Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie działając na podstawie:

• art. 14a §1, § 3 i 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. , nr 8, poz. 60 z późn. zm.),
• art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr. 54, poz. 654 , z późn. zm.),
• art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr. 54, poz. 654, z późn. zm.),

po rozpatrzeniu pisma „G.” Sp. z o. o. z dnia 30.03.2007 r. (z datą wpływu do tut. urzędu 16.04.2007 r.), bez znaku, uzupełnionego pismami z dnia 14.06.2007r. i 02.07.2007r. bez znaku w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego - postanawia uznać stanowisko Strony w przedmiotowym wniosku za nieprawidłowe.

Wnioskiem z dnia 30.03.2007 r. bez znaku z datą wpływu do tutejszego Urzędu 16.04.2007 r. uzupełnionym pismami z dnia 14.06.2007r. i 02.07.2007r.bez znaku „G.” Sp. z o. o. zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego. Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że dnia 30.06.2003 roku Firma „G.” Sp. z o. o., działająca wówczas pod nazwą P. Sp. z o. o. zawarła z Firmą B. Sp. z o.o. umowę na czas nieokreślony o współpracy w zakresie dystrybucji gazu w butlach 11 kg i 33 kg. W celu umożliwienia realizacji postanowień niniejszej umowy dystrybutorskiej Firma B. Sp. z o. o. przekazała na czas obowiązywania umowy butle w pełni sprawne z logo B, o pojemnościach 11 kg i 33 kg. Przez czas trwania umowy Spółka uiszczała opłatę kwartalną za posiadane butle 11 kg oraz 33 kg. Dnia 21.03.2006 roku Firmy zawarły porozumienie, zgodnie z którym rozwiązana została, na mocy porozumienia stron umowa dystrybutorska z dnia 30.06.2003 roku. Firma „G.’’ zobowiązała się do zwrotu 2.320,00 sztuk butli 11 kg w dobrym stanie technicznym w terminie do 31.03.2006 roku. Firmy ustaliły, iż w razie niedopełnienia tego obowiązku, Firma B. obciąży Firmę „G.” Sp. z o. o. kwotą stanowiącą równowartość odtworzeniową za każdą nie zwróconą sztukę butli. W związku z nie wywiązaniem się z deklarowanego harmonogramu zwrotu środków trwałych, będących własnością B. Sp. z o. o., Spółka została obciążona kwotą w wysokości 167.323,00 złotych (29/NOTA/06 Z 26.06.2006 roku). Po otrzymaniu Noty Firma „G.” zwróciła pewną część sztuk butli, co w konsekwencji doprowadziło do zmniejszenia kwoty noty obciążeniowej do wysokości 150.670,00 złotych. Ze względu na nieuregulowanie płatności w/w kwoty wynikającej z noty obciążeniowej oraz braku zwrotu pozostałych sztuk butli do B., zostało wszczęte przeciwko Firmie „G.” postępowanie sądowe. W piśmie uzupełniającym z dnia 02.07.2007r. bez znaku Spółka wskazała „iż przedmiotowa kwota 150.670 złotych została naliczona jako odszkodowanie z tytułu nie wywiązania się z uzgodnionego przez obie Firmy harmonogramu zwrotu środków trwałych będących własnością B. Sp. z o.o., którego to odszkodowania miała prawo, zdaniem Spółki, dochodzić B. Sp. z o.o.

Wątpliwości Podatnika dotyczą prawidłowości interpretacji przepisów w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w związku z czym Strona zadaje pytanie, cytuję: „Czy kwotę noty obciążeniowej 29/NOTA/06 w wysokości 150.670,00 złotych, jak również koszty postępowania sądowego (koszty zastępstwa procesowego, kwotę odsetek ustawowych od noty obciążeniowej oraz koszty opłaty sądowej) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?” Zdaniem Spółki nota obciążeniowa, o której mowa oraz koszty z nią związane są kosztami uzyskania przychodów.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego oraz zapytań Podatnika, Naczelnik I Urzędu Skarbowego w Rzeszowie stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, (zwanej dalej ustawą o pop) kosztem uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Odnosząc się do powyższego zapisu, „idąc” za utrwalonym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, iż możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od powiązania poniesionego wydatku z działalnością podatnika. Musi więc istnieć bezpośredni lub chociażby tylko potencjalny związek przyczynowy między wydatkiem a uzyskanym przychodem. Kolejnym warunkiem jest właściwe udokumentowanie tego wydatku. Przesłanki te muszą być przy tym spełnione łącznie.

Z kolei art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o pdop z dnia 15.02.1992 r. stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Z brzmienia powołanego przepisu wynika, że dotyczy on jedynie zdarzeń spowodowanych wadliwością towarów lub robót i usług będących przedmiotem działalności gospodarczej, wada jest w tym przypadku podstawową przyczyną eliminacji poniesionych wydatków z kosztów podatkowych. Zatem w/w przepis nie ma zastosowania w niniejszej sprawie. Nie oznacza to jednak, że wydatek w postaci odszkodowania z tytułu nie wywiązania się z uzgodnionego przez obie firmy harmonogramu zwrotu środków trwałych (butli) będących własnością B. Sp. z o. o., za które odpowiedzialność ponosi „G.” Sp. z o. o. jest kosztem uzyskania przychodu. Nie wywiązanie się z uzgodnień co do harmonogramu zwrotu przedmiotowych butli z przyczyn będących po stronie Podatnika powoduje, że związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkiem a przychodem w ogóle nie wystąpi. Uznanie zatem za koszt uzyskania przychodów wypłaconego odszkodowania z tytułu nienależytego wywiązania się z uzgodnień co do zwrotu przedmiotowych butli byłoby sprzeczne z regulacjami wynikającymi z cyt. j/w przepisu 15 ust. 1 ustawy o pdop.

Jednocześnie zdaniem tut. organu podatkowego, koszty postępowania sądowego (koszty zastępstwa procesowego, kwotę odsetek ustawowych od noty obciążeniowej oraz koszty opłaty sądowej), których poniesienie związane było z zasądzeniem odszkodowania Sp. z o. o. „G.” jako dłużnikowi nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust.1 ustawy o pdop.

W świetle powyższego, tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30.03.2007 r. jest nieprawidłowe, stąd też postanowił jak w sentencji.