stanu faktycznego bez dokonywania oceny ich prawidłowości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się również, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.