2012.11.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1027/12-4/IGo
z 29 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05.10.2012r. (data wpływu 15.10.2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 05.11.2012r. (data wpływu 07.11.2012r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 26.10.2012r. (skutecznie doręczone w dniu 31.10.2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku VAT z tytułu zakupu pojazdu specjalnego – bankowozu typu C oraz paliwa do tego samochodu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.10.2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku VAT z tytułu zakupu pojazdu specjalnego – bankowozu typu C oraz paliwa do tego samochodu. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 05.11.2012r., złożonym w dniu 05.11.2012r. (data wpływu 07.11.2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 26.10.2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zakupiła samochód volvo, który został przerobiony na samochód specjalny - bankowóz typ - C. Samochód spełnia wszystkie warunki przewidziane dla tego typu pojazdu:

Zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu przez okręgową stację kontroli pojazdów, które informuje o dokonanych zmianach w pojeździe polegających na uzyskaniu statutu samochodu specjalnego (w załączeniu).
Ocena techniczna rzeczoznawcy motoryzacyjnego w zakresie spełnienia przez pojazd warunków bankowozu typu C (w załączeniu).

Dodatkowo spółka posiada oświadczenie firmy, która dokonała zmian w pojeździe na pojazd specjalny - bankowóz typu C (w załączeniu).
Spółka nie posiada wyciągu świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca informuje jak następuje:

M… Sp. k. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.
Spółka prowadzi działalność sportową: prowadzi szkółki tenisa, wynajmuje obiekty sportowe, organizuje imprezy sportowe.
Ponieważ Spółka w ramach prowadzonej działalności wykonuje czynności opodatkowane VAT - 100% czynności opodatkowanych, to przedmiotowy bankowóz wykorzystywany jest tylko i wyłącznie do sprzedaży opodatkowanej VAT.
Płatności za szkółki tenisowe, w bardzo dużej części są dokonywane gotówką, tak że każdego dnia w kasie Spółki zostaje duża ilość gotówki, która zostaje w biurze. Większość zobowiązań Spółka realizuje przelewami bankowymi. Zarówno ze względu na brak zasobów pieniężnych w banku jak i bezpieczeństwo przechowywania pieniędzy w banku, a nie w kasie Spółki, istnieje konieczność przewożenia pieniędzy w gotówce do banku kilka razy w tygodniu. Są to duże sumy pieniędzy - kilka tysięcy złotych. Spółka, chcąc zachować wszelkie środki ostrożności zakupiła bankowóz do częstego transportu pieniędzy do banku. Jest to jedyny samochód w Spółce. Zakupując samochód do Spółki zarząd Spółki brał pod uwagę kwestię bezpieczeństwa przewozu gotówki w znaczących kwotach i w dużej częstotliwości. Biorąc pod uwagę ceny usług konwojowania pieniędzy na rynku, zakup samochodu bankowozu, z punktu widzenia zabezpieczenia jej aktywów, jest w pełni uzasadniony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, pomimo braku wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, ale posiadając zaświadczenie z okręgowej stacji kontroli pojazdów o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu oraz opinię rzeczoznawcy motoryzacyjnego o spełnieniu przez pojazd warunków przewidzianych dla samochodu specjalnego - bankowóz typ C, można, zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, traktować ten pojazd jak pojazd specjalny i czy nie dotyczą go ograniczenia w odliczeniu podatku naliczonego wynikające z art. 86a ust. 1 oraz art. 88a ww. Ustawy?

Zdaniem wnioskodawcy, posiadając zaświadczenie z okręgowej stacji kontroli pojazdów o spełnieniu przez pojazd warunków przewidzianych dla pojazdów specjalnych - bankowóz typ C, Wnioskodawca ma prawo traktować pojazd jak pojazd specjalny, co oznacza, że ma prawo odliczać 100% podatku naliczonego od zakupu, dzierżawy, itp. tego pojazdu oraz od zakupu paliw silnikowych do tego pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem określonych kategorii samochodów, regulują przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) - zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z powyższych regulacji wynika, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

Ww. załącznik zawiera następujący wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5:

Agregat elektryczny/spawalniczy
Bankowóz
Do prac wiertniczych
Koparka, koparkospycharka
Ładowarka
Do czyszczenia dróg
Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych
Pomoc drogowa
Do zimowego utrzymania dróg
Żuraw samochodowy
Pogrzebowy

W objaśnieniu do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

Natomiast, zgodnie z treścią przepisu art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, iż przewidziany przepisem ww. art. 4 ustawy nowelizującej, zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, dotyczy tylko tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 (tj. pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony). Nie dotyczy on zatem pojazdów samochodowych, wymienionych enumeratywnie w ust. 2 art. 3 powyższej ustawy, które mocą tego ustępu zostały wyłączone z regulacji ust. 1 tego artykułu.

A zatem w sytuacji gdy czynny podatnik podatku od towarów i usług użytkuje dla celów opodatkowanej działalności gospodarczej, w tym również na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, które są wymienione w ww. art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, wówczas zachowuje on prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących nabycie ww. paliw do tych pojazdów samochodowych.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), przez „pojazd specjalny” należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W świetle § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128) - dalej rozporządzenie - użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają wartości pieniężne:

krajowe i zagraniczne znaki pieniężne,
czeki, z wyjątkiem czeków zakreślonych, skasowanych lub opatrzonych indosem pełnomocniczym, zawierającym wzmiankę "wartość do inkasa", "należność do inkasa" lub inną o podobnym charakterze,
weksle, z wyjątkiem weksli opatrzonych indosem pełnomocniczym zawierającym wzmiankę "wartość do inkasa" lub inną o podobnym charakterze,
inne dokumenty zastępujące w obrocie gotówkę,
złoto, srebro i wyroby z tych metali, kamienie szlachetne i perły, a także platynę i inne metale z grupy platynowców, z wyjątkiem przedmiotów będących muzealiami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz.U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24, z późn. zm.).

W świetle § 1 pkt 15 rozporządzenia, bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C.

Według § 10 ust.1 rozporządzenia, wymagania techniczne bankowozów określają załączniki do rozporządzenia:

załącznik nr 3 - wymagania techniczne dla bankowozu typu A;
załącznik nr 4 - wymagania techniczne dla bankowozu typu B;
załącznik nr 5 - wymagania techniczne dla bankowozu typu C.

Według załącznika nr 5 do rozporządzenia („Ogólne wymagania techniczne dla bankowozu typu C”):

Bankowóz typu C powinien być wyposażony w:
1. pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy „D” w stojakach umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione albo urządzenia do przechowywania wartości pieniężnych klasy co najmniej 1;
2. immobiliser spełniający wymagania dyrektywy Rady nr 74/61/EWG z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie urządzeń zabezpieczających pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 2, str. 49), zwanej dalej "dyrektywą 74/61/EWG", lub Regulaminu nr 116 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite wymagania techniczne dotyczące ochrony pojazdów silnikowych przed bezprawnym użyciem, zwanego dalej „regulaminem nr 116 EKG ONZ”;
3. modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymagania dyrektywy 74/61/EWG lub regulaminu nr 116 EKG ONZ, posiadający co najmniej następujące właściwości:
  1. funkcję „panika” włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego,
  2. rezerwowe zasilanie,
  3. dodatkową syrenę alarmową,
  4. czujniki ochrony wnętrza,
  5. blokadę pracy silnika,
  6. tryb serwisowy,
  7. sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów;
4. monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu;
5. system transmisji alarmu przekazujący co najmniej informacje o:
  1. położeniu i prędkości pojazdu,
  2. otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego,
  3. stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego,
  4. włączeniu i wyłączeniu silnika pojazdu;
6. oświetlenie przedziału z pojemnikami.
Urządzenia elektroniczne i elektryczne zamontowane w pojeździe powinny spełniać, w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, wymagania dyrektywy Rady nr 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226) lub regulaminu nr 10 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej.
Dodatkowa instalacja elektryczna pojazdu (po zabudowie) powinna spełniać wymagania normy PN-S 76021 (rodzaje i zakres badań według punktu 4.1.b tablica 2 kolumna 4 tej normy).
W bankowozie typu C nie dopuszcza się stosowania instalacji gazowej.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT zakupiła samochód volvo, który został przerobiony na samochód specjalny - bankowóz typ - C. Samochód spełnia wszystkie warunki przewidziane dla tego typu pojazdu. Spółka nie posiada wyciągu świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji.

Spółka prowadzi działalność sportową: prowadzi szkółki tenisa, wynajmuje obiekty sportowe, organizuje imprezy sportowe, zaś przedmiotowy bankowóz wykorzystywany jest tylko i wyłącznie do sprzedaży opodatkowanej VAT. Spółka, chcąc zachować wszelkie środki ostrożności zakupiła bankowóz do częstego transportu pieniędzy do banku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy pomimo braku wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, ale posiadając zaświadczenie z okręgowej stacji kontroli pojazdów o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu oraz opinię rzeczoznawcy motoryzacyjnego o spełnieniu przez pojazd warunków przewidzianych dla samochodu specjalnego - bankowóz typ C, można, zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, traktować ten pojazd jak pojazd specjalny i czy nie dotyczą go ograniczenia w odliczeniu podatku naliczonego wynikające z art. 86a ust. 1 oraz art. 88a ww. Ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług, stwierdzić należy, że – wbrew opinii Wnioskodawcy - w związku z faktem nabycia pojazdu stanowiącego bankowóz, nie nabędzie on prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej ww. czynność, a fakt braku wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, w przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia.

Powyższe wynika z faktu, iż wykorzystywanie bankowozu do celów innych niż jego przeznaczenie, wyklucza możliwość skorzystania z prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego. Należy wskazać, że aby móc odliczyć podatek naliczony przy zakupie bankowozu oraz przy zakupie paliwa służącego do napędu samochodu o specjalnym przeznaczeniu (np. bankowozu), pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której jego wykorzystywanie jest konieczne. Oznacza to, że zakup bankowozu powinien być uzasadniony i ściśle powiązany z przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. Jeśli przedmiotem prowadzonej działalności nie jest ochrona przechowywanych i transportowanych wartości pieniężnych w rozumieniu § 1 pkt 2 tegoż rozporządzenia, trudno mówić, że nabycie bankowozu następuje celem wykorzystania zgodnie z jego przeznaczeniem. Nie jest natomiast – w ocenie tut. Organu – taką działalnością wykonywana przez Wnioskodawcę działalność sportowa: prowadzenie szkółki tenisa, wynajmowanie obiektów sportowych, organizacja imprez sportowych. Jak wskazuje Wnioskodawca, zakupiony bankowóz ma być wykorzystywany w realizacji powyższej działalności opodatkowanej.

Zaznaczyć należy, iż zgodnie z cyt. rozporządzeniem MSWiA, bankowóz służy do przewozu wartości pieniężnych w rozumieniu § 1 pkt 2 tegoż rozporządzenia. Natomiast przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego, a w szczególności cel w jakim planuje on nabyć przedmiotowy bankowóz nie uzasadnia nabycia pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdu specjalnego jakim jest bankowóz. Na powyższe nie może wpłynąć fakt, iż samochód ten będzie służył Spółce do transportu pieniędzy do banku. Marginalne wykorzystanie bankowozu do przewozu gotówki do banku nie uzasadnia potrzeby korzystania z bankowozu i nie może uprawniać podatnika do odliczenia całego podatku naliczonego.

Uwzględniając powyższe, jak również przywołane przepisy prawa stwierdzić należy, że ze względu na to, iż ww. samochód o przeznaczeniu specjalnym - bankowóz będzie – jak wskazał Wnioskodawca - wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej, przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur zakupu dokumentujących nabycie przedmiotowego samochodu. Zwrócić należy jednakże uwagę na to, że nie będzie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia pełnej, wykazanej na fakturze VAT kwoty podatku naliczonego, lecz w oparciu o postanowienia zawarte w obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012r. art. 3 ust. 1 i 6 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym jedynie 60% tej kwoty, nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Tym samym nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa silnikowego do ww. samochodu.

Reasumując w przypadku nabycia pojazdu, oznaczonego w dowodzie rejestracyjnym jako pojazd specjalny - bankowóz, Wnioskodawcy wykorzystującemu ten pojazd w działalności gospodarczej w zakresie działalności sportowej: prowadzenie szkółki tenisa, wynajmowanie obiektów sportowych, organizacja imprez sportowych nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących zakup takiego bankowozu oraz zakup paliwa do bankowozu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin